Χωρίς ψευδαισθήσεις

πηγη: www.kathimerini.gr

Η χώρα βρίσκεται σε μια πάρα πολύ κρίσιμη καμπή. Η ύφεση αγγίζει πλέον το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το ΠΑΣΟΚ και τις συντεχνίες του και οι τράπεζες και μαζί οι επιχειρήσεις βρίσκονται σε δεινή θέση. Ολα αυτά έχουν διαμορφώσει μιαν άρρωστη, βαριά ατμόσφαιρα, ενώ πληθαίνουν τα κρούσματα βίας διαφόρων μορφών.

Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι η χώρα δεν έχει άλλη επιλογή παρά να βαδίσει στον δρόμο του «μαρτυρίου» και των αναγκαίων αλλαγών πριν δει το φως της ανάκαμψης.

Οι επόμενες εβδομάδες δεν θα είναι εύκολες και η κυβέρνηση κινδυνεύει να βρεθεί σε αδιέξοδο αν δείξει ότι δειλιάζει ή ότι υποχωρεί μπροστά στις αντιδράσεις. Δεν πρέπει όμως να γελιόμαστε. Αυτή η κυβέρνηση μπορεί να πέσει και να την διαδεχθεί μια άλλη, αλλά στο τέλος της ημέρας ο δρόμος που θα πρέπει να ακολουθηθεί θα είναι ο ίδιος, με ελάχιστες παραλλαγές. Κανείς δεν πρέπει να έχει ψευδαισθήσεις περί αυτού όσο και αν όλοι μας θα θέλαμε, μέσα στο κλίμα των εορτών, να πιστέψουμε κάποιο άλλο… παραμύθι.

Οι ξένοι κι εμείς

http://news.kathimerini.gr

Οι ξένοι κι εμείς

Αν η Ελλάδα σταθεί στα πόδια της τους επόμενους κρίσιμους μήνες, οι πιθανότητες είναι σοβαρές να εισέλθουμε στον δρόμο της ανάκαμψης και της ανάπτυξης. Η κυβέρνηση Παπανδρέου επέλεξε τελικώς τη μέθοδο της θεραπείας-σοκ για να επιβάλει τις περικοπές στις ΔΕΚΟ, τις αλλαγές στα εργασιακά, τις αποκρατικοποιήσεις κ.λπ. Αυτή ήταν και η μόνη λύση, πρώτον για να γίνουν πράγματα που απαγόρευε για χρόνια το πολιτικό κόστος και δεύτερον για να ισχυροποιηθεί η θέση της χώρας έναντι των δανειστών της και των διεθνών αγορών.

Ομως, τώρα ήλθε η ώρα να αντιληφθούν και αυτοί πόσα έχουν γίνει σε λίγους μήνες, το μεγάλο κόστος που έχουν αυτές οι αλλαγές για μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού και την ανάγκη να μη μείνουν απλώς στα δημοσιονομικά μεγέθη, αλλά να βοηθήσουν μια χώρα που προσπαθεί να βάλει τάξη στα του άναρχου οίκου της, έπειτα από δεκαετίες κραιπάλης και ανοργανωσιάς.

Πρέπει, όμως, ταυτοχρόνως όλοι μας να προστατεύσουμε την Ελλάδα από βίαιες συντεχνίες και ομάδες που, για διαφορετικούς λόγους, θέλουν να βυθίσουν τη χώρα στην αναρχία και στο χάος. Αν τους αφήσουμε να το πετύχουν, θα πάνε χαμένοι όλοι οι κόποι και οι θυσίες και θα βυθιστούμε ανεπιστρεπτί σε ένα τέλμα μιζέριας και πολύ χειρότερης φτώχειας.

Μίνιμουμ συμφωνία

πηγή: news.kathimerini.gr


Οι συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς τις επόμενες ημέρες έχουν ιδιαίτερη σημασία. Οι κ. Παπανδρέου και Σαμαράς έχουν μια μοναδική ευκαιρία: να συμφωνήσουν σε ένα δικό τους Μνημόνιο που θα τους δεσμεύει να συνεισφέρουν σε ορισμένες επώδυνες μεταρρυθμίσεις τις οποίες χρειάζεται η χώρα. Ο κ. Παπανδρέου μπορεί να είναι οργισμένος γιατί πιστεύει ότι παρέλαβε χάος και θέλει να συνεχίσει τις επιθέσεις στη Ν.Δ. Ο κ. Σαμαράς μπορεί να ισχυρισθεί ότι είναι πιο υπεύθυνος και ήπιος στην αντιπολίτευση που ασκεί σε σχέση με το πώς φερόταν ο κ. Παπανδρέου. Ολα αυτά, όμως, είναι τόσο τετριμμένα μπροστά στη μεγάλη κρίση που αντιμετωπίζουμε και την ανάγκη να σωθεί η χώρα! Ας βάλουν, λοιπόν, και οι δύο τα κομματικά τους καπέλα και τους εγωισμούς στην άκρη και ας βγουν από αυτές τις συναντήσεις με μια μίνιμουμ συμφωνία γι’ αυτά που, είτε με τρόικα είτε χωρίς, έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια.

Οι αλλαγές

πηγή: news.kathimerini.gr


Τους επόμενους δύσκολους μήνες η κυβέρνηση καλείται να υλοποιήσει πολύ επώδυνες και τολμηρές αποφάσεις και μεταρρυθμίσεις. Καλώς ή κακώς, έτυχε ο κλήρος στη σημερινή κυβέρνηση να «βγάλει το φίδι από την τρύπα», να λύσει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και κυριολεκτικά με το πιστόλι στον κρόταφο προβλήματα δεκαετιών. Οσο πόνο και ξεβόλεμα και αν προκαλούν αυτές οι αλλαγές είναι αυτές που έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια, αλλά σκόνταψαν στο πολιτικό κόστος. Το παράδοξο είναι πως όλα αυτά υλοποιούνται από μία κυβέρνηση που στη μεγάλη της πλειοψηφία δεν πιστεύει στις αλλαγές, οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με την κληρονομιά του ΠΑΣΟΚ και τα συμφέροντα των συντεχνιών που εξέθρεψε. Η έκβαση του εγχειρήματος είναι αβέβαιη, αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ειλικρινή προσπάθεια λιγοστών υπουργών της κυβέρνησης Παπανδρέου να λύσουν «γόρδιους δεσμούς» της ελληνικής κοινωνίας.