Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι το καλύτερο που θα μπορούσαν να κάνουν οι εταίροι και δανειστές μας είναι να σιωπήσουν από τώρα έως τις 17 Ιουνίου. Δεν θα το κάνουν γιατί η Ε.Ε. δεν έχει μια ενιαία φωνή και γιατί ο κάθε ξένος ηγέτης και αξιωματούχος έχει το δικό του «κοινό» στο οποίο πρέπει να μιλήσει για την ελληνική κρίση. Τα διλήμματα έχουν πλέον γίνει αρκετά καθαρά στον ελληνικό λαό και από εδώ και πέρα είναι θέμα των Ελλήνων πολιτικών να πουν την αλήθεια. Κανένας λαός δεν μπορεί να αποφασίσει για την τύχη του έχοντας ένα πιστόλι στον κρόταφο. Γιατί και έτσι να αποφασίσει, ο στιγμιαίος τρόμος δεν θα τον κάνει ανεκτικό ή λογικό κατά την ταραχώδη περίοδο που θα ακολουθήσει, όποιος και αν κερδίσει. Εχω, όμως, δύο ενστάσεις στο πώς αντιμετωπίζουμε τις δηλώσεις τύπου Λαγκάρντ. Πολλές φορές αντιδρούμε ως λαός με έναν οπαδικό σχεδόν φανατισμό που φτάνει τα όρια του χουλιγκανισμού. Το κάναμε σε πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν βρίζοντας προσωπικά τους ξένους, στοχοποιώντας χώρες και άτομα. Ποτέ, μα ποτέ δεν βγήκαμε κερδισμένοι από αυτή την τακτική. Μπορεί να μας εκτονώνει, να μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα με τη λογική ότι «τους τα είπα εγώ ένα χεράκι». Δεν δουλέυει όμως έτσι το πράγμα στις διεθνείς σχέσεις, όπου αυτό που μετράει είναι οι συμμαχίες που διαθέτεις, η συγκυρία συμφερόντων και ισχύος των συνομιλητών σου. Οσες, λοιπόν, βρισιές και αν γράφουμε στο Διαδίκτυο, ο αντίκτυπος θα είναι περιορισμένος και πολλές φορές αρνητικός. Αυτό είναι το πρόβλημα με αυτόν τον μάγκικο ψευτοπατριωτισμό εσωτερικής κατανάλωσης. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν κέρδισε, ό,τι κέρδισε, στη Διάσκεψη των Παρισίων με ψευτοτσαμπουκάδες, ούτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μας έβαλε στην ΕΟΚ με αυτή την τακτική. Ηταν ενδοτικοί ή προδότες; Κάθε άλλο, ήξεραν όμως να κερδίζουν την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη των ισχυρών ξένων που μπορούσαν να επηρεάσουν τα συμφέροντα της πατρίδας τους. Οι πραγματικές «μαγκιές» του έθνους γράφτηκαν, άλλωστε, με αίμα από τους προγόνους μας που πολεμούσαν επί δέκα και πλέον χρόνια, όχι από οπαδούς της αυτάρεσκης χουλιγκανικής διαμαρτυρίας…

Και κάτι ακόμη. Βρίσαμε την, όντως αψυχολόγητη, κ. Λαγκάρντ, αλλά μήπως έχει πολύ άδικο για το ότι δεν πληρώνουμε φόρους; Και δεν μιλάμε για μεγαλοφοροφυγάδες μόνο σε μια χώρα που καλώς ή κακώς οι μεγάλες εταιρείες δεν φοροδιαφεύγουν. Μιλάμε για τον «αγανακτισμένο» κηπουρό που ουδέποτε έδωσε απόδειξη και τον εστιάτορα στα νησιά που δίνει ένα χαρτί με το περίφημο «κλάσμα»: τόσα με απόδειξη, τόσα χωρίς. Ολα αυτά δεν είναι βαθιές παθογένειες της δικής μας κοινωνίας; Ο ελληνικός λαός έχει υποφέρει και δοκιμάζεται σκληρά. Οσοι όμως τον οδηγούν στη γλυκειά παρακμή της θυματοποίησης και της αίσθησης πως «όλοι τον κυνηγάνε», δεν προσφέρουν στην υπόθεση της επιβίωσης ενός ιστορικού έθνους. Για να πάμε μπροστά πρέπει να διορθώσουμε τα δικά μας λάθη, να πείσουμε ότι είμαστε αξιόπιστοι ως κράτος και ως χώρα και μετά να διεκδικήσουμε με απεριόριστο τσαμπουκά ό,τι χρειάζεται για να σταθούμε στα πόδια μας

