Γράφει ο Παύλος Γεωργιάδης για το protagon.gr

Δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να αρχίσουμε να συνηθίζουμε στο “Hellene”, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ιδίως μιας και το “Greek” έχει πλέον σχεδόν καεί. Εμένα πάντως την πρώτη φορά που είδα το βίντεο της Κατερίνας Μουτσάτσου μου άρεσε. Την δεύτερη το ξανασκέφτηκα, μιας και δεν συμφωνώ με την αισθητική των εθνικών ύμνων. Και θα προτιμούσα αν, έστω κι ένα, από τα πολλά “Hellene” είχε αντικατασταθεί από το “Human”.

Ναι, ίσως είναι και λίγο υπερβολική η Κατερίνα σε κάποια σημεία. Κατάτι υπερβολικές βρίσκω άλλωστε καμιά φορά και τις δικές μου δημόσιες τοποθετήσεις, όπως την τελευταία πριν από λίγες ημέρες. Αν υπάρχει όμως ένα πράγμα για το οποίο η κρίση μας ωφελεί, τότε αυτό είναι ότι σιγά-σιγά έχει αρχίσει να αλλάζει η ατζέντα της κοινωνίας μας. Και ότι εμείς οι νέοι έχουμε πλέον τα ερεθίσματα, το μέτρο σύγκρισης και τα μέσα να περνάμε μηνύματα τα οποία μπορούν να συγκινήσουν διεθνώς. Ακόμη και ασκώντας πίεση σε όλους αυτούς που αποφασίζουν για τις μοίρες μας.

Δεν σας αρέσει αυτή η Ελλάδα; Αλίμονο αν οι νέοι δεν ήμασταν αυθόρμητοι, υπερβολικοί, παλαβοί κι αν δεν ξεσπούσαμε για αυτό το συνονθύλευμα κοινωνίας μέσα στο οποίο μας έλαχε να παράγουμε και να θέσουμε σε πρακτική εφαρμογή τις γνώσεις και τους κόπους πολλών ετών. Ασφαλώς θα κάνουμε και λάθη, και κάποιοι θα δυσαρεστηθούν. Το σημαντικό, όμως, είναι ότι έχει ήδη αρχίσει η κατάλληλη τριβή. Το βίντεο της Κατερίνας άλλωστε, έδωσε την έμπνευση στον Σπύρο (σωστός!) να παραθέσει την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Το πρόσημο και των δύο είναι θετικό, μιας και οι δύο έχουν το δίκιο τους. Ίσως να είναι η αφετηρία για να μαζευτούν και άλλες φρέσκιες φωνές και η συνισταμένη να αποτελέσει την «κόλλα» της κοινωνίας μας, ώστε επιτέλους να κάνουμε το απαραίτητα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός.

Θα υπερβάλλω ξανά, λέγοντας ότι σήμερα ίσως είμαστε οι μόνοι στον κόσμο που (έχουμε τις προϋποθέσεις και τις αφορμές να) κάνουμε αυτού του είδους τις κοινωνικές ζυμώσεις. Και νομίζω ότι τα πάμε καλά. Μας βοηθάει, για ακόμη μια φορά, το κλίμα της χώρας άλλωστε. Εντάξει, ξεπεράσαμε τον παροξυσμό του νεοπλουτισμού. Ξεπερνάμε αργά αλλά σταθερά την γκρίνια και το αυτομαστίγωμα. Πού θα πάει, θα αρχίσουμε να δημιουργούμε κιόλας.

Ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι σε κρίση σήμερα. Πρέπει λοιπόν εμείς, η γενιά μας, να ξαναγράψουμε ιστορία. Να ανατρέψουμε τα στερεότυπα ξαναγράφοντας ιστορία, δημιουργώντας παράδοση και παράγωντας κληρονομιά. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας έχουν αφήσει ανεκτίμητους θησαυρούς που πρέπει να τους πάρουμε, να τους ξεσκονίσουμε και να τους στείλουμε στο σύμπαν. Πάνω απ’ όλα, πρέπει να ανανεώσουμε το λεξιλόγιο, να εισάγουμε νέους όρους στην κοινωνία.

Παρά το μισό εκατομμύριο hits στο Youtube μέσα σε 72 ώρες, ο Hellene είναι πολύ μοναχικός. Σε μία χώρα που έχει επικρατήσει η κακιστοκρατία του Malaka. Όμως υπάρχει και η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.

Πηγή : protagon.gr

Γράφει ο Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος για το “ΕΘΝΟΣ”

 Δεν ξέρω αν περιμένατε κάτι περισσότερο, αν και όταν ο Κ. Καραμανλής θ’ αποφάσιζε να σπάσει επιτέλους τη σιωπή του. Με βάση τα όσα έχουν αποκαλυφθεί μετά την εκδίωξή του από την εξουσία, συμπεριφέρθηκε όπως ακριβώς είχε μάθει να συμπεριφέρεται και ως πρωθυπουργός: αποφεύγοντας ν’ αναλάβει τις ευθύνες του.

