Αρχείο ετικέτας Εκλογές

Φοβίες

Γράφει ο Δημήτρης Μητρόπουλος για τα ΝΕΑ

«ΠΟΙΟΣ φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;» ρωτούσε ο Εντουαρντ Αλμπι στο πιο διάσημο θεατρικό του. Το ερώτημα δεν είχε πραγματική σχέση με τη βρετανίδα συγγραφέα. Αποτελούσε ειρωνικό σχόλιο στον αλληλοσπαραγμό ενός ζευγαριού επί σκηνής.
ΚΑΘΩΣ ξημερώνει μια δεύτερη μετεκλογική Δευτέρα σε οκτώ εβδομάδες, θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί με ανάλογο τρόπο: «Ποιος φοβάται τον ΣΥΡΙΖΑ;». Ετσι λέγεται το έργο που βλέπουμε.

ΕΡΩΤΗΜΑ: Βγαίνει η κοινοβουλευτική αριθμητική; Βγαίνει. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αθροίζουν πάνω από 160 βουλευτές. Ετερο ερώτημα: Αποτυπώνει το αποτέλεσμα μια κοινωνική πλειοψηφία; ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ – τρεις δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ως φιλευρωπαϊκές – αθροίζουν ένα ποσοστό κοντά στο 45%. Από το 1974 η Ελλάδα έχει κυβερνηθεί και με μικρότερο ποσοστό, και μάλιστα από ένα κόμμα. Αρα τρία κόμματα – που αντανακλούν ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό κόμμα – φθάνουν και περισσεύουν.

ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, ένας μόνο πολιτικός αρχηγός θέλει να κυβερνήσει. Είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Οι άλλοι θέλουν και τον ΣΥΡΙΖΑ. Με άλλοθι ότι και το κόμμα του Τσίπρα δηλώνει πως επιθυμεί την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Ωστόσο είναι προφανές ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Και ότι αυτοί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ είναι σε γραμμή ρήξης με τις πολιτικές του Μνημονίου. Εδώ δεν παίζουμε με τις λέξεις. Παίζουμε με τη μοίρα της χώρας. Το ένα τρίτο – αν αθροίσει κανείς και το ΚΚΕ – των ψηφοφόρων είναι διατεθειμένο να πάει τη διαπραγμάτευση με την Ευρώπη στα άκρα, ό,τι συνέπειες και αν έχει αυτό.

ΜΕ απλά λόγια, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε οι ψηφοφόροι του μπορούν να ενσωματωθούν στη λογική μια κυβέρνησης συνευθύνης – όπως την ορίζει ο γλωσσοπλάστης Ευάγγελος Βενιζέλος. Το θέμα είναι αν οι υπόλοιποι θα σταματήσουν να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους. Είναι προφανές ότι η χώρα είναι κομμένη στα δύο. Και ότι οι δυνάμεις που πιστεύουν στο ευρωπαϊκό πεπρωμένο της χώρας θα πρέπει να συγκροτήσουν μια κυβέρνηση που τα επόμενα δύο χρόνια θα περάσει δύσκολα. Γιατί στη Βουλή, στο πεζοδρόμιο και στα πλατό της τηλεδημοκρατίας θα συναντήσει την ισχυρή αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή θα πρέπει να καμφθεί με πολιτικούς όρους. Αλλά και να αποτελέσει ισχυρό επιχείρημα της κυβέρνησης των Αθηνών απέναντι στους ξένους εταίρους μας για την παράταση ή, κατά το δυνατόν, την αναθεώρηση του Μνημονίου, αλλά και για ένα γενναίο νέο πακέτο χρημάτων ώστε να ξαναπάρει μπροστά η χώρα.

ΑΝ η εμμονή να μπει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση υποκρύπτει μικροπολιτικό υπολογισμό, τότε κλάψ’ τα, Χαράλαμπε. Το να ζητάνε Βενιζέλος και Κουβέλης μετά την 6η Μαΐου να μπει ο Τσίπρας στην κυβέρνηση οδήγησε στις εκλογές της 17ης Ιουνίου. ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ μίκρυναν, ο ΣΥΡΙΖΑ γιγαντώθηκε. Μπορεί κανείς να υποθέσει τι θα γίνει αν πάμε σε τρίτες εκλογές. Το αίτημα να συμμετάσχει ο ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικό σχήμα θα μπορούσε να εκφράζει έναν φόβο διακυβέρνησης. Αλλοι φοβούνται τα ύψη και άλλοι το σκοτάδι. Μήπως ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ φοβούνται να αναλάβουν τις τύχες της χώρας;
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Πλειοψηφία βρήκαμε. Αρχηγούς ψάχνουμε. Εκτός αν πρόκειται για ελιγμό – δηλαδή για πολιτικό θέατρο που θα έχει κατάληξη ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Πηγή : tanea.gr

Η ψήφος των Ελλήνων

Γράφει ο Αντώνης Καρακούσης για το “ΒΗΜΑ”

Οι Έλληνες, εν γνώση τους, επέλεξαν τον λιγότερο επισφαλή δρόμο.