Πηγή : kathimerini.gr

Tης Ξενιας Κουναλακη για την kathimerini.gr

Μισό εκατομμύριο χρήστες του Διαδικτύου είδαν μέσα σε λίγα 24ωρα το σποτάκι «I am Hellene» με την Κατερίνα Μουτσάτσου, το οποίο ξεκινά σαν μια πλακατζίδικη αποδόμηση όλων των κλισέ σε βάρος των Ελλήνων (δημόσιοι υπάλληλοι, ούζο, Γιάννης -Γιώργος) και καταλήγει σε ένα σοβινιστικό κρεσέντο και την ανάκρουση του Εθνικού Υμνου. Πρόκειται υποτίθεται για μία νέα εκστρατεία υπεράσπισης της Ελλάδας στο εξωτερικό που βασίζεται σε μια καμπάνια καναδέζικης μπίρας. Χωρίς ίχνος χιούμορ (γέλασε κανείς;), η συμπαθής κατά τα άλλα «Χελληνίδα» (λόγω δασείας), και ουχί Γραικιά, ηθοποιός και τραγουδίστρια ξεσπά μέσα σε ενάμιση λεπτό σε ένα υστερικό παραλήρημα, όπου παρελαύνουν εξίσου παρωχημένα στερεότυπα με αυτά που καταρρίπτονται στην αρχή. Το άφατο συμπέρασμα είναι: «όταν εμείς κάναμε πολιτισμό, εσείς τρώγατε βελανίδια, γι’ αυτό πλερώστε».

Περίπου αυτό ήταν και το νόημα της προχθεσινής παρέμβασης από τον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων στην αίθουσα των Γλυπτών του Παρθενώνα, στο Βρετανικό Μουσείο. Μέλη του συλλόγου σήκωσαν ΚΚέδικης αισθητικής πανό με το σύνθημα «Δεν μπορούν να πληρώσουν, δεν θα πληρώσουν. Αλληλεγγύη στην Ελλάδα». Εμμέσως πλην σαφώς υπονοείται: «σιγά μη σας επιστρέψουμε τα δανεικά, εδώ εσείς δεν μας γυρνάτε τα Ελγίνεια».

Είχε προηγηθεί η διαφήμιση γνωστής μάρκας ουίσκι, που έδειχνε διάφορους cool τύπους με άρια κυρίως χαρακτηριστικά και λυγερή κορμοστασιά να περπατάνε υπό τους ήχους του ύμνου της Λίβερπουλ μέσα στη βροχή, να ενώνονται σιγα σιγά και να καταφθάνουν σε ένα ηλιόλουστο ξέφωτο υπό την προτροπή: «Συνέχισε να περπατάς Ελλάδα». Η κατακλείδα και αυτής της προσπάθειας: «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». (Ποτάμι τα δάκρυα των τηλεθεατών, που ξόρκισαν τη συγκίνησή τους με ένα Τζόνι on the rocks).

Αλήθεια, ποιος Ελληνας αναγνωρίζει τον εαυτό του μέσα σε αυτές τις εκστρατείες; Γιατί τόση επιτήδευση και υστερία; Οταν μία χώρα ξεπατικώνει σποτ για αλκοολούχα ποτά για να ενισχύσει το brand name της διεθνώς, υπάρχει πρόβλημα. Αυτό είναι βέβαιο.

Εχουν κάτι μελαγχολικό αυτές οι εκστρατείες προώθησης, υποτίθεται, της διεθνούς εικόνας της Ελλάδας. Γιατί μετά τη διετή καταβαράθρωση του γοήτρου της χώρας το μόνο που μας φταίει (πάλι!) είναι οι άλλοι. Καμία διάθεση αυτοκριτικής ή αυτοσαρκασμού. Ιχνος περισυλλογής και σοβαρού διαλόγου «πώς φτάσαμε ώς εδώ» και «ποια είναι η θέση μας μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη και το νέο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον». Με σοβαροφάνεια και υστερία εμείς, οι αιώνια αδικημένοι Ελληνες, προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Ομως με απλουστευτικά επιχειρήματα όπως «εμείς εφηύραμε τη δημοκρατία», δικός μας είναι ο Σωκράτης και η λέξη «αγορά», το πολύ πολύ… να πουλήσουμε καμιά καναδέζικη μπίρα.

