Τα διλήμματα επιστρέφουν

Γνώμη – Άρθρο του ΠΑΝΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ για την naftemporiki.gr

Σχεδόν ένα μήνα μετά την εκταμίευση της 6ης δόσης του δανείου, τα διλήμματα προς τους Ελληνες πολίτες επιστρέφουν δριμύτερα. Αυτή τη φορά, τίθενται με πρωτοφανή ωμότητα. Ή προχωρεί η νέα δανειακή σύμβαση ή αλλιώς η χώρα εγκαταλείπει το ευρώ  και επιστρέφει στη δραχμή.
Η κρισιμότητα της νέας δανειακής σύμβασης για τη χώρα είναι αυτονόητη, γιατί, με απλές αριθμητικές πράξεις, η Ελλάδα δεν έχει μέλλον χωρίς το «κούρεμα» του χρέους κατά 103 δισ. ευρώ και τα νέα δάνεια, που θα χορηγηθούν από το μηχανισμό, ύψους 130 δισ. ευρώ. Για παράδειγμα, χωρίς το PSI και τα δανεικά, η χώρα μας δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει ομόλογα αξίας τουλάχιστον 32 δισ. ευρώ, που λήγουν φέτος, ούτε να καλύψει τα ελλείμματα που αφήνει η εκτέλεση του προϋπολογισμού.
Αυτά είναι γνωστά, από τον Απρίλιο του 2010, όταν η χώρα βγήκε από τις αγορές και η μοναδική πηγή άντλησης δανειακών κεφαλαίων ήταν ο μηχανισμός στήριξης Ε.Ε. και ΔΝΤ Οσο αντλούμε κεφάλαια από τη συγκεκριμένη πηγή, δεν έχουμε πρόβλημα. Αν κλείσει η στρόφιγγα, ασφαλώς και θα έχουμε τεράστιο πρόβλημα και η χώρα, με απλά μαθηματικά, θα χρεοκοπήσει.
Ποιος όμως χειρίζεται τη νέα δανειακή σύμβαση; Μήπως οι Ελληνες πολίτες; Ασφαλώς όχι. Τη χειρίζεται η κυβέρνηση. Τα κυβερνητικά στελέχη έχουν αναλάβει τις επαφές, να φέρουν εις πέρας τις διαπραγματεύσεις.
Αν αποτύχουν, η αποτυχία θα είναι ολόκληρη δική τους και όχι των Ελλήνων πολιτών. Οι πολίτες θα επωμιστούν το κόστος του ναυαγίου των διαπραγματεύσεων, όπως έχουν επωμιστεί το κόστος των συσσωρευμένων τραγικών αποτυχιών στην οικονομική πολιτική, κατά την τελευταία διετία.
Παρατηρούμε όμως ότι, αντί τα κυβερνητικά στελέχη να αφοσιωθούν στην επιτυχία των διαπραγματεύσεων για το νέο δάνειο και το PSI, μεταφέρουν τα διλήμματα στον ελληνικό λαό, προειδοποιώντας τον για τις συνέπειες που θα προκύψουν, αν αυτοί αποτύχουν! Χρέος τους είναι να πετύχουν και να πάψουν να μας υπενθυμίζουν καθημερινά την επικείμενη καταστροφή. Δεν είναι όμως βέβαιοι πως θα πετύχουν.
Το θρίλερ με την 6η δόση, που την πήραμε ύστερα από τρεις μήνες και χάσαμε την 7η που έπρεπε να την πάρουμε τον περασμένο Δεκέμβριο, κάθε άλλο παρά διαπραγματευτική επιτυχία συνιστά.
Εχουν σχέδιο όμως. Το κάνουν για να περάσουν πιο εύκολα και με λιγότερες αντιδράσεις τα νέα μέτρα. Γιατί θα υπάρξουν και νέα μέτρα, παρά τις «δεσμεύσεις» που δόθηκαν μέχρι πριν από τις γιορτές.
Πηγή : naftemporiki.gr

Ειδήσεις και «ειδήσεις»

Άρθρο του Ερρίκου Μπαρτζινόπουλου για το “ΕΘΝΟΣ”