Θυμάμαι την τελευταία τηλεοπτική αντιπαράθεσή του ως πρωθυπουργός με τον Γ. Παπανδρέου. Τον είχε ρωτήσει ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αν επιμένει ότι τα στοιχεία που δίνει η κυβέρνηση για το έλλειμμα είναι αληθινά. Και χωρίς να κοκκινίσει είχε απαντήσει πως «ναι». Ηταν το κερασάκι στην τούρτα της αναξιοπιστίας ενός πολιτικού που επανειλημμένα τον είχαν ειδοποιήσει από τις Βρυξέλλες ότι η ελληνική οικονομία κατέρρεε, αλλά εκείνος δεν έκανε το παραμικρό για ν’ αποτρέψει το κακό που ερχόταν.

Μόνο στο τέλος, όταν πια επιχείρησε να υποδυθεί τον υπεύθυνο πολιτικό, εξήγγειλε για μετά τις εκλογές διάφορες οικονομικές «ασπιρίνες», όπως πάγωμα μισθών, αυξήσεις φορολογίας μισθών και τσιγάρων και άλλα συναφή. Αλλά και τότε οι άνθρωποί του εξακολουθούσαν να φορτώνουν το Δημόσιο με αργόσχολους.

Χθες, λοιπόν, μίλησε. Και φυσικά -όπως άλλωστε και ο διάδοχός του- δεν είχε την πολιτική γενναιότητα να πει ένα «συγνώμη» για τα δεινά που προκάλεσε στον τόπο. Οπως και τότε, έτσι και τώρα υποδύθηκε τον αποστασιοποιημένο από γεγονότα, καταστάσεις και ευθύνες. Και το έκανε απευθυνόμενος σ’ έναν λαό που δεινοπαθεί εξαιτίας προβλημάτων για τα οποία αυτός και οι συνεργάτες του φέρουν τεράστιες ευθύνες.

Μπορεί να διαφωνήσουμε στον καταμερισμό των ευθυνών. Αν είναι οι δικές του περισσότερες ή του Γ. Παπανδρέου. Αλλά δεν νομίζω να υπάρχει σοβαρός πολίτης αυτής της χώρας που να μη θεωρεί ότι ο Κ. Καραμανλής έχει πολλές και μεγάλες ευθύνες για τη σημερινή κατάντια του τόπου και τα δεινά του λαού της. Αλλά για όλα αυτά δεν βρήκε να πει λέξη. Σαν να μην έγιναν, σαν να μην υπήρξαν, σαν να μην τον αφορούν.
Και μόνο ότι μέσα σ’ αυτήν τη θύελλα της κρίσης ο Κ. Καραμανλής θεώρησε πως ο μοναδικός λόγος για τον οποίο άξιζε να μιλήσει ήταν για να στηρίξει το κόμμα του και τον διάδοχό του, δείχνει τον άνθρωπο και την ποιότητά του.

Πηγή : ethnos.gr

Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης για το real.gr

ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ εξηντάρηδες, μαζί τους και ο Αντώνης Σαμαράς (που κλείνει τα 61 του στις 23 Μαΐου – ως πρωθυπουργός, όπως ελπίζει), θυμούνται ότι σαν σήμερα, πριν από 45 χρόνια, η Ελλάδα σφάδαζε κάτω από τις ερπύστριες των τανκς. Η «επανάσταση» των συνταγματαρχών είχε επικρατήσει στις 21 Απριλίου του 1967, χωρίς την παραμικρή αντίσταση…

…ΓΙΑ ΝΑ εκπνεύσει αδόξως μετά επταετία, στις 23 Ιουλίου του 1974, αφού όμως είχε εκτελέσει όλες τις «ντιρεκτίβες» των ξένων αφεντικών της… Και με τους πρωτεργάτες της να έχουν πεθάνει στιγματισμένοι, αλλά και πάμπτωχοι οι περισσότεροι. Οπως ο μόνος επιζών σήμερα Στυλιανός Παττακός που δέχεται τη βοήθεια του γειτονικού του φούρναρη σε ψωμί και όπως οι χήρες του Παπαδόπουλου και του Ζωιτάκη, πάμπτωχες επίσης, που… «συνταξιοδοτούνται» διακριτικά από γνωστό επιχειρηματία, άκρως δημοκρατικών φρονημάτων…

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ λοιπόν καθόλου παράξενο που αρκετοί πολίτες, με σηκωμένες τις τρίχες της κεφαλής τους, μετά από όσα φρικιαστικά ακούν για τα… κατορθώματα της μαφίας Τσοχατζόπουλου, αναφωνούν αυτές τις ημέρες: «Πού είσαι Παπαδόπουλε!». Και στα αλλεπάλληλα γκάλοπ ρίχνουν όλο και περισσότερες ψήφους υπέρ της Χρυσής Αυγής, που πορεύεται ολοταχώς για είσοδο στην αυριανή Bουλή…