Πηγή : kathimerini.gr

Άρθρο Της Ζέζας Ζήκου

Λες, ας μη δώσεις σημασία σε δήθεν λεπτομέρειες… Eντάξει, αν ζυγίσεις την πολιτική που παράγουν, δεν βγάζεις ούτε δύο δράμια ενδιαφέρον. Λες, ξανά και ξανά, ας μη δώσεις σημασία σε λεπτομέρειες, επειδή αποσιωπούνται από το σύστημα… Και απορείς πώς μπορεί πολιτικοί, καθηγητάδες, τραπεζίτες, δημοσιογράφοι και λοιποί… να έχουν χειραγωγηθεί τόσο ώστε να παραποιούν τις εξελίξεις. Aλλά, δεν πρόκειται απλώς περί αυτού.

Το ερώτημα παραμένει μετέωρο: πρόκειται για πρωτοφανή ανικανότητα ή δρομολογημένη εξέλιξη; Εντάξει… Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ξέρουν πολλά. Εγώ δεν έχω καμία αντίρρηση να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες. Αλλωστε, τι σημασία έχουν πλέον οι τραπεζίτες, αφού έχει χρεοκοπήσει η οικονομία. Οι οικονομολόγοι που έχουν εμπειρία στις κρίσεις χρέους, προ πολλού το έχουν προβλέψει. Ματαίως, και η στήλη επί σειρά μηνών το έχει επισημάνει.

Οντως, πολλές φορές έχει αποδειχθεί πως οι τραπεζίτες συνήθως κάνουν μεγαλύτερο κακό, από καλό! Πάντα θυμάμαι την άποψη του Keynes: πως ένας «καλός» τραπεζίτης δεν είναι αυτός που προέβλεψε τους κινδύνους και τους απέφυγε, αλλά, δυστυχώς, αυτός του οποίου τα ερείπια της πολιτικής του τα συμμερίζονται με έναν συμβατικό και ορθόδοξο τρόπο οι υπόλοιποι τραπεζίτες, έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς στην πραγματικότητα να τον κατηγορήσει και τα πληρώνουν οι φορολογούμενοι.

Παρ’ όλες τις θριαμβολογίες για την επιτυχή έκβαση της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους -του διαβόητου PSI- η επόμενη μέρα είναι «μαύρη» για τις ελληνικές τράπεζες, έχω γράψει πολλές φορές. Οι «τρύπες» που άφησε το «κούρεμα» των ομολόγων στις ελληνικές τράπεζες είναι τεράστιες και οι ζημίες τους θα αποτυπωθούν στα αποτελέσματα της χρήσης του 2011 που ανακοινώνονται σήμερα. Χθες, επί τρεισήμισι ώρες, η συνάντηση του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου με τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιώργο Προβόπουλο, με κύριο θέμα τους όρους ανακεφαλαιοποίησης μετά το PSI. Ηδη από χθες έχουν φτάσει στην Ελλάδα ειδικά ομόλογα του EFSF ύψους 25 δισ. ευρώ, τα οποία θα εισφερθούν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) μέσω αύξησης κεφαλαίου σε είδος που θα διενεργηθεί. Θα ακολουθήσει η προσωρινή αναπλήρωση των απωλειών για τις τράπεζες, μέχρι την οριστικοποίηση των όρων κεφαλαιακής ενίσχυσης των τραπεζών, η οποία ενδεχομένως να αναβληθεί για μετά τις εκλογές.