Ακουσα έναν τηλεοπτικό ρεπόρτερ να ρωτάει χθες τον Σαμαρά πότε βλέπει να γίνονται εκλογές. Και προηγουμένως είχα ακούσει έναν άλλο να λέει, υπό μορφή πληροφόρησης, ότι η ΝΔ δεν θα συναινέσει για να ληφθούν σκληρά μέτρα. Δυστυχώς εκείνο που καθημερινά αποδεικνύεται είναι ότι για κάποιους η ενημέρωση δεν είναι τίποτα περισσότερο από μετάδοση δηλώσεων ή «πληροφοριών» που κανένας δεν μπαίνει στον κόπο να επεξεργαστεί ή ν’ αξιολογήσει, γιατί, αν το έκανε, θα ήταν τελείως διαφορετικό το ρεπορτάζ που θα μετέδιδε.
Και το ίδιο ισχύει και για τους πολιτικούς και τα κόμματα. Οταν ανοίγουν το στόμα τους ή διοχετεύουν κάποια πληροφορία θα πρέπει να έχουν συναίσθηση των όσων συνεπάγεται η ενημέρωση την οποία παρέχουν, γιατί διαφορετικά το μόνο που κάνουν είναι να κοροϊδεύουν τον κόσμο. Εκείνο που και οι πολιτικοί, όπως και οι δημοσιογράφοι, οφείλουμε να έχουμε κατά νου είναι ποιο ακριβώς είναι σε κάθε περίπτωση το καθοριστικό για κάθε εξέλιξη γεγονός.
Σήμερα το καθοριστικό γεγονός είναι η διασφάλιση της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου. Και συμφωνία χωρίς μέτρα δεν υπάρχει. Αρα όταν η ΝΔ διαρρέει ότι δεν θα συναινέσει σε σκληρά μέτρα, είναι υποχρέωση του δημοσιογράφου να ρωτήσει αν αυτό σημαίνει πως ο Σαμαράς αποδέχεται να φορτωθεί το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων με την τρόικα και τη χρεοκοπία που θα επακολουθήσει.
Κι όταν ο Σαμαράς λέει ότι οι εκλογές θα γίνουν πριν από το Πάσχα, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι μέχρι πρότινος έλεγε πως θα γίνουν στις 19 Φεβρουαρίου και πιο πριν τις τοποθετούσε στις 4 Δεκεμβρίου και ότι για να έχει αξία η όποια πρόβλεψή του θα πρέπει ν’ αποσαφηνιστεί ρητά και δεσμευτικά η στάση του στο θέμα της δανειακής σύμβασης και των δεσμεύσεων που θα χρειαστεί ν’ αναλάβουμε.
Αυτήν την ώρα οι μοναδικές ερωτήσεις που έχουν πραγματικό δημοσιογραφικό ενδιαφέρον είναι όσες συνδέονται με τη δανειακή σύμβαση και διερευνούν όχι μόνο προθέσεις αλλά και την αποδοχή των συνεπειών της όποιας απόφασης πάρει ο ένας ή ο άλλος πολιτικός ηγέτης. Ολα τα άλλα είναι κουβέντες του αέρα, χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα. Και δημοσιογραφικά δεν αποτελούν είδηση, όπως θα συμφωνήσει όποιος ανατρέξει στις κωλοτούμπες που έχουν γίνει τους τελευταίους δύο μήνες.
Πηγή : ethnos.gr

Η πάλη του σπέρματος: τρώγοντας του «σκασμού»

Άρθρο του Τάκη Μίχα
Άλλη μια φορά στις γιορτές «φάγαμε του σκασμού». Άλλη μια φορά παραβήκαμε τις υποσχέσεις που δώσαμε στους εαυτούς μας ότι αυτή την φορά δεν θα πλησιάζαμε τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες. Όμως όπως όλοι μας γνωρίζουμε πολλές φορές το τι υποσχόμαστε και το τι προγραμματίζουμε έχουν ελάχιστη σημασία. Ο οδηγός μας δεν είναι οι ορθολογικές επιλογές μας αλλά οι οδηγίες ενός λογισμικού του εγκεφάλου μας το οποίο διαμορφώθηκε στα εκατοντάδες χιλιάδες έτη της ανθρώπινης εξέλιξης. Εδώ βρίσκεται και το πρόβλημα της λαιμαργίας. Η διάθεσή μας να φάμε μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο και η ταυτόχρονη αδυναμία μας να ελέγξουμε την όρεξή μας δεν αποτελούν προσωπικές ιδιαιτερότητες αλλά αντανακλούν ολόκληρη την ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης. Αποτελούν μέρος της εξελικτικής ιστορίας.

