Άρθρο του Δημήτρη Σκαρμούρτσου για το protagon.gr
ρεπορτάζ: Δημήτρης Μπούτος

Στην οδό Παπαβασιλείου, τον κεντρικό εμπορικό δρόμο της Χώρας της Νάξου, βρίσκεται από το 1938 το κατάστημα του κυρίου Ιωάννη Τζιμπλάκη.

Η οικογένεια εδώ και τρεις γενιές προσφέρει τοπικά παραδοσιακά προϊόντα, ανάμεσα στα οποία βρίσκεται μία αξιοσημείωτη ποικιλία μη τυποποιημένων τυριών.

Από το ξεκίνημα της επιχείρησης μέχρι σήμερα, προμηθεύονται τυριά από την ορεινή Νάξο, τα οποία φτιάχνονται από αγελαδινό, κατσικίσιο ή πρόβειο γάλα, που δεν έχει παστεριωθεί. Διατηρούν μακρόχρονες συνεργασίες με συγκεκριμένους παραγωγούς εξασφαλίζοντας αφενός την υψηλή ποιότητα των προϊόντων και στηρίζοντας αφετέρου την τοπική οικονομία.

Σύμφωνα με τον κύριο Κυριάκο Τζιμπλάκη, σημερινό ιδιοκτήτη της επιχείρησης, οι κτηνοτρόφοι του νησιού επωφελούνται σημαντικά από τη συνεργασία με το κατάστημα. Αν αναγκάζονταν να διαθέσουν το τυρί και τα υπόλοιπα προϊόντα τους σε τυποποιημένη μορφή, θα ήταν αναγκαία η εργοστασιακή επεξεργασία τους και τα οικονομικά οφέλη για τους παραγωγούς θα ήταν μειωμένα. Αντίθετα, με τη στήριξη των τοπικών αρχών και συνεταιρισμών καταφέρνουν να διαθέτουν το κεφαλοτύρι, το ανθότυρο, το ξινότυρο ή τη γραβιέρα απευθείας στις τοπικές επιχειρήσεις. Με αυτό τον τρόπο οι ντόπιες κτηνοτροφικές μονάδες ενισχύονται οικονομικά ενώ ταυτόχρονα τα προϊόντα παραμένουν αγνά, κάνοντας το μότο «από την παραγωγή στην κατανάλωση» πραγματικότητα.

Τα τυριά του κυκλαδίτικου νησιού πρωτοεμφανίζονται ιστορικά στην εποχή του Βυζαντίου. Από τότε μέχρι σήμερα η φήμη τους παραμένει ξακουστή και οι παραγωγοί συνδυάζουν τη γνώση που τους χαρίζει η μακρόχρονη παράδοση με τα σύγχρονα μέσα και εργαλεία.

Το διασημότερο τυρί της Νάξου αποτελεί η γραβιέρα, φτιαγμένο κατά 80% από ντόπιο, φρέσκο αγελαδινό γάλα. Πρόκειται για τυρί προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης (Π.Ο.Π.). Στεγνώνει για τουλάχιστον τρεις μήνες σε κελάρια με ελεγχόμενη θερμοκρασία αποκτώντας έτσι τη χαρακτηριστική γλυκιά και κρεμώδη γεύση του. Ακολουθούν το κεφαλοτύρι Νάξου, λεγόμενο και αρσενικό, με αρκετά πικάντικα αρώματα, το ανθότυρο (ώριμη μυζήθρα) με απαλή γεύση και η ξινομυζήθρα, που αν στεγνώσει σε σωστές συνθήκες για αρκετές εβδομάδες, δίνει το σκληρότερο αλλά εξίσου νόστιμο ξινότυρο.

Στο κατάστημα του κύριου Τζιμπλάκη συναντάμε όλα τα παραπάνω είδη τυριού καθώς και πολυάριθμα παράγωγά τους. Συχνά στο παρελθόν του έχει ζητηθεί να διαθέσει και εκτός Ελλάδας τα προϊόντα του, αλλά ο παραδοσιακός τρόπος πηξίματος και επεξεργασίας τους δεν επιτρέπει αθρόα παραγωγή. Ο ίδιος στηρίζει συνεχώς τους ντόπιους κτηνοτρόφους προσπαθώντας ν’αυξήσει τον αριθμό των προμηθευτών του.