Είναι τόσο κρίσιμο το θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και προκειμένου να αποφευχθεί η πολιτική κριτική, η κυβέρνηση αποφάσισε να μην το περάσει από τη Βουλή, αλλά να εγκριθεί με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που θα γίνει μόνο από το υπουργικό συμβούλιο και συγκεκριμένα με Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου. Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, το ελάχιστο ποσοστό συμμετοχής των ιδιωτών μετόχων στις επερχόμενες αυξήσεις κεφαλαίου, για την αποφυγή της άμεσης κρατικοποίησης, θα είναι τουλάχιστον 10%. Οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών ασκούν αφόρητες πιέσεις στην κυβέρνηση ώστε να διασφαλίζονται μεν τα συμφέροντα του Δημοσίου, αλλά και να παρέχονται σαφή κίνητρα στους ιδιώτες μετόχους, που φτάνουν τις 700.000, για συμμετοχή στις αυξήσεις κεφαλαίου που θα διενεργηθούν. Με τον τρόπο αυτό, τα πιστωτικά ιδρύματα θα παραμείνουν στον έλεγχο του ιδιωτικού τομέα, με την προοπτική επιστροφής της κρατικής βοήθειας που υπολογίζεται ώς και 50 δισ. ευρώ, σε εύλογο χρονικό διάστημα. Στην πράξη, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα παγιδεύτηκε από την κρίση χρέους που έχει οδηγήσει την οικονομία στη χρεοκοπία. Τα «τοξικά» ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, τις έφθειραν ανεπανόρθωτα. Και οι ρυθμίσεις του ελληνικού Δημοσίου, που παροτρύνουν την παύση πληρωμών ιδιωτών και μικρότερων επιχειρήσεων, αύξησαν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Η φυγή των μεγάλων διεθνών μετόχων από τις ελληνικές τραπεζικές μετοχές ήταν ραγδαία.

Η χώρα μας έχει δεσμευτεί στο Μνημόνιο και στους δανειστές της (ΔΝΤ και Ε.Ε) κατά τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης να προσφέρει κίνητρα στους υφιστάμενους ιδιώτες μετόχους να αγοράσουν μετά την παρέλευση τριετίας τις μετοχές από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Μάλιστα το ΔΝΤ εκτιμά ότι από την πώληση αυτή το Δημόσιο θα μπορέσει να εισπράξει περί τα 16 δισ. ευρώ. Το συγκεκριμένο σημείο προκάλεσε την αντίδραση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος σε επιστολή που απέστειλε χθες στον πρωθυπουργό αναφέρει ότι «η διαφορά των 34 δισεκατομμυρίων ευρώ (σ.σ. μεταξύ των 50 δισ. ευρώ που θα καταβάλει το Δημόσιο για την ενίσχυση των τραπεζών και των 16 δισ. ευρώ που θα εισπράξει από την πώληση των μετοχών) θα μετακυλισθεί στις πλάτες των φορολογουμένων».

Πηγή : kathimerini.gr

Άρθρο της Ζέζας Ζήκου για την kathimerini.gr

Θλιβερή εικόνα για την Ελλάδα δίνει έκθεση της Κομισιόν, που παραπέμπει σε εικόνα τριτοκοσμικής χώρας. Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες δοκιμάζονται σε συνθήκες φτώχειας. Τα τελευταία τρία χρόνια διαλύθηκαν τα πάντα και θα περάσουν πολλά χρόνια για να ξαναγίνουν όπως ήταν. Από το τρίτο τρίμηνο του 2009 μέχρι το τρίτο τρίμηνο του 2011, ημέρες διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, χάθηκαν 462.000 θέσεις εργασίας.

Σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν, το ποσοστό των Ελλήνων που δεν είναι σε θέση να καλύψουν βασικές διατροφικές τους ανάγκες φτάνει πλέον στο 11,6%, με τον μέσο όρο της Ε. Ε. στο 8,1%, ενώ επιδεινώθηκε κατά 2,3% μέσα σε δύο χρόνια. Αντίστοιχη αύξηση σημειώθηκε στο ποσοστό ατόμων που ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Δηλαδή 1 στους 10 Ελληνες δεν έχει ούτε να φάει σαν άνθρωπος! Η ανεργία των νέων βρέθηκε σε ιστορικό υψηλό – στο 50% στην Ελλάδα, όπως και στην Ισπανία.

Αναφορικά με τους ανέργους που δεν καταφέρνουν να βρουν δουλειά ύστερα από ένα χρόνο αναζήτησης, σ’ αυτή τη θέση βρίσκεται το 9,1% του εργατικού δυναμικού, δηλαδή 355.000 άτομα.

