Αρχείο μηνός Δεκέμβριος 2011

Χωρίς κατηγορία

Το έγκλημα στην Ελλάδα έχει «πατέρες»

Σχολιάστε

Άρθρο του Παναγιώτη Παναγιώτου για το “ΕΘΝΟΣ”

Συμφωνούμε, υποθέτω, όλοι ότι οι αδυναμίες που μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα δεν προκλήθηκαν αποκλειστικά και μόνο από τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων. Οι συνήθειες, οι πρακτικές και οι αδυναμίες που χαρακτηρίζουν την πολιτική ζωή και διαμορφώνουν τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις έχουν προέλθει από συγκεκριμένες αιτίες, για τις οποίες την κύρια ευθύνη έχουν συγκεκριμένοι πολιτικοί.

Δύο είναι βασικά οι λόγοι της κρίσης που βιώνουμε. Ο ένας είναι ότι δανειστήκαμε απερίσκεπτα και υπερβολικά και οι δεύτερος ότι, αν και για πάνω από 30 χρόνια στην ευρωπαϊκή οικογένεια, δεν καταφέραμε να γίνουμε ένα στοιχειωδώς σοβαρό ευρωπαϊκό κράτος. Και για το ένα και για το άλλο η ευθύνη ανήκει πρωτίστως στους πολιτικούς εκείνους που ουσιαστικά θεμελίωσαν και διαμόρφωσαν τη μεταδικτατορική Ελλάδα.
Ο υπερδανεισμός είναι αναντίρρητα γεγονός, που ξεκίνησε με τον άνοδο στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει επανειλημμένα κατηγορηθεί από τη ΝΔ για την πρακτική αυτή. Μπορεί να υπήρχαν βάσιμοι κοινωνικοί λόγοι που επέβαλαν την ενίσχυση των οικονομικά αδύναμων, αλλά οι οικονομικές αναταράξεις τον υποχρέωσαν σε μέτρα σταθεροποίησης, που όμως εγκαταλείφθηκαν πριν αποδώσουν. Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 1994 για να δηλώσει δημόσια ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ πως «ή θα αφανίσουμε το χρέος ή θα μας αφανίσει εκείνο».

Κι από την άλλη πλευρά η ευθύνη για το γεγονός ότι βρεθήκαμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια τελείως απροετοίμαστοι και νομίζοντας ότι έχουμε μόνο δικαιώματα, αλλά όχι και υποχρεώσεις ανήκει στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ασφαλώς και αποτέλεσε τεράστια εθνική προσφορά η ένταξή μας στην -τότε- ΕΟΚ, αλλά αποτέλεσε και μνημείο επιπολαιότητας η γνωστή αποστροφή του πως «ρίχνω τους Ελληνες στα βαθιά και θα μάθουν να κολυμπάνε». Δυστυχώς, διαψεύστηκε. Δεν μάθαμε να κολυμπάμε στην ευρωπαϊκή θάλασσα. Και παρόλο που ο ίδιος έμεινε στην πολιτική έως τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και ασφαλώς είχε διαπιστώσει το πρόβλημα, για πολλούς και πολλά μίλησε, αλλά με το θέμα αυτό ουδέποτε ασχολήθηκε.
Επί 20 χρόνια οι δύο κορυφαίοι της μεταδικτατορικής περιόδου είχαν και το χρόνο αλλά και την υποχρέωση να οργανώσουν ένα σύγχρονο, σοβαρό και αποτελεσματικό ευρωπαϊκό κράτος. Δεν το έκαναν. Και βασικά αυτό πληρώνουμε σήμερα.
Πηγή : ethnos.gr
Χωρίς κατηγορία

Γιατί τέτοια ανοχή;

Σχολιάστε

Άρθρο του Σταύρου Θεοδωράκη 

Αναζητώ την είδηση της αποπομπής του Ροντούλη από την κυβέρνηση αλλά δεν την βρίσκω. Λυπάμαι, αλλά ο Λουκάς Παπαδήμος έχασε άλλη μια ευκαιρία για να δείξει ότι δεν ανέχεται οι υπουργοί του να συμπεριφέρονται ως τοπικοί ρουσφετολόγοι. Το ατόπημα του Ροντούλη σάς είναι γνωστό. Αλλά επειδή μέσα στην εορταστική ατμόσφαιρα (!) όλο και κάτι θα σας έχει ξεφύγει, σας ενημερώνω συνοπτικά.

 Ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Ροντούλης παρενέβη για να μην κλείσουν δύο εφορίες στην εκλογική του περιφέρεια. Τον υφυπουργό «κάρφωσαν» οι ίδιοι οι εφοριακοί, ο ίδιος ουσιαστικά το παραδέχτηκε λέγοντας στο ραδιόφωνο ότι οι συγκεκριμένες εφορίες δεν πρέπει να κλείσουν γιατί εξυπηρετούν χιλιάδες ψηφοφόρους του. Λες και οι ψηφοφόροι των άλλων 48 (ζωή να ‘χουν) υπουργών και υφυπουργών δεν έχουν ψυχή. Και τι θα πουν στους ελεγκτές της τρόικα όταν κοιτάξουν τον ελλιπή χάρτη με τις συγχωνευμένες και καταργημένες εφορίες; «Larissa, this is Rontoulis’ State»;

Ας σοβαρευτούμε. Η απρέπεια του Ροντούλη είναι η δεύτερη που ανέχεται ο Παπαδήμος αυτή την εβδομάδα. Η πρώτη φέρει την υπογραφή του υφυπουργού Γεωργιάδη (και αυτός ΛΑΟΣ!). Ο οποίος βγήκε και είπε ότι είναι «άδικη η απόφαση για την προφυλάκιση του Εφραίμ, παραμονή Χριστουγέννων» (παραμονή πρωτοχρονιάς μπορούμε; παραμονή των Φώτων;) και ότι αυτή η απόφαση «δίχασε τον ελληνικό λαό και έπληξε την Ορθοδοξία». Το πόσο διχάστηκε ο ελληνικός λαός από την προφυλάκιση του Εφραίμ το είδαμε με τα ογκώδη συλλαλητήρια έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Η συνταγματική διάκριση των εξουσιών επιβάλλει ότι κανείς κυβερνητικός δεν επεμβαίνει στο έργο της Δικαιοσύνης. Ο Βελόπουλος ας πούμε (βουλευτής και αυτός του ΛΑΟΣ) έχει κάθε δικαίωμα να λέει ότι κακώς προφυλακίσθηκε ο Εφραίμ. Φίλοι είναι με τον ηγούμενο, μαζί πίνουν καφέ στην Θεσσαλονίκη, έχει κάθε λόγο να τον υπερασπίζεται. Ένας υφυπουργός όμως δεν μπορεί να μιλάει για «άδικες αποφάσεις» γιατί τότε πάει περίπατο η όποια ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Αντί λοιπόν ο πρωθυπουργός να αποπέμψει τον Γεωργιάδη και μετά τον Ροντούλη και όποιον τέλος πάντων κάνει του κεφαλιού του στην κυβέρνηση του, κάνει πως δεν τους άκουσε. Εξ όνυχος τον λέοντα όμως. Αν δεν μπορείς να βάλεις στη θέση τους τα τσικό, ποιος θα σεβαστεί τις σοβαρές σου αποφάσεις; Και να σκεφθείτε ότι οι υφυπουργοί του ΛΑΟΣ έδρασαν λίγες ώρες αφότου ο Λουκάς Παπαδήμος είχε συναντήσει τον Σαμαρά, τον Παπανδρέου και τον Καρατζαφέρη και τους είχε ζητήσει να τον αφήσουν επιτέλους να κυβερνήσει. Τον άφησαν. Με το έρμα όμως.