Σύμμαχοι στην προσπάθεια αυτή είναι η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Νάξου, η «Τυροκομία Νάξου» του κύριου Κουφόπουλου και η μονάδα του κύριου Πιτταρά, αποδεικνύοντας πως το μυστικό της επιτυχίας βρίσκεται στην αγαστή συνεργασία!

Κυριάκος Τζιμπλάκης
Διεύθυνση:  Χώρα Νάξου, οδός Παπαβασιλείου
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 22850 22230
E-mail: tziblakis@gmail.com

Πηγή : protagon.gr

Άρθρο του Θανάση Λυρτσογιάννη για το  “ΕΘΝΟΣ”

«Η φοροδιαφυγή είναι σήμερα στην Ελλάδα η πιο μαζική και η περισσότερο ανεκτή εκδήλωση αντικοινωνικής συμπεριφοράς και παράβασης νόμων, καθώς και η πλέον έκδηλη απόδειξη της κακής λειτουργίας και ανεπάρκειας της δημόσιας διοίκησης.
Από καθαρά μακροοικονομική και δημοσιονομική σκοπιά η φοροδιαφυγή ”ευθύνεται” σχεδόν για το ήμισυ του ελλείμματος του δημόσιου τομέα, καθώς και για τις επακόλουθες μακροοικονομικές ανισορροπίες. Ο σημαντικός περιορισμός της φοροδιαφυγής (και της εισφοροδιαφυγής των ασφαλιστικών οργανισμών) θα ήταν αρκετός για να μηδενιστεί το πρωτογενές έλλειμμα του δημόσιου τομέα και να μειωθεί βαθμιαία ο λόγος του δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ».

Πέρασαν 19 χρόνια από τότε που γράφτηκαν οι παραπάνω γραμμές στην πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη με τίτλο «Φορολογικό καθεστώς, παραοικονομία και φοροδιαφυγή στην Ελλάδα» του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών.

Και δυστυχώς σήμερα παραμένει περισσότερο επίκαιρη. Γιατί παρότι στα 19 χρόνια το χρέος ήταν στα ύψη, τα ελλείμματα το μόνιμο πρόβλημα, οι «μαύρες τρύπες» των Ταμείων από τις μεγαλύτερες απειλές για την οικονομία και τους ασφαλισμένους, τίποτα δεν έγινε.
Οι κυβερνήσεις που πέρασαν απέφυγαν να ασχοληθούν σοβαρά και σε βάθος με το ζήτημα. Κι ας είναι η μεγαλύτερη απειλή, κι ας αποτελεί τη μόνη αποτελεσματική παρέμβαση μαζί με τον περιορισμό της σπατάλης του Δημοσίου, για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Και τώρα έρχονται 160 Γερμανοί εφοριακοί για να βάλουν τάξη. Εκεί μας κατάντησε το πολιτικό σύστημα, που για δεκαετίες άφησε τους φοροφυγάδες να αλωνίζουν και φόρτωνε τα βάρη στα συνήθη φορολογικά υποζύγια.

Πηγή : ethnos.gr

Άρθρο του Άρη Δαβαράκη για το protagon.gr

Βάζω τον εαυτό μου απέναντι και τον κοιτάζω στα μάτια : Δεν το κατάφερες ούτε φέτος να μη φας κρέατα την εβδομάδα της Τυρινής – ενώ μπορούσες να φας ότι άλλο σου έκανε κέφι. Τυριά, αυγά, γάλατα, βούτυρα, ψάρια το Σαββατοκύριακο. Μπα. Εσύ Ζαχαρία μου τα τσάκισες τα κρέατα με την ίδια (ή μάλλον με περισσότερη) λαιμαργία από την εποχή που ούτε ήξερες τι πάει να πει νηστεία – και δεν σε ένοιαζε κιόλας. Δεν πειράζει, λέει ο καλός σου άγγελος που έχει μεγάλη υπομονή, μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της ενδεκάτης ώρας σου λέει, «εδώ είμαι» :Στο χέρι σου είναι να καταλάβεις.

Τι να καταλάβεις; Τα περί νηστείας. Πρώτ απ’ όλα δεν σου είπε κανείς να νηστέψεις, εσύ θέλεις και το κάνεις  τα τελευταία χρόνια. Από Την Καθαρή Δευτέρα, μέχρι το αναστάσιμο δείπνο, την μαγειρίτσα δηλαδή, ούτε κρέατα, ούτε αυγά, ούτε ψάρια, ούτε βούτυρα και γάλατα, ούτε τυριά ούτε τίποτα αρτύσιμο. Είναι καμιά δεκαριά χρόνια τώρα που, σχεδόν απόλυτα, τα καταφέρνεις. Αλλά η νηστεία δεν είναι μόνο ζήτημα κοιλιάς, στομάχου και πέψης – είναι κυρίως πνευματικό ζήτημα. Στη διάρκειά της πρέπει να κατεβάζεις τα γκάζια, να σκέφτεσαι πολύ πιο προσεκτικά τι λες και τι κάνεις, νάχεις τον νου σου στον άλλον και στις ανάγκες του, να βγαίνεις απ’ το δρόμο σου για να διευκολύνεις άλλους δρόμους, συνανθρώπων σου –και  χίλια δυό άλλα που κανείς δεν μπορεί να τα καταφέρει στον απόλυτο βαθμό – μετράει όμως το πόσο θα προσπαθήσει ο καθένας μας.

Οι κακές σκέψεις, η ζήλεια, ο θυμός, η αντιπαλότητα, οι υπερβολικοί ενθουσιασμοί για πράγματα υλικά, οι λέξεις που βγαίνουν απ’ το στόμα σου –η γλώσσα σου, αυτό το θανάσιμο, αν το χρησιμοποιήσεις άδικα ή επιπόλαια, εργαλείο. Από σήμερα , όπως θα μπει και θα προχωράει ο Μάρτιος μετά την Πέμπτη, αυτή η περίοδος, στην δική μας παράδοση, είναι μέγιστη ευκαιρία αναβάθμισης και ανακαίνισης. Να καθαρίσεις. Να πετάξεις από το μυαλό και την καρδιά και την ψυχή σου όλο το σκουπιδαριό και να μηδενίσεις το κοντέρ –με αυστηρή επιτήρηση του επιπόλαιου καθημερινού εαυτού σου. Να μη σε στενοχωρήσω, να μη σε φέρω σε δύσκολη θέση, να μην σε πληγώσω –κατά λάθος έστω. Θέλει προσοχή συνέχεια. Μάτια, ψυχή, καρδιά, μυαλό –όλα σε εγρήγορση.

Θα μου πείτε –μόνο τη σαρακοστή πρέπει να είμαστε «σωστοί», να μην αφήνουμε τον εαυτό μας να διαχέεται ανεξέλεγκτος, να κρατάμε μια τάξη; Όχι βέβαια –είναι όμως θαυμάσια ευκαιρία το γυμναστήριό μας αυτό κάθε χρόνο, το γυμναστήριο της ψυχής μας. Αν καταφέρουμε, όσοι από μας νοιώθουνε βέβαια πραγματικά ατελείς και θέλουν να βελτιώσουν την απόδοσή τους, (δεν μιλάω για τους  «μια χαρά έτσι κι αλλιώς») να περάσουμε αυτό το στάδιο – στην διάρκεια του οποίου μπαίνει με φόρα και η άνοιξη και όλα στη φύση ανακαινίζονται και μπουμπουκιάζουν –   έχουμε πολλές περισσότερες ελπίδες να πετύχουμε του στόχους μας και να ξεπεράσουμε  τις μεγάλες δυσκολίες που οι περισσότεροι ζούμε, μόνοι ή οικογενειακά.

Θα ήθελα να σας γράψω περισσότερα, αλλά το θέμα δεν προσφέρεται. Να σας ευχηθώ λοιπόν προς το παρόν «καλή σαρακοστή»  – και καλή βδομάδα!

Πηγή : protagon.gr

Άρθρο του Γιώργου Καρελιά για το protagon.gr

Τον Νοέμβριο του 2010 έγιναν οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, την Αττική, συνωστίσθηκαν εφτά υποψήφιοι, εκ των οποίων οι εξι αντιμνημονιακοί, άλλοι ούλτρα και άλλοι λάιτ. Περιφερειάρχης βγήκε ο μόνος μνημονιακός (αν και ο ίδιος δήλωνε το αντίθετο).

