Καλημέρα Γονείς. Είμαι κι εγώ Γονιός.
Είναι θεμιτό, να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας
-Κορίτσια και Αγόρια-,
ώστε να έχουν Ανδρείο Φρόνιμα.
Δηλαδή να διακρίνονται για την Γενναιότητα τους.

Το μεγάλο Θέμα είναι, πως Γίνεται αυτό; Επιστημονικά: Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και δύσκολο. Πρακτικά όμως, εφόσον οι Γονείς έχουμε Ανδρείο Φρόνιμα, τότε δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα, από το να συμπεριφερόμαστε ψύχραιμα, όπως έχουμε μάθει. Τα παιδιά μας είναι προκαθορισμένο πως επιτυχημένα ή όχι, θα μας αντιγράψουν.
Φαντάζομαι, πως όλοι καταλαβαίνουμε, ότι εάν αγωνιστούμε όσοι γονείς θέλουμε να αποκτήσουμε γενναίο φρόνιμα, επιτυχώς. Τότε έχουμε πολλές ελπίδες να τα καταφέρουμε Επιστημονικά και με τα Παιδιά μας.

Συμπερασματικά. Αυτό το κείμενο είναι ένα Άρθρο Προσέγγισης σε ένα θέμα, αρκούντος ζωτικού. Παρακαλούνται οι αναγνώστες που έχουν άποψη επί του Θέματος να συνδράμουν σχολιάζοντας το παρόν κείμενο.
Έχουμε δε την διάθεση, να δώσουμε συνέχεια κοινοποιώντας τους σχολιασμούς -εάν έχουμε την άδεια των σχολιαστών- ή να αναδημοσιεύσουμε την γνώμη τους επώνυμα ή με εναλλακτική προσωνυμία.

Πρέπει να επανέλθει με όλα όσα συμβαίνουν σήμερα γύρο μας?

Με την εσχάτη των ποινών που είναι η ποινή του θανάτου, κατά την γνώμη μου ,πρέπει να τιμωρούνται οι εγκληματίες που διαπράττουν ειδεχθή εγκλήματα που τυγχάνουν της κατακραυγής του κόσμου..

Παρόλα αυτά όμως, σε μερικά «πολιτισμένα» κράτη η ανθρώπινη ζωή είναι αγαθό απαραβίαστο και η κρατική εξουσία δεν έχει κανένα δικαίωμα να την αφαιρεί για κανένα απολύτως λόγο . Έτσι τα «ανθρωπόμορφα τέρατα» την γλυτώνουν και συνεχίζουν τα απεχθή εγκλήματα τους.

Σε άλλα «απολίτιστα» κράτη η θανατική ποινή συνεχίζει να εφαρμόζεται, καλώς για μένα , κυρίως σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ και σε πολλές ανατολικές χώρες ( εδώ διαφωνώ με τον τρόπο που επιβάλετε στις ανατολίτικες χώρες) ενώ στην Ευρώπη έχει πλέον καταργηθεί και αποτελεί παρελθόν γιατί είμαστε «πολιτισμένοι» και με τον «πολιτισμό» μας αυτόν, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να προσβάλουμε την μνήμη των θυμάτων και την αξιοπρέπεια των οικογενειών τους.

Προσωπικά εκτιμώ ότι η θανατική ποινή πρέπει να επανέλθει, παρότι αυτό είναι αντίθετο με την χριστιανική μου συνείδηση, γιατί έχει απίστευτη εκφοβιστική και προληπτική δύναμη καθώς ο φόβος της ποινής του θανάτου αποθαρρύνει τον εγκληματία από την τέλεση εγκλήματος και θα λειτουργούσε αποθαρρυντικά για τους μελλοντικούς εγκληματίες γνωρίζοντας, ότι τους περιμένει η εκτέλεση μετά την τέλεση της πράξης των . Αν λοιπόν τιμωρούνταν τόσο αυστηρά κάποια εγκλήματα ,πολλοί που τώρα προβαίνουν στην τέλεση αυτών σίγουρα θα αποθαρρύνονταν.

Με απλά λόγια, θέλω να πω, ότι η ισάξια ανταπόδοση είναι η μόνη που αρμόζει σε άτομα που έχουν αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή αλλά και σε περιπτώσεις άλλων εγκλημάτων που πλήττουν σοβαρά μια ανθρώπινη ζωή όπως είναι οι βασανισμοί, οι βιασμοί , η παιδεραστία, η εμπορία ναρκωτικών κ.ά. Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να τιμωρηθούν τέτοιοι εγκληματίες που τυγχάνουν της κατακραυγής του κόσμου και συχνά χαρακτηρίζονται από την κοινή γνώμη ως «ανθρωπόμορφα τέρατα», παρά μόνο με την εσχάτη των ποινών που είναι η ποινή του θανάτου; Γιατί η θανατική ποινή εξουδετερώνει και αχρηστεύει όλους αυτούς τους επικίνδυνους εγκληματίες και αποσοβείται ο κίνδυνος της επανάληψης τέτοιων φρικτών εγκλημάτων.

Αυτή είναι η θέση μου.. (Τάσος Φάντης)

Πόσο Μακριά Είμαστε από την Δημοκρατία;
Δεν Γνωρίζω, αλλά Θεωρώ χρήσιμο να κάνουμε τις ενέργειες αυτές που θα μας εξασφαλίσουν την Εξασφάλιση της Δημοκρατίας και στην Ελλάδα.
Οι σκέψεις μας αυτές, μας ώθησαν να δημιουργήσουμε μια Ομάδα για όσους ενδιαφέρονται για Δημοκρατικές Συνεργασίες.

www.facebook.com/groups/democratic.culture

Η Βάγια Μπαλή γεννήθηκε στην Αθήνα στις 14 Οκτωβρίου του 1983. Σπούδασε στα ΑΤΕΙ της Αθήνας, στην σχολή Διοίκησης και Οικονομίας, στο τμήμα Βιβλιοθηκονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης. Έχει εργαστεί σε αρκετές δημόσιες και ιδιωτικές Βιβλιοθήκες σημαντικών προσώπων. Ειδική μνεία στη συστηματική καταγραφή και καταλογογράφηση της προσωπικής Βιβλιοθήκης του Μάριου Πλωρίτη, μετά τον θάνατό του, με την συμπαράσταση της Βουλής των Ελλήνων. Έχει πάρει μέρος σε πρότζεκτ της διακεκριμένης μουσικοσυνθέτιδος Άννας Στερεοπούλου, δίνοντας της ποιήματα. Ασχολείται με την συγγραφή ποιημάτων και λογοτεχνικών κειμένων και όπως συνηθίζει να λέει, ζωγραφίζει με στίχους την ζωή.