Ας Αποθέσουμε εδώ την άποψη μας για όλα, για τα πάντα όλα. Μπορεί να το κάνουμε, χωρίς να στοχεύουμε σε πρόσωπα που κάνουν τα λάθη; Από τα λάθη κινδυνεύουμε. Δεν κινδυνεύουμε από αυτούς που κάνουν λάθη, εκτός και είναι, τα λάθη κάποιου πολιτικού στην εξουσία.
Παρουσιάζεται βεβαίως και το φαινόμενο, να ντύνουμε με ένα λάθος κάποιο πρόσωπο, -που δεν έχει σχέση με το θέμα- προκειμένου να σπιλώσουμε προσωπικότητες και να ζημιώσουμε οικονομικά ή πολιτικά αυτόν που κατά την γνώμη μας αντίκειται στα συμφέροντα μας, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα.
Είναι μία Ευχή. Το Ξημέρωμα, να φουντώσει την Ελπίδα, πως Έρχεται κάτι Πολύ Καλύτερο.
Νοιάζομαι για το Καλύτερο; Ναι; Ε! Τότε, είναι καιρός συζήτησης με τον εαυτό μου. 1ον Τι είναι αυτό που έχω και τι εννοώ με τον όρο καλύτερο; 2ον Πόσο χρήσιμό και απαραίτητο είναι το “Καλύτερο”, για μένα; ή για την κοινωνία; 2.1 Για μένα; Τότε πρέπει να βάλω δράση. 2.2 Για την κοινωνία; Τότε πρέπει να επιδιώξω συνεργασίες.
Για να συνεχίσω τους συλλογισμούς, μας χρειάζεται μια Ευχή. Μια ευχή Αρχής του Αγώνα.
Κ Α Λ Ο Ξ Η Μ Ε Ρ Ω Μ Α
Κάθε νέα ημέρα, είναι και μια νέα Αρχή. Κάθε νέα Αρχή, θέλει βασικά Μια Ισχυρή Απόφαση για δράση, υπό την προϋπόθεση μιας καλά προετοιμασμένης πορείας. Η Βιασύνη είναι ένας παράγων αποτυχίας. (προσεχώς Συνεχίζεται).
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΜΩΣ ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ή να τους δώσουν να καταλάβουν οι συνδικαλιστές τους , ότι ΑΛΛΟΣ ΚΑΝΕΙ ΚΟΥΜΑΝΤΟ στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ, όχι η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ που ΨΗΦΙΣΑΝ……..ΤΡΟΙΚΑ λέγεται και από αυτή περνάνε όλα τα ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ και οι ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ πλέον !!! Πρέπει να προβληματιστούν για την ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ τόσων χρόνων ( 30 συγκεκριμένα ) που ΕΓΚΡΙΝΟΥΝ δια της ΨΗΦΟΥ των να ασκείται…….. Πρέπει να προβληματιστούν γιατί η ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ που έχουν είναι να ΕΞΑΓΟΥΝ τα ΠΡΟΙΟΝΤΑ τους και – την ίδια στιγμή – τα ΕΙΣΑΓΩΜΕΝΑ να ΑΛΩΝΙΖΟΥΝ στην Ελληνική αγορά……… Πρέπει να προβληματιστούν γιατί έχουν καταντήσει να ΤΡΕΧΟΥΝ ΠΙΣΩ από ΚΑΘΕ ΥΠΟΥΡΓΟ για να τους δώσει τελικά ΨΙΧΟΥΛΑ απ’ τα ΨΙΧΟΥΛΑ που περίσσεψαν και μετά να περιμένουν την επόμενη – δύσκολη , έτσι κι αλλιώς – χρονιά για να ξαναβγούνε στους κόμβους………. Πρέπει ΑΜΕΣΑ να ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΡΙΖΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ με ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ των ΕΙΣΑΓΩΜΕΝΩΝ ΕΙΔΩΝ 1ης ΑΝΑΓΚΗΣ , με ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ της ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ αποκλειστικά σε ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ και ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑΣ και με ΕΞΟΔΟ από ΘΕΣΜΟΥΣ που ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΝ κάθε ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑΣ της ΧΩΡΑΣ ( λέγε με , ΕΥΡΩ 2002 ). Όχι ψωροαποζημιώσεις που θα φαγωθούν πριν καν αρχίσει η νέα καλλιεργητική περίοδος…….. Αυτά τα λίγα , ως συνεργάτης τους τόσα χρόνια……… Και να ξέρουν ότι , οι ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ όπως τους ξέραμε είναι οι ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ τέτοιοι……… Οι ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ τους θα τα ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΟΛΑ στα founds αφού θα βλέπουν ότι “δε βγαίνει” και θά ‘χουν φροντίσει να ζουν και να δουλεύουν αλλού. Ποιοι θα δουλεύουν στα χωράφια ;;; ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΟ : Εκτός απ’ τους Έλληνες , Αλβανούς και Ελληνοαλβανούς που θάχουν απομείνει στην επαρχία ΚΑΙ δεκάδες χιλιάδες Πακιστανομπαγκλαντεσιανοί , όπως συμφώνησε προσφάτως ο Μηταράκης.
Τα παιδιά δεν χάσανε τίποτα. Εμείς, Στερήσαμε τα πάντα στα παιδιά μας. Δώσαμε μεγάλη σημασία στην απόκτηση υλικών, αναλώσιμων υλικών, εργαζόμενοι και οι δύο γονείς και εγκαταλείψαμε την διαπαιδαγώγηση των παιδιών “στον αέρα”. Πρώτο πράγμα που στερήσαμε και στερούμε στα τέκνα μας είναι η Οικογενειακή Ζωή. Τα βλαστάρια μας, μεγαλώνουν στους δρόμους, στα ωδεία, στα φροντιστήρια, στα γυμναστήρια, δηλαδή σε ξένα χέρια.
Αντί να οραματιζόμαστε, αναζητώντας το ταλέντο στο κάθε παιδί και να το οδηγούμε στην καλλιέργεια του ταλέντου, εμείς συγκρίνουμε το παιδί μας με τα παιδιά του γείτονα, του φίλου ή του συγγενή πιέζοντάς το, να είναι το καλύτερο. Πρώτο σε όλα. Ξεχνούμε ότι η κάθε προσωπικότητα είναι ξεχωριστή και ο κάθε άνθρωπός πρέπει να είναι ευχαριστημένος να δημιουργεί στον τομέα που του ταιριάζει απόλυτα, αυτό λέγεται Ευτυχία.
Μας έχουν “σερβίρει” μια κάποια επίπλαστη καλοπέραση, και έχουμε στην πλειοψηφία βολευτεί. Μας έχει ξεφύγει ο “έλεγχος”, διότι δεν θέλουμε να μας “ελέγχει” κανείς, ενώ εμείς ελέγχουμε τους πάντες. Έτσι και τα παιδιά μας, αντιγράφοντας μας, όταν τους συμβουλεύουμε, αντιδρούν. Η αληθινή ζωή, έχει απαιτήσεις και εμείς αδρανούμε. Μεγάλη Ιστορία. Σταματώ εδώ, με την υπόσχεση να επιχειρήσω την καταγραφή των απαιτήσεων της Ζωής.
