Δεν θα είναι εύκολο: προβλήματα που έχουν συσσωρευθεί εδώ και δεκαετίες πρέπει να λυθούν μέσα σε λίγους μήνες. Από το ανεξέλεγκτο χάος στις ΔΕΚΟ έως τα κλειστά επαγγέλματα θα χρειασθούν γενναίες αποφάσεις με ισχυρότατες συντεχνίες απέναντι.
Η κυβέρνηση δεν δικαιούται να αποτύχει, γιατί διακυβεύονται πολλά για τη χώρα. Οι εταίροι μας στην Ε.Ε. αλλά και το ΔΝΤ αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες και θέλουν να βοηθήσουν. Οσο, όμως, η Ευρώπη εισέρχεται σε μια δημοσιονομική θύελλα άνευ προηγουμένου και χωρίς ορατό τέλος, τα πράγματα θα γίνονται πιο δύσκολα για την Ελλάδα. Γι’ αυτό, ασχέτως Μνημονίου, ο μόνος τρόπος να αντέξει η χώρα είναι να περάσει από μία περίοδο προσαρμογής – σοκ. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ αποτελεί ένα κλασικό σύμπτωμα του τι συμβαίνει στις ΔΕΚΟ. Ενα συνδικάτο κατάφερε να συνδιοικεί εδώ και δεκαετίες μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις, να λειτουργεί με επιχορηγήσεις ή και δάνεια από το κράτος και να απειλεί τους εκάστοτε κυβερνώντες ότι «θα κατεβάσει τους διακόπτες» αν αλλάξει ο,τιδήποτε που αφορά τη ΔΕΗ. Αυτή η κατάσταση είναι προφανές ότι δεν μπορεί να συνεχισθεί και οι εκπρόσωποι των εργαζομένων πρέπει να περιορισθούν στον όποιο θεσμικό τους ρόλο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να παίζουν τον ρόλο του «αφεντικού». Με αυτές τις συμπεριφορές και νοοτροπίες, άλλωστε, φτάσαμε στο σημερινό αδιέξοδο.
Απογοητευτική είναι η συμπεριφορά των κ. Παπανδρέου και Σαμαρά μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Ο πρωθυπουργός όχι απλώς δεν έκανε καμία ουσιαστική κίνηση για να προωθήσει τη συναίνεση, αλλά δείχνει να μην μπορεί να την πετύχει μέσα στην ίδια του την κυβέρνηση. Είναι πρωτοφανές να ξεκινά μια απίθανα δύσκολη μάχη για μεγάλες αλλαγές και την περικοπή της σπατάλης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και ορισμένοι υπουργοί, όπως η υπουργός Εργασίας, να ακολουθούν δική τους πολιτική αγνοώντας επιδεικτικά τον κ. Παπανδρέου και τις υποχρεώσεις της χώρας.
Οσο για τον κ. Σαμαρά, επιμένει στην αντιμνημονιακή του ρητορεία, αλλά και στην εκπροσώπηση της Ν.Δ. από οπαδούς του ακραίου λαϊκισμού.
Αν ο κ. Παπανδρέου δεν επιβληθεί στο σύνολο των υπουργών του και ο κ. Σαμαράς δεν απαγκιστρωθεί από τον εύκολο αντιμνημονιακό λόγο, η χώρα θα βρεθεί σύντομα σε αδιέξοδο.
Απογοητευτική είναι η συμπεριφορά των κ. Παπανδρέου και Σαμαρά μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Ο πρωθυπουργός όχι απλώς δεν έκανε καμία ουσιαστική κίνηση για να προωθήσει τη συναίνεση, αλλά δείχνει να μην μπορεί να την πετύχει μέσα στην ίδια του την κυβέρνηση. Είναι πρωτοφανές να ξεκινά μια απίθανα δύσκολη μάχη για μεγάλες αλλαγές και την περικοπή της σπατάλης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και ορισμένοι υπουργοί, όπως η υπουργός Εργασίας, να ακολουθούν δική τους πολιτική αγνοώντας επιδεικτικά τον κ. Παπανδρέου και τις υποχρεώσεις της χώρας.
Οσο για τον κ. Σαμαρά, επιμένει στην αντιμνημονιακή του ρητορεία, αλλά και στην εκπροσώπηση της Ν.Δ. από οπαδούς του ακραίου λαϊκισμού.
Αν ο κ. Παπανδρέου δεν επιβληθεί στο σύνολο των υπουργών του και ο κ. Σαμαράς δεν απαγκιστρωθεί από τον εύκολο αντιμνημονιακό λόγο, η χώρα θα βρεθεί σύντομα σε αδιέξοδο.
Είναι προφανές πως ο προϋπολογισμός του 2011 δεν θα επιτευχθεί χωρίς δραστικές μειώσεις μισθών, αλλά ενδεχομένως και απολύσεις εργαζομένων στις ΔΕΚΟ και το ευρύτερο Δημόσιο. Σημαντικό, όμως, είναι να εφαρμοσθούν αυτά τα μέτρα όχι με ισοπεδωτικό τρόπο. Το Δημόσιο χρειάζεται πάντοτε μια ραχοκοκκαλιά ικανών και επαρκώς αμειβόμενων υπαλλήλων και στελεχών, οι οποίοι θα αξιολογούνται με αντικειμενικά κριτήρια. Αν επικρατήσει η αντίληψη των οριζόντιων περικοπών θα είναι άδικο για όσους εργάζονται σκληρά και τους οποίους το κράτος θα έπρεπε να ανταμείβει, αντί να τους κόβει τους μισθούς.
