Το ελληνικό 1989

Άρθρο του Αντώνη Καρακούση για το “ΒΗΜΑ”

Το 1989, μαζί με τα καταρρεύσαντα καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης κατέρρευσαν ιδέες, αντιλήψεις και ζωές πλανημένες. Πρόσωπα βέβαια και σίγουρα για τα πιστεύω τους, είδαν σε ελάχιστο χρόνο να καταρρίπτονται πεποιθήσεις μιας ζωής, υπέστησαν ήττα προσωπική, βίωσαν την κατεδάφιση της συνείδησής τους. Πολλοί τότε στον Δυτικό Κόσμο και στην Ελλάδα συγκλονίστηκαν και βίωσαν την απόλυτη απογοήτευση.

Αρκετοί αποσύρθηκαν, άλλοι μετακινήθηκαν κι άλλοι απλώς αρνήθηκαν την πραγματικότητα, μένοντας προσκολλημένοι, μέχρι γραφικότητας, στις μνήμες του ηρωικού παρελθόντος. Τηρουμένων των αναλογιών, το 2012 ζούμε το ελληνικό 1989. Πλήθος πολιτικών στελεχών, αλλά και πολιτών που πίστεψαν και αφιερώθηκαν στην «αλλαγή», βιώνουν την κατάρρευση μιας ζωής. Κακά τα ψέμματα, στελέχη που επί τριάντα και πλέον χρόνια υπηρέτησαν ένα σύστημα ιδεών και αντιλήψεων ζουν αυτό τον καιρό σε συνθήκες εσωτερικής κατάρρευσης.

Οι περισσότεροι που ακόμη κυριαρχούν στο πολιτικό στερέωμα εισήλθαν στον πολιτικό στίβο από τα πρώιμα νιάτα τους. Φοιτητές ακόμη βρέθηκαν να κινούνται δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου και αργότερα όταν επικράτησε το κίνημα της αλλαγής έγιναν σύμβουλοι, γραμματείς, νομάρχες, διέτρεξαν την ιεραρχία του κράτους και της πολιτικής και έφθασαν σήμερα να είναι υπουργοί και να διαχειρίζονται την εξέλιξη του ονείρου σε εφιάλτη. Οσο κι αν ο κυνισμός πολλούς έχει καταλάβει, δεν αρκεί για να τους προστατεύσει από την κατάρρευση του εσωτερικού τους κόσμου. Γι’αυτό κι οι αντιδράσεις των περισσοτέρων είναι ακραίες, αλόγιστες και εν πολλοίς ανεξήγητες.

Ας μην γελιούνται ωστόσο. Επιμένοντας να παλεύουν με τον εαυτό τους, κινδυνεύουν οι περισσότεροι με αυτοεξευτελισμό και αυτοακύρωση. Είναι προτιμότερη η αποχώρηση και η σιωπή. 

Πηγή : tovima.gr

Από το facebook στο google +1

Άρθρο του Κώστα Μίντζηρα
Πέρασε ήδη ένας χρόνος από τότε που η ΕΕ είχε διά της αρμοδίας επιτρόπου της ανακοινώσει την ανάληψη πρωτοβουλίας για τη διαμόρφωση νέου κανονιστικού πλαισίου που θα αφορά τα κοινωνικά δίκτυα και θα αποβλέπει στην προστασία των προσωπικών δεδομένων όσων –μανιωδώς ή συγκρατημένα- τα χρησιμοποιούν.
Στις 25 Ιανουαρίου ανακοινώθηκαν οι αρχές που θα πρυτανεύσουν στη φιλόδοξη αυτή απόπειρα να τεθούν κανόνες που να εξοικονομούν πόρους για τις επιχειρήσεις και να προστατεύουν αποτελεσματικά τα προσωπικά δεδομένα. Ανάμεσά τους και μία που αναμένεται να εκτιμήσουν δεόντως οι φίλοι των social media: ευκολότερη πρόσβαση στα δεδομένα και δυνατότητα μεταφοράς τους από έναν πάροχο (π.χ. facebook) σε άλλον (π.χ. google+1). Ετσι η αρχή της φορητότητας επεκτείνεται και στα προσωπικά δεδομένα, πράγμα που πλην άλλων θα ανεβάσει τον ανταγωνισμό.
Θεσπίζεται με τον τρόπο αυτό το πλαίσιο αναγνώρισης κι αποτελεσματικής άσκησης του δικαιώματος στη λήθη, που λέγαμε σε προηγούμενη ευκαιρία εδώ στο protagon.gr. Από τις διακηρύξεις φαίνεται πως η ΕΕ φιλοδοξεί η νέα νομοθεσία να είναι αποτελεσματική κι άμεσα εφαρμοστέα με την μορφή Κανονισμού, αποφεύγοντας  δηλαδή τις καθυστερήσεις που συνεπάγεται η υιοθέτηση από τα 27 κράτη μέλη μιας οδηγίας. Μένει να δούμε, κατά πόσο θα το επιτύχει.
Πηγή : protagon.gr