Ας πάμε διακόσια πενήντα χιλιάδες χρόνια πίσω, τότε που οι πρόγονοί μας Homo Sapiens ζούσαν στη σαβάνα της Αφρικής και τρέφονταν κυρίως από το κυνήγι και τη συλλογή καρπών. Από το πρωί που θα ξυπνούσαν μέχρι το βράδυ που θα έπεφταν για ύπνο, δύο ήταν οι μεγαλύτερες έγνοιες τους. Πώς θα βρουν τροφή και πώς θα αποφύγουν όλους τους θανάσιμους κινδύνους που ελλόχευαν σε κάθε βήμα τους. Οι πρόγονοί μας αντιμετώπιζαν ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα το οποίο οι περισσότεροι από εμάς δεν αντιμετωπίζουμε σήμερα: Τη διατροφική αβεβαιότητα. Δεν μπορούσαν να προβλέψουν τις μελλοντικές πηγές τροφής τους. Σήμερα οι κυνηγοί μπορεί να σκότωναν ένα μεγάλο θήραμα το οποίο θα έφτανε για όλη την ομάδα. Όμως δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι αύριο ή τη μεθεπόμενη θα είχαν την ίδια επιτυχία στο κυνήγι τους. Θα μπορούσε να περάσει μια εβδομάδα προτού σκοτώσουν ένα άλλο θήραμα. Ούτε είχαν τις δυνατότητες τότε να συντηρήσουν το κρέας, αυτή την πολύτιμη πηγή πρωτεΐνης. Άρα η λογική στρατηγική επιβίωσης από τη σκοπιά τους ήταν να φάνε «μέχρι σκασμού» ελπίζοντας ότι θα επιβίωναν μέχρι το επόμενο γεύμα τους το οποίο ήταν άγνωστο πότε θα εμφανιζόταν. Εδώ λοιπόν, στις στρατηγικές που επέτρεψαν στους προγόνους μας να επιβιώσουν για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια θα πρέπει κανείς να αναζητήσει τις ρίζες της λαιμαργίας και της αδυναμίας αυτοελέγχου στο φαγητό των απογόνων τους.

Σήμερα παρά το γεγονός ότι εμείς -ακόμα και με την σημερινή κρίση – δεν αντιμετωπίζουμε  το πρόβλημα της διατροφικής αβεβαιότητας, συνεχίζουμε να τρώμε και να συμπεριφερόμαστε όπως ακριβώς οι πρόγονοί μας. Στο βαθμό που η ανθρώπινη εξέλιξη αφορά αλλαγές στην ανατομία και στη συμπεριφορά που λαμβάνουν χώρα με αργό ρυθμό και απαιτούν χιλιάδες γενιές, οι υπάρχοντες ανά πάσα στιγμή άνθρωποι έχουν σχεδιασθεί για το προηγούμενο περιβάλλον. Το κρανίο του ανθρώπου της σύγχρονης εποχής φιλοξενεί έναν εγκέφαλο της Παλαιολιθικής Εποχής. Αυτό εξηγεί και για τη συνήθεια μας να τρώμε «του σκασμού». Ήταν λειτουργική στο περιβάλλον της διατροφικής αβεβαιότητας εποχής, όμως δεν είναι στο σύγχρονο περιβάλλον.

Γι’ αυτό ό,τι και να γίνει δεν θα μπορέσουμε να αρνηθούμε τον πειρασμό να πάρουμε άλλη μια κουταλιά γέμιση και λίγες ακόμη πατατούλες.

Πηγή : protagon.gr

Ο καινούργιος χρόνος δεν ήρθε ακόμη

Άρθρο του Αλέκου Λασκαράτου
Μπήκε το 2012, αλλά το 2011 είναι ακόμα εδώ. Δεν έφυγε. Και ο καινούργιος χρόνος δεν μας ήρθε ακόμη. Συνήθως, η παραμονή της Πρωτοχρονιάς συνοδεύεται και από μια προσμονή. Τι θα μας φέρει ο καινούργιος χρόνος; Θα είναι καλύτερος ή χειρότερος απ’ αυτόν που φεύγει; Υπάρχει ένα στοιχείο αγνώστου που όλοι το ξορκίζουμε με την ευχή Καλή Χρονιά!
Φέτος όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Ξέρουμε πολύ καλά πώς θα είναι το 2012. Θα είναι το ίδιο και χειρότερο με το 2011. Καμία έκπληξη, κανένας άγνωστος Χ. Τα πλοκάμια της ύφεσης, της ανεργίας, της φτώχειας και της ανέχειας θα σφίξουν ακόμα πιο έντονα την κοινωνία μας και θα πλήξουν ακόμα και αυτούς που την είχαν, μέχρι τώρα, γλιτώσει. Κανείς δεν θα γλιτώσει. Κάτι διελκυστίνδες του τύπου «να πληρώσει η τάδε κοινωνική τάξη, π.χ. οι τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι, οι έμποροι που θησαύριζαν μέχρι τώρα, κλπ.», έχουν πια ξεπεραστεί και ο κοινωνικός κανιβαλισμός που πήγε για λίγο να στηθεί, ξέφτισε κι αυτός όταν είδαμε ότι όλοι μας, μα όλοι μας, θα την πληρώσουμε, είτε πάρθηκαν μέτρα περιορισμού του εισοδήματός μας είτε όχι, γιατί η οικονομία λειτουργεί σαν χιονοστιβάδα και η άδεια τσέπη του ενός αδειάζει τη τσέπη και του άλλου.
Όμως το 12 θα διαφέρει από το 11 ως προς το ότι εμείς, η ελληνική κοινωνία, δεν είμαστε πια ίδιοι. Η χρονιά που πέρασε μας ωρίμασε. Χάσαμε την αθωότητα, την αφέλεια και την ευπιστία που είχαμε απέναντι στους πολιτικούς μας. Χορτάσαμε από μεγάλα λόγια. Χορτάσαμε από «σωτηρίες»  που ακολουθούνται από ακόμα πιο επώδυνες νέες «σωτηρίες» και μέτρα. Δεν μας πείθουν οι πολιτικοί που λένε ότι υποφέρουν όταν παίρνουν σκληρά μέτρα γιατί δεν «μπορούν να κάνουν αλλιώς», κρύβοντας υποκριτικά τη δική τους απόλυτη ανικανότητα να χειριστούν τα πράγματα και την κρίση. Δεν υπάρχει πια ανοχή και καλή πίστη από μέρους μας. Τους είδαμε και τους μάθαμε όλους έναν, έναν.
Οι γάλλοι λένε: un homme averti en vaut deux, δηλαδή, ένας άνθρωπος  πονηρεμένος, (ή προειδοποιημένος), αξίζει όσο δύο. Ε, λοιπόν εμείς είμαστε πονηρεμένοι, τώρα πια. Ξεχάστε αυτά που ξέρατε. Μη παίζετε άλλο παιχνίδια πάνω στη πλάτη μας. Και αν δεν ξέρετε πώς να χειριστείτε την κατάσταση, φύγετε κι αφήστε μας. Εμείς είμαστε και θα είμαστε πάντα εδώ. Και το καινούργιο, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα έρθει, είτε με εσάς είτε χωρίς. Θα ξαναστηθούμε στα πόδια μας
Τον καινούργιο χρόνο, μα θάναι φέτος, θάναι του χρόνου, όποτε τέλος πάντων έρθει αυτός, δεν θα το φέρει το ημερολόγιο αλλά η κοινωνία μας, εμείς οι ίδιοι.
Πηγή : protagon.gr