Η Κομισιόν αναφέρει ότι το επίδομα ανεργίας δίνεται μόνο για 12 μήνες και ως εκ τούτου «η φτώχεια ανάμεσα στους ανέργους είναι πιθανό να αναδειχθεί στο βασικότερο ζήτημα» για την Ελλάδα. Δυσοίωνη είναι και η έκθεση του ΙΟΒΕ, που προβλέπει συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας κατά 5% για φέτος και διατήρηση της ανεργίας σε ανοδική τροχιά, με ηπιότερο μεν ρυθμό απ’ ό, τι πέρυσι, αλλά στην περιοχή του 20%.

Το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) στην τριμηνιαία έκθεσή του επισημαίνει ότι οι διαδοχικές δέσμες δημοσιονομικών μέτρων και οι επιπτώσεις των οποίων στο εισόδημα δεν έχουν ακόμα (!) εκδηλωθεί, θα περιορίσουν περαιτέρω το διαθέσιμο εισόδημα.

Οπως ανέφερε σε συνέντευξη Τύπου, χθες, ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ Γιάννης Στουρνάρας, σε συνδυασμό με τη σημαντική δημοσιονομική προσαρμογή που ακόμη απαιτείται (περίπου 12 δισ. ευρώ για τη διετία 2013- 2014), η Ελλάδα χρειάζεται να ενισχύσει τόσο την ανταγωνιστικότητα των εγχωρίως παραγομένων προϊόντων και υπηρεσιών σε μόνιμη βάση, όσο και την αναπτυξιακή διάσταση της οικονομικής της πολιτικής προκειμένου να βγει από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και της υπερχρέωσης.

Η πρόσφατη θεσμοθέτηση μέτρων για την ενίσχυση της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας δεν αναμένεται να έχει σημαντικές πρακτικές επιπτώσεις στους πράγματι καταβαλλόμενους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα για περισσότερο από ένα χρόνο, ενώ και οι προταθείσες λύσεις για μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας δεν μπορούν να παράγουν σημαντικά πρόσθετα αποτελέσματα που να είναι δημοσιονομικώς ουδέτερα.

Μεγαλύτερη επίδραση στους μισθούς ασκεί το υφεσιακό κλίμα και ο κίνδυνος της ανεργίας, στοιχεία τα οποία οδηγούν εργοδότες και εργαζομένους σε συμφωνημένες μειώσεις αμοιβών στο πλαίσιο διαπραγμάτευσης των ατομικών συμβάσεων εργασίας.

Οι μειώσεις αυτές, σε συνδυασμό και με τη δυνατότητα μείωσης του κατώτατου μισθού, είναι βασικά μέσα για την επίτευξη του στόχου της μείωσης του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος κατά 15% σε δύο χρόνια και της αντίστοιχης βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας.

Η αναθεώρηση του φετινού προϋπολογισμού θεωρείται επιβεβλημένη, εκτιμά το ΙΟΒΕ, δεδομένων του μεγαλύτερου βάθους της ύφεσης το τρέχον έτος αλλά και της έντονης δυστοκίας που παρατηρείται στη συλλογή εσόδων. Μένει, ωστόσο, να φανεί εάν τα μέτρα που ελήφθησαν επαρκούν για την επίτευξη των νέων στόχων. Σε γενικές γραμμές οι νέοι στόχοι κρίνεται ότι θα μπορούσαν να επιτευχθούν, εφόσον εφαρμοστούν πλήρως τα ληφθέντα μέτρα.

Σε ό, τι αφορά την πορεία της δημοσιονομικής προσαρμογής στις αρχές του 2012, σύμφωνα με τα αποτελέσματα του πρώτου διμήνου του έτους, στην πλευρά των εσόδων η μεγαλύτερη απόκλιση από τους στόχους διαγράφεται -για άλλη μια χρονιά- στους φόρους εισοδήματος και στον ΦΠΑ.

Στο σκέλος των δαπανών, τα ασφαλιστικά Ταμεία και ο ΟΑΕΔ απορροφούν πόρους πολύ ταχύτερα απ’ ό, τι προβλεπόταν. Παρόμοια εξέλιξη παρουσιάζουν και οι καταναλωτικές δαπάνες, που αυξήθηκαν κατά περίπου 32%. Γενικότερα, σε ό, τι αφορά το έλλειμμα του 2012, πλέον εκτιμάται ότι θα είναι κατά 2,3 δισ. ευρώ μεγαλύτερο.

Πηγή : kathimerini.gr