Όταν η γάτα συμφιλιώθηκε με τα ποντίκια

Άρθρο του Αντώνη Παπαγιαννίδη

Πλήρης συμφωνία, λοιπόν, των «κοινωνικών εταίρων» για το ιερό και απαραβίαστο της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (=θα δοθεί η αύξηση μισθών 2,5% τον Ιούλιο, θα διατηρηθεί άθικτος ο κατώτατος μισθός/ημερομίσθιο) και για την συνέχιση της καταβολής του 13ου  και 14ουμισθού. Το μισθολογικό κόστος δεν επηρεάζει σοβαρά την ανταγωνιστικότητα, το «μη-μισθολογικό», φταίει για το ότι ο ιδιωτικός τομέας τον τελευταίο καιρό παράγει ανεργία – συν κάποια προϊόντα και υπηρεσίες σε τέτοιες όμως τιμές, που ζήτηση γι αυτά δεν εκδηλώνεται (άρα κλείνουν επιχειρήσεις, άρα παράγεται ανεργία, άρα δεν υπάρχουν έσοδα ούτε για το Δημόσιο, άρα αστοχία και στα διαδοχικά Μνημόνια που την διέγνωσε και η κυρία Μέρκελ).

Σύμφωνοι; Σύμφωνοι! Δείτε τώρα την μικρή λεπτομέρεια: θα συνεχίσουν οι ως άνω «κοινωνικοί εταίροι» να συζητούν και να διαπραγματεύονται και να πιέζουν για το μη-μισθολογικό κόστος. Ναι, θαύμα, αλλά … μια στιγμή! Τι θα πει αυτό; «Πρέπει να μειωθούν οι εργοδοτικές εισφορές, είναι οι τρίτες ψηλότερες στην Ευρώπη, που να γίνουν λοιπόν επενδύσεις;» σωστότατο! Αλλά… δεν μπορεί να μειωθούν ως εκ τούτου συντάξεις και οι ασφαλιστικές παροχές, όχι; Σωστό κι αυτό! Ποιος θα πληρώσει για την νέα-νέα μαύρη τρύπα; Το Κράτος («ο τρίτος πυλώνας της τριμερούς χρηματοδότησης»). Ξεχάστε το , μεχρι το 2015 αν μη μέχρι το 2020! Τι άλλο; «Πρέπει να μειωθεί η φορολογία των επιχειρήσεων, να καταστεί διεθνώς ανταγωνιστική, αλλιώς πώς θα γίνουν επενδύσεις;» Σωστότατο! Αλλά…μείωση φορολογίας σημαίνει αντισταθμιστικά δημοσιονομικά μέτρα. Ποιο νέο νέο χαράτσι προτιμάτε αλήθεια εσείς; Τι άλλο μη-μισθολογικό; «Να περιορισθεί η γραφειοκρατία, δεν χρειάζονται τόσες άδειες, γιατί πέντε υπουργικές υπογραφές κλπ. κλπ.». Αν τα παιδιά των παιδιών σας ζουν όταν θα γίνουν αυτά τα υπερ-σωστά, καλά θα είναι!
Συμφιλιώθηκε λοιπόν η γάτα με τα ποντίκια (δανειζόμαστε την ατάκα από το βιβλίο του Τάσου Παππά, Εκδόσεις ΠΟΛΙΣ, με θέμα την εσωτερική κατάρρευση του πολιτικού συστήματος), αλλά για να συμφωνήσει τι; Ότι «κάποιος άλλος» θα πληρώσει. Μόνο που ο «κάποιος άλλος» δεν υπάρχει! 

