Καλημέρα Γονείς. Είμαι κι εγώ Γονιός.
Είναι θεμιτό, να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας
-Κορίτσια και Αγόρια-,
ώστε να έχουν Ανδρείο Φρόνιμα.
Δηλαδή να διακρίνονται για την Γενναιότητα τους.

Το μεγάλο Θέμα είναι, πως Γίνεται αυτό; Επιστημονικά: Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και δύσκολο. Πρακτικά όμως, εφόσον οι Γονείς έχουμε Ανδρείο Φρόνιμα, τότε δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα, από το να συμπεριφερόμαστε ψύχραιμα, όπως έχουμε μάθει. Τα παιδιά μας είναι προκαθορισμένο πως επιτυχημένα ή όχι, θα μας αντιγράψουν.
Φαντάζομαι, πως όλοι καταλαβαίνουμε, ότι εάν αγωνιστούμε όσοι γονείς θέλουμε να αποκτήσουμε γενναίο φρόνιμα, επιτυχώς. Τότε έχουμε πολλές ελπίδες να τα καταφέρουμε Επιστημονικά και με τα Παιδιά μας.

Συμπερασματικά. Αυτό το κείμενο είναι ένα Άρθρο Προσέγγισης σε ένα θέμα, αρκούντος ζωτικού. Παρακαλούνται οι αναγνώστες που έχουν άποψη επί του Θέματος να συνδράμουν σχολιάζοντας το παρόν κείμενο.
Έχουμε δε την διάθεση, να δώσουμε συνέχεια κοινοποιώντας τους σχολιασμούς -εάν έχουμε την άδεια των σχολιαστών- ή να αναδημοσιεύσουμε την γνώμη τους επώνυμα ή με εναλλακτική προσωνυμία.

Πόσο Μακριά Είμαστε από την Δημοκρατία;
Δεν Γνωρίζω, αλλά Θεωρώ χρήσιμο να κάνουμε τις ενέργειες αυτές που θα μας εξασφαλίσουν την Εξασφάλιση της Δημοκρατίας και στην Ελλάδα.
Οι σκέψεις μας αυτές, μας ώθησαν να δημιουργήσουμε μια Ομάδα για όσους ενδιαφέρονται για Δημοκρατικές Συνεργασίες.

www.facebook.com/groups/democratic.culture

Τα παιδιά δεν χάσανε τίποτα.
Εμείς, Στερήσαμε τα πάντα στα παιδιά μας. Δώσαμε μεγάλη σημασία στην απόκτηση υλικών, αναλώσιμων υλικών, εργαζόμενοι και οι δύο γονείς και εγκαταλείψαμε την διαπαιδαγώγηση των παιδιών “στον αέρα”.
Πρώτο πράγμα που στερήσαμε και στερούμε στα τέκνα μας είναι η Οικογενειακή Ζωή. Τα βλαστάρια μας, μεγαλώνουν στους δρόμους, στα ωδεία, στα φροντιστήρια, στα γυμναστήρια, δηλαδή σε ξένα χέρια.

Αντί να οραματιζόμαστε, αναζητώντας το ταλέντο στο κάθε παιδί και να το οδηγούμε στην καλλιέργεια του ταλέντου, εμείς συγκρίνουμε το παιδί μας με τα παιδιά του γείτονα, του φίλου ή του συγγενή πιέζοντάς το, να είναι το καλύτερο. Πρώτο σε όλα. Ξεχνούμε ότι η κάθε προσωπικότητα είναι ξεχωριστή και ο κάθε άνθρωπός πρέπει να είναι ευχαριστημένος να δημιουργεί στον τομέα που του ταιριάζει απόλυτα, αυτό λέγεται Ευτυχία.

Μας έχουν “σερβίρει” μια κάποια επίπλαστη καλοπέραση, και έχουμε στην πλειοψηφία βολευτεί. Μας έχει ξεφύγει ο “έλεγχος”, διότι δεν θέλουμε να μας “ελέγχει” κανείς, ενώ εμείς ελέγχουμε τους πάντες. Έτσι και τα παιδιά μας, αντιγράφοντας μας, όταν τους συμβουλεύουμε, αντιδρούν. Η αληθινή ζωή, έχει απαιτήσεις και εμείς αδρανούμε.
Μεγάλη Ιστορία. Σταματώ εδώ, με την υπόσχεση να επιχειρήσω την καταγραφή των απαιτήσεων της Ζωής.