ΑΝ ΠΙΣΤΕΨΕΙ κανείς τις δημοσκοπήσεις τα δύο «μεγάλα κόμματα» «κονταίνουν» καθημερινά. Ζήτημα αν θα βγάλουν και τα δύο μαζί πλειοψηφία 151 εδρών, ενώ τα μικρομεσαία υπερβαίνουν τα τέσσερα και άλλα τρία μικρότερα τρυπώνουν στη Βουλή. Αρα πάμε για πολυκομματισμό, άρα πάμε για επικίνδυνη πολιτική αστάθεια, άρα για εθνικές περιπέτειες, άρα για πολύ σκοτεινό μέλλον… Είναι άραγε έτσι; Αποδίδουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις τις βαθύτερες σκέψεις των ψηφοφόρων; Ή μήπως όσοι μετέχουν σε αυτές βγάζουν το άχτι και την οργή τους σαν ύστατη προειδοποίηση προς τους υπαίτιους της εθνικής συμφοράς;

ΠΟΙΟΙ ΟΜΩΣ είναι οι υπαίτιοι και κυρίως οι ΣΥΝΥΠΑΙΤΙΟΙ της εθνικής καταστροφής; Μήπως οι ψηφοφόροι περιλαμβάνουν ανάμεσα στους συνυπαίτιους και τον Αντώνη Σαμαρά, που θήτευσε για αρκετά χρόνια ως υπουργός; Μήπως περιλαμβάνουν και τον αντίπαλό του, Βαγγέλη Βενιζέλο, που και αυτός είχε σπουδαίους ρόλους; Μήπως και όλους τους προκατόχους τους που ευθύνονται για το τερατώδες σκάνδαλο των υποβρυχίων, αλλά και για όλα τα άλλα;

ΜΗΠΩΣ ευθύνεται και σύσσωμο το Kοινοβούλιο, με τις αμαρτωλές «εξεταστικές» του και με τις βρώμικες «παραγραφές» του; Μήπως συνευθύνεται και η μονίμως «εισαγγελική» Αριστερά που όμως επωφελήθηκε χορταστικά από το πελατειακό σύστημα ενώ χρέος της ήταν να το τινάξει στον αέρα; Μήπως συνευθύνεται και ο λαός, με τη σειρά του που κακόμαθε στο πελατειακό σύστημα και παζάρευε την ψήφο του πότε με τον ένα και πότε με τον άλλο;

ΑΛΛΑ, πάνω από όλους μήπως συνευθύνεται και το δικό μας το «συνάφι», δηλαδή το αρπακτικό κοπάδι των media, με τους θηλυκούς και αρσενικούς καταπιόνες-κονδυλοφόρους, με τους τηλεοπτικούς «μικρο-Τσοχατζόπουλους» και με τις θεόρατες μαύρες αμοιβές, που καμιά Βουλή και κανένας εισαγγελέας και κανένα συνδικάτο δεν τόλμησε να τους αγγίξει γιατί όλοι τρέμουν το στόμα τους και τη χολή τους;…

ΑΥΤΟ το παντοδύναμο σμήνος των media (με την αξιοθαύμαστη όμως μειοψηφία των έντιμων μεταρρυθμιστών και ανατροπέων του που αποτελούν τη σιωπηλή ελπίδα για το αύριο), διαπράττει διαρκές έγκλημα ισοδύναμο με εκείνα του πολιτικού συστήματος. Επί 25 χρόνια, όσο ισχύουν και οι «προσωρινές» άδειες των καναλιών, χαλιναγωγεί τις μάζες και τις γυμνάζει να μασουλάνε κουτόχορτο, ακόμη και τουρκικής παραγωγής. Να έχουν ασθενική κρίση και παραλυμένη βούληση… Να μη διαβάζουν και να μη χρησιμοποιούν παραπάνω από 300 λέξεις, οι μισές ξενικές!..

ΜΕ ΑΥΤΑ λοιπόν τα δεδομένα, αλλά και με τα απανωτά λάθη των πολιτικών αρχηγών, διανύουμε τις τελευταίες κρίσιμες προεκλογικές ημέρες, με την ενδόμυχη όμως βεβαιότητα ότι την 6η Μαΐου οι αθεράπευτα ατίθασοι Ελληνες θα αιφνιδιάσουν τον κόσμο και η δόλια Ελλάδα («που θέλει να ζήσει και θα ζήσει»), από παράδειγμα προς αποφυγήν θα αρχίσει να γίνεται παράδειγμα προς μίμηση… Ετσι, ξαφνικά! Ετσι, σαν από θαύμα!..

Πηγή : real.gr