«Μπα, να δείτε, θα μας φορέσει η Κυβέρνηση μια ΠΝΠ, και θα τα ψηφίσει όλα υπό την πίεση της Τρόικας!» Σωστό κι αυτό. μόνο που… η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου ισχύει μεν ευθύς ως μπει στο ΦΕΚ, αλλά άμα δεν επιψηφισθεί από την σεπτή Βουλή των Ελλήνων σε 40 μέρες, είναι εξ υπαρχής ανίσχυρη. Αληθινά, βλέπετε «Βουλή των Ελλήνων» να ψηφίζει τέτοιες διατάξεις;
Άρα; Άρα back to square A1, που λένε. Όσο κι αν η γάτα συμφιλιώνεται με τα ποντίκια, στην Ελλάδα του 2012 το πράγμα δεν προχωράει.
*Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης είναι δημοσιογράφος.

Πηγή : protagon.gr

Τα προαπαιτούμενα του 2012 και οι υποθήκες του 2009

ΑΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ

Τα πράγματα ξεκαθαρίζουν σιγά-σιγά, όσον αφορά τους όρους της ελληνικής διάσωσης από μια ατιμωτική, άτακτη χρεοκοπία. Οι εταίροι και οι δανειστές μας, μπροστά στη συστημική απειλή που συνιστά το ελληνικό πρόβλημα, συντονίστηκαν και προωθούν παράλληλες διαπραγματεύσεις για τη ρύθμιση των χρεών μας και το οικονομικό πρόγραμμα προσαρμογής που θα τη συνοδεύει.

Δηλαδή οι εκπρόσωποι των δανειστών θα διαπραγματεύονται μαζί μας για τη ρύθμιση των χρεών σχεδόν ταυτόχρονα με τις διαβουλεύσεις που θα έχει η τρόικα με την κυβέρνηση για τις λεγόμενες «προαπαιτούμενες δράσεις», που δεν είναι άλλες από τις μεταρρυθμίσεις, τις διαρθρωτικές αλλαγές και τις ρυθμίσεις σε κρίσιμες περιοχές υψηλού κόστους, όπως οι συντάξεις, οι μισθοί, οι δαπάνες υγείας και άλλες που επηρεάζουν τα ελλείμματα και επαυξάνουν το δημόσιο χρέος.
Με άλλα λόγια η ρύθμιση των χρεών εξαρτάται απολύτως από την ένταση και τις δεσμεύσεις εφαρμογής του οικονομικού προγράμματος. Οσο λοιπόν οι «προαπαιτούμενες δράσεις» εκπληρώνονται τόσο η διάσωση θα προσεγγίζεται και όσο αυτές δεν εφαρμόζονται τόσο η απειλή της χρεοκοπίας θα γίνεται πιο επιθετική.
Με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά υπάρχει καταληκτική ημερομηνία. Στις 20 Μαρτίου το ελληνικό δημόσιο θα πρέπει ή να έχει τα χρέη του ρυθμισμένα ή διαθέσιμα 14,5 δισ. ευρώ στο ταμείο του, προκειμένου να εξοφλήσει το «μεγαλειώδες» τριετές δάνειο που είχε λάβει την αντίστοιχη ημερομηνία του 2009 ,ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Παπαθανασίου, σχεδόν πανηγυρίζοντας μη δυνάμενος να φαντασθεί ότι εκείνη τη στιγμή υποθήκευε τη χώρα με το χειρότερο τρόπο.
 ΄
Πηγή: tovima.gr