Πηγή : protagon.gr
Χωρίς κατηγορία

Οι τράπεζες σε νέο τοπίο

Σχολιάστε

Άρθρο – Γνώμη της Άννας Δόγα
Με τρεις τράπεζες λιγότερες βρίσκει το τέλος του έτους το ταμπλό του Χρηματιστηρίου. Η τύχη των δύο, της Proton Bank  και της TBank, ήταν άδοξη καθώς εγκαινίασαν το θεσμό της εξυγίανσης πιστωτικών ιδρυμάτων, ενώ η τρίτη, η Εμπορική, αποχώρησε εκουσίως αφού η μητρική της κατέχει σχεδόν το σύνολο των μετοχών.
Ενδεχομένως, τον ίδιο δρόμο της εξόδου να ακολουθήσει η Geniki αφού και η δική της μητρική αυξάνει συνεχώς το ποσοστό της. Αυτές οι εξελίξεις φαίνονται μικρής σημασίας αν επιχειρήσει κανείς να προβλέψει πώς θα διαμορφωθεί το τραπεζικό τοπίο στα τέλη του 2012.
Αφήνοντας στην άκρη το άδηλο μέλλον για το ευρώ [EUR=X]  ή την Ελλάδα, και μιλώντας μόνο για τις τράπεζες, οι προοπτικές φαίνεται ότι μάλλον δυσοίωνες διαγράφονται. Τουλάχιστον θα ξέρουμε τα χειρότερα στις αρχές του έτους, εκτιμούν οι τραπεζίτες αφού οι επιπτώσεις από PSI Plus και BlackRock θα έχουν αποτυπωθεί.
Πόσες τράπεζες θα είναι κρατικοποιημένες στο τέλος του επόμενου έτους, πόσες θα ελέγχονται δηλαδή από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας είναι ένα βασικό ερώτημα. Αγώνα μέχρις εσχάτων πραγματοποιούν οι διοικήσεις των ομίλων για να αποφύγουν το ΤΧΣ αλλά ακόμη και αν το πετύχουν η εικόνα του συστήματος θα είναι εντελώς διαφορετική.
Οι τράπεζες δεν θα ξεπεράσουν εύκολα την εικόνα χρηματιστηριακής απαξίωσης που παρουσιάζει ο κλάδος, ενώ η αναγκαστική αποεπένδυση από τις αναπτυσσόμενες αγορές θα τους κοστίσει σε μελλοντική ανάπτυξη. Περισσότερο από όλα, η σημερινή συγκυρία των συνθηκών που αντιμετωπίζουν μας διαβεβαιώνει ότι η πιστοδοτική πολιτική τους στο μέλλον θα είναι εντελώς διαφορετική ακόμη και όταν θα ξεπεραστούν οι συνθήκες κρίσης.
Ο πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς, Μιχάλης Σάλλας, περιέγραψε πρόσφατα πόσο πλήττονται οι τράπεζες από το haircut των ομολόγων και την αξιολόγηση της ΒlackRock, ενώ ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής, Απόστολος Ταμβακάκης, ομολόγησε ότι το 2012 θα είναι το πιο δύσκολο έτος για τις ελληνικές τράπεζες.
Αυτήν τη φορά δεν πρόκειται απλώς για μια «μεγάλη πρόκληση» που αντιμετωπίζουν οι τράπεζες αλλά για έναν αγώνα επιβίωσης από την έκβαση του οποίου θα εξαρτηθεί και η πορεία της οικονομίας καθώς είναι κρίσιμος ο ρόλος που καλείται να παίξει αυτό το τραπεζικό σύστημα, αν θα μπορέσει δηλαδή να στηρίξει τις προσπάθειες ανάκαμψης σε μια χώρα που «βυθίζεται» στην ύφεση.
Πηγή : naftemporiki.gr
Χωρίς κατηγορία

Η Δικαιοσύνη και ο ηγούμενος

Σχολιάστε

Άρθρο από το “ΒΗΜΑ”
Η υπόθεση του ηγουμένου Εφραίμ της Μονής Βατοπαιδίου εισέβαλε ξανά δυναμικά στο προσκήνιο. Αυτή τη φορά με τις αντιδράσεις και τις πολλές ενστάσεις που προκάλεσε η απόφαση του Εφετείου για την προφυλάκισή του.

Δυό είναι οι βασικότερες: Η πρώτη, η συνωμοσιολογική, που λέει ότι κάποιοι σχεδίασαν την προφυλάκισή του Χριστουγεννιάτικα για να πληγώσουν το χριστεπώνυμο πλήρωμα και η δεύτερη, πιο αληθοφανής, που θέτει το ερώτημα: «τον ηγούμενο βρήκαν να βάλουν στη φυλακή όταν τόσοι και τόσοι εμπλεκόμενοι σε σκάνδαλα, πολιτικοί και επιχειρηματίες, κατηγορούμενοι για βαρύτερα κακουργήματα είναι ελεύθεροι και απολαμβάνουν ασυλίας;»
Και οι δύο εκδοχές είναι σε μεγάλο βαθμό αστήρικτες. Για την πρώτη δεν μπορεί να πιστέψει κανείς ότι υπάρχουν σκοτεινές δυνάμεις που επιβουλεύονται την Ορθοδοξία μέσω της προφυλάκισης του ηγουμένου Εφραίμ.
Η δεύτερη επίσης δεν είναι υπερασπίσιμη, καθώς ένας μοναχός, που διεκδικεί ρόλο πνευματικού ηγέτη οφείλει πρώτος αυτός να αποδέχεται και να υφίσταται την εφαρμογή των νόμων.
Εκείνο που κανείς μπορεί να συζητήσει στην περίπτωση του ηγουμένου είναι αυτή καθεαυτή η εφαρμογή του μέτρου της προφυλάκισης. Και αν στην περίπτωσή του εξαντλήθηκε όλη η αυστηρότητα του δικαστηρίου.
Το συγκεκριμένο μέτρο εφαρμόζεται στις περιπτώσεις που ο καταγορούμενος είναι ύποπτος φυγής και ικανός να διαπράξει το αυτό αδίκημα. Στην προκειμένη περίπτωση λογικώς υποψία φυγής δεν υπήρχε, ούτε συνθήκες που θα επέτρεπαν επανάληψη του ιδίου αδικήματος.
Υπό αυτή την έννοια και οι κρίνοντες κρίνονται.
Τα υπόλοιπα, τα συνωμοσιολογικά και οι ακραίες αντιδράσεις διαφόρων θρησκόληπτων που διεκδικούν το ακαταδίωκτο των ρασοφόρων, δεν ταιριάζουν σε ανεπτυγμένες και συντεταγμένες κοινωνίες.
Πηγή : tovima.gr