Υπενθυμίζω ότι πούροι αντιμνημονιακοί ήταν (εκ δεξιών προς τα αριστερά): ο Κικίλιας του Σαμαρά, ο Δημαράς, αποχωρήσας από το ΠΑΣΟΚ, ο Παφίλης του ΚΚΕ, ο Μητρόπουλος του Τσίπρα, ο Χάγιος (υποστηρίχθηκε από εξωκοινοβουλευτικές αριστερές κινήσεις) και ο Αλαβάνος. Λιγότερο αντιμνημονιακοί και με άλλα χαρακτηριστικά ήταν ο Αδωνις του Καρατζαφέρη, ο Διάκος των Οικολόγων και ο Ψαριανός της νεόκοπης τότε Δημοκρατικής Αριστεράς του Φ. Κουβέλη. Στην καρέκλα του περιφερειάρχη κάθεται ο Σγουρός, υποψήφιος του μνημονιακού ΠΑΣΟΚ.

Προλαβαίνω την απορία πολλών: τι σημασία έχει η υπενθύμιση όλων αυτών σήμερα; Εχει και παραέχει, αφού σε περίπου δυο μήνες θα στηθούν κάλπες. Αυτή τη φορά όχι για τον «μικρό πρωθυπουργό», περιφεριάρχη Αττικής, αλλά για τον κανονικό πρωθυπουργό. Αυτόν που θα κάτσει στην καρέκλα του Παπαδήμου, αν δεν χρειαστεί  να ξαναφωνάξουν τον Παπαδήμο.

Το σκηνικό θα επαναληφθεί με παρέλαση αντιμνημονιακών κομμάτων και κομματιδίων. Μετρήστε (πάλι εκ δεξιών προ τα αριστερά): το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, το οποίο, μετά τη μεγαλοπρεπή νέα κωλοτούμπα του κινδυνεύει να ξεπουπουλιαστεί από τα δεξιά και από τ’ αριστερά του. Οι νεόκοποι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» του Καμένου, με τις ευλογίες του αριστερού πατριώτη Μίκη Θεοδωράκη, του γαλάζιου συνδικαλιστή της λαϊκής δεξιάς Μανώλη και τινών διαγραφέντων βουλευτών της ΝΔ, που «προδόθηκαν» από τον Σαμαρά, ο οποίος δεν θα τους πάρει πίσω (θα πάρει άλλους, πιο εύκολους στις τούμπες).

Ακολουθούν οι αντιμνημονιακοί του ΠΑΣΟΚ, που δεν ξέρουν τι να κάνουν και μπορεί να κάνουν κάποιο απονεννοημένο εκλογικό διάβημα, αφού παπανδρεϊκοί και βενιζελικοί τους βλέπουν σαν στημμένες λεμονόκουπες. Και, φυσικά, ακολουθεί το  σκορποχώρι της αντιμνημονιακής  αριστεράς: το ΚΚΕ, που δεν θέλει κανέναν άλλον. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, ο οποίος εσχάτως έχει πάρει στο χέρι την αριστερή πατριωτική μεζούρα. Η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη, που μαζεύει στις δημοσκοπήσεις δυσαρεστημένους ΠΑΣΟΚους, αλλά οι περισσότεροι δυσκολεύονται να καταλάβουν τι θέλει να πει με το «ναι στην Ευρώπη και στο ευρώ, όχι σε κανένα μέτρο». Αντιμνημονιακά κινούνται, επίσης, οι Οικολόγοι, κάποιες αριστερές κινήσεις πέραν της επίσημης αριστεράς και η Χρυσή Αυγή (από άλλη σκοπιά).

Πού οδηγούν όλα αυτά; Με (σχεδόν) μαθηματική βεβαιότητα στον Σαμαρά. Ο οποίος, όμως, πρέπει να καταφέρει να διαχειριστεί τη σχιζοφρενική κατάσταση που έχει δημιουργήσει ο ίδιος στο χώρο της συντηρητικής παράταξης. Από την αντιμνημονιακή ρητορεία, πέρασε στην ρεαλιστική στροφή και εξωπέταξε όσους την αμφισβήτησαν, αλλά τώρα συζητάει να τους πάρει πίσω!

Δηλαδή αύριο, για να κυβερνήσει, μπορεί να χρειαστεί τον Καρατζαφέρη, τον Καμένο, τον Μανώλη και όσους άλλους τυχοδιώκτες της δεξιάς πολυκατοικίας στείλει η κάλπη στη Βουλή.

Γι’ αυτό η λύση που όλοι περιμένουμε απο τις εκλογές μπορεί να είναι ένα άλλου είδους αδιέξοδο. Και τότε θα ‘ρθουν τα χειρότερα.

Πηγή : protagon.gr