Δήλωσαν με την ψήφο τους ότι δεν είναι διατεθειμένοι να θέσουν υπό αμφισβήτηση την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Και έκαναν αυτή την επιλογή έχοντας πλήρη συναίσθηση του κόστους και του βάρους της.

Γοητεύθηκαν,είναι αλήθεια,από τον διεγερτικό λόγο του κ.Τσίπρα, ταλαντεύθηκαν αρκετά, αλλά εντέλει δεν πίστεψαν στο άλμα μαζί του.

Ίσως το έκριναν επικίνδυνο ή απλά μη επαρκώς προπαρασκευασμένο.

Όπως και να έχει απέφυγαν τη διακινδύνευση. Ήταν και τα γεγονότα των τελευταίων προεκλογικών ημερών, που καθιστούσαν την επιλογή επισφαλή.Οι μαζικές αναλήψεις καταθέσεων, η μαζική φυγή κεφαλαίων από τις ελληνικές Τράπεζες, έδειχναν ότι η απειλή δεν είναι φανταστική και κατασκευασμένη,αλλά πραγματική και ικανή να προκαλέσει το προαγγελλόμενο από πολλούς οικονομικό ατύχημα.

Το εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου αποκλείει, επί του παρόντος τουλάχιστον, την αργεντινοποίηση της χώρας.

Κακά τα ψέματα, οι περισσότεροι των Ελλήνων ανακουφίστηκαν, ένοιωσαν ότι γλίτωσαν την μεγάλη περιπέτεια και απέτρεψαν την απειλή του αιφνίδιου θανάτου της ελληνικής οικονομίας.

Ουσιαστικά,οι ψηφοφόροι έδωσαν μια ακόμη ευκαιρία στις θεωρούμενες συστημικές δυνάμεις, προσέφεραν λίγο χρόνο ακόμη, δεν θέλουν να θυσιάσουν εν ριπή οφθαλμού το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Γνωρίζουν ότι αποκτήθηκε με κόπο και δεν είναι από αυτά που τα πετάει κανείς με την πρώτη δυσκολία. Δεν θέλουν οι Έλληνες να χάσουν την επαφή τους με την Ευρώπη και τους θεσμούς της. Ο κ.Τσίπρας και το κόμμα του υποτίμησαν αυτή την επιθυμία του ελληνικού λαού, δεν της έδωσαν τη δέουσα σημασία. Ωστόσο αυτή τελικώς όρισε την ψήφο τους. Και θα συνεχίσει να την ορίζει. Γεγονός που επιβάλλει επαναξιολόγηση της στάσης των λεγόμενων αντιμνημονιακών κομμάτων.Δεν θα εξελιχθούν ευθύγραμμα τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα, όπως πολλοί νομίζουν.

Η εκδοχή της πανίσχυρης αντιπολίτευσης την οποία περιέγραψε δεν εγγυάται κατ’ ανάγκην την πρόοδο του ΣΥΡΙΖΑ.

Όσοι νομίζουν ότι βρισκόμαστε στο 1977 και ότι ο κ.Τσίπρας βρήκε τον δρόμο για το δικό του 1981 λαθεύουν.

Ενδιάμεσα θα μεσολαβήσουν πολλά και ακόμη περισσότερα θα κριθούν στο μεσοδιάστημα.

Ο πολιτικός χρόνος έχει αποδειχθεί πυκνός στον καιρό της κρίσης και οι εκπλήξεις διαδέχονται η μια την άλλη.

Όπως μέχρι τώρα,έτσι κι από εδώ και πέρα η πορεία δεν θα ευθύγραμμη.

Πηγή : tovima.gr

Οι νικητές να ξέρουν

Του Γιώργου Καρελιά για το protagon.gr

Στις 17 Ιουνίου θα ψηφίσουμε. Και μετά, αν βγάλουμε κυβέρνηση,  θα χαλαρώσουμε κάπως. Καλοκαίρι έρχεται, θα ζήσουμε λίγο καλύτερα με τις ψευδαισθήσεις μας. Αν μας έχουν απομείνει τέτοιες.

Ωρες ώρες αναρωτιέμαι αν το πραγματικό δίλημμα είναι «ευρώ ή δραχμή» . Μήπως είναι άλλο; Για παράδειγμα, από Σεπτέμβριο η χώρα θα είναι ακόμη εν λειτουργία ή υπο κατάρρευση; Πώς θα είναι οι βασικές δομές της (νοσοκομεία, ασφαλιστικά ταμεία, σχολεία); Ποια χώρα θα αναλάβουν να κυβερνήσουν οι νικητές της μεθεπόμενης Κυριακής;

Όποιο αποτέλεσμα κι αν έχουμε ,  δεν  πρόκειται ν’ αλλάξουμε νόμισμα, τουλάχιστον αμέσως. Εκτός αν συγκυβερνήσουν  ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ και αποφασίσουν να κάνουν  αμέσως πράξη, ύστερα απο 30 και κάτι χρόνια, το παλιό σύνθημα «έξω από την ΕΟΚ των μονοπωλίων». Επειδή, όμως, κάτι τέτοιο ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας,  για μερικούς μήνες ακόμη θα έχουμε το ευρώ μας. Όλα τα άλλα όμως;

Αυτό που κρύβουν τα δυο επικρατέστερα να κυβερνήσουν κόμματα είναι ότι η Ελλάδα του φθινοπώρου θα είναι μια χώρα μη κυβερνήσιμη. ‘Οποιο κι αν νικήσει, θα βρεθεί μπροστά σε πολλαπλά αδιέξοδα.

Το μεγαλύτερο ασφαλιστικό ταμείο , το ΙΚΑ,  έχει ήδη απορροφήσει σχεδόν όλη την κρατική επιχορήγηση για το 2012. Αν ο κρατικός προϋπολογισμός δεν βρεί να κόψει από αλλού και να το ενισχύσει, μπορεί να μην καταβάλει συντάξεις σε μερικούς μήνες. Οσοι πριν από δέκα χρόνια αντιστάθηκαν στον στοιχειώδη εξορθολογισμό του ασφαλιστικού συστήματος, τώρα παρακολουθούν την κατάρρευσή του.

Μήπως αυτά είναι κινδυνολογία; Αστειότητες. Πραγματικός κίνδυνος είναι.  Κι αυτό που γίνεται με τα φάρμακα τι είναι;  Το αποτέλεσμα του «λεφτά δεν υπάρχουν». Τα ταμεία δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν εταιρείες και φαρμακοποιούς και την πληρώνουν οι ασφαλισμένοι, πρωτίστως οι φτωχότεροι. Οσοι αντιστάθηκαν στις κατά καιρούς απόπειρες περιορισμού της φαρμακευτικής δαπάνης, αυτούς πήραν στο λαιμό τους. Υπουργοί, εταιρείες ,γιατροί, φαρμακοποιοί, πήραν μέρος στο όργιο της κρατικής σπατάλης, που σήμερα οδηγεί στο αδιέξοδο.

Πώς θα τα τιθασσεύσει αυτά  η κυβέρνηση του μετώπου της Δεξιάς υπο τον κ. Σαμαρά, που δεν λέει στο εκλογικό σώμα ότι θα απαιτηθούν κι άλλες θυσίες; Όχι μόνο δεν το λέει, αλλά δίνει και υποσχέσεις, που αντικειμενικά δεν θα μπορέσει να τηρήσει. Αυτή η κυβέρνηση θα είναι από την αρχή αμφισβητούμενη και θα παραπαίει.

Αλλά και μια κυβέρνηση της Αριστεράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα κινδυνεύσει με γρήγορη απομυθοποίηση. Διότι δεν θα μπορέσει να ικανοποιήσει τις προσδοκίες που έχουν δημιουργηθεί  σε μεγάλα τμήματα των ψηφοφόρων. Είναι άλλο η προεκλογική ρητορεία και άλλο η μετεκλογική πραγματικότητα. Η προσγείωση μπορεί να είναι πολύ απότομη.

Να, λοιπόν, που αυτή η πραγματικότητα μπορεί να αποδειχθεί χειρότερη και από το προβαλλόμενο δίλημμα «ευρώ ή δραχμή». Υπαρκτό είναι κι αυτό, αλλά η απειλή μεσοπρόθεσμη. Η κατάρρευση, όμως, βασικών κρατικών  δομών μπορεί να είναι άμεση. Πριν μας διώξουν από το ευρώ, δηλαδή, μπορεί να κλείσουν νοσοκομεία. Ή να μην καταβληθούν συντάξεις.’ Η να αρχίσουν τα μπλακ αουτ (και η ΔΕΗ είναι υπο κατάρρευση).

Οσοι έχουν πιθανότητες εκλογικής νίκης και σκοπεύουν να κυβερνήσουν ας τα έχουν υπόψη τους. Διότι μπορεί να τους πέσουν απότομα κατακέφαλα. Αφού προηγουμένως θα έχουν πέσει στα δικά μας κεφάλια.

Πηγή : protagon.gr

Ούτε για debate

Τυπικά κάποιος θα μπορούσε να πει ότι το debate δεν θα γίνει «για τα μάτια της Έλλης». Η Νέα Δημοκρατία φέρεται να αντέδρασε στην προτίμηση του ΣΥΡΙΖΑ προς τη συγκεκριμένη δημοσιογράφο, πλην του Νίκου Χατζηνικολάου. Όμως η αλήθεια βρίσκεται στην αναθεώρηση επικοινωνιακής τακτικής από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας. Ήδη από το πρωί της Τρίτης κύκλοι της Συγγρού άρχισαν να διοχετεύουν πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες στη Νέα Δημοκρατία γίνονται δεύτερες σκέψεις για τη χρησιμότητα ενός debate, ασχέτως και αν ήταν ο εκπρόσωπος της εκείνος που πρώτος έριξε το θέμα στο τραπέζι.

Πέρα από το «δραματικό» ή δραματοποιημένο κομμάτι της υπόθεσης, το ναυάγιο του debate επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά την ανεπάρκεια της χώρας σε θέματα που άλλες, δυτικές δημοκρατίες, δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να συζητήσουν. Στην Ελλάδα τα debate καθορίζονται και γίνονται (αν γίνονται) ανάλογα με τους πολιτικούς συσχετισμούς, τα δυνατά ή τα αδύνατα σημεία των αρχηγών, την ατζέντα που εξυπηρετεί το κάθε κόμμα. Δεν υπάρχει ένα σαφές πλαίσιο πολιτικής δεοντολογίας εντός του οποίου να κινείται η επικοινωνία, αλλά και το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Και φαίνεται ότι θα αργήσουμε πολύ να αποκτήσουμε ακόμα και αυτά, τα στοιχειώδη.

Λέει η Ν.Δ: «Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ό,τι μπορούσε για να δυναμιτίσει το ντιμπέιτ» τονίζοντας πως ενώ είχε από κοινού αποφασιστεί ότι ο Νίκος Χατζηνικολάου θα ήταν ο δημοσιογράφος που «με την αντικειμενικότητα, το κύρος και την εμπειρία του, ως κοινώς αποδεκτό πρόσωπο, θα συντόνιζε την τηλεμαχία, ο ΣΥΡΙΖΑ ξαφνικά έβαλε στο τραπέζι και νέο όνομα δημοσιογράφου, που όμως (πάλι από κοινού) δεν είχε προκριθεί».

«Δεν υπήρξε καμία συμφωνία» απαντά ο ΣΥΡΙΖΑ και κατηγορεί τη ΝΔ ότι έψαχνε για προσχήματα προκειμένου να μη γίνει το ντιμπέιτ. Η δεύτερη δημοσιογράφος που έβαλε στο τραπέζι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η Έλλη Στάη.

Συνεχίζει η Ν.Δ: «Μόλις οι εκπρόσωποί ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έδωσαν τα χέρια για την τηλεμαχία των δύο αρχηγών, αμέσως μετά ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να τα ανακατέψει όλα: ονόματα δημοσιογράφων, διαδικασίες, ακόμα και εμπαιγμό των άλλων κομμάτων, με στόχο να τα τινάξει όλα στον αέρα… Κατανοούμε την αγωνία του κ. Τσίπρα να εξηγήσει τις θέσεις του για τη στήριξή του από το λόμπι της δραχμής, την υπόθαλψη της τρομοκρατίας, την ελληνοποίηση εκατομμυρίων λαθρομεταναστών, την έξοδό μας από το ΝΑΤΟ, τις πορείες της Νεολαίας του στα Σκόπια με στόχο να τους δοθεί το όνομα «Μακεδονία», και της μόνιμης συνηγορίας του υπέρ του παρεμπορίου και των κουκουλοφόρων που καταστρέφουν τα κέντρα των Ελληνικών πόλεων.»

Απαντά ο ΣΥΡΙΖΑ: «Εμείς παραμένουμε σταθεροί στη θέση μας για διεξαγωγή δύο ντιμπέιτ, ένα με εκπροσώπους όλων των κομμάτων πλην της Χρυσής Αυγής και ένα με τον κ.Σαμαρά, στο πλαίσιο ενός ανοιχτού και ζωντανού διαλόγου, όπως γίνεται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και όχι δύο παράλληλους μονολόγους. Ένα διάλογο που όπως αποδεικνύεται ο κ.Σαμαράς δεν μπορεί να αντέξει. Αυτές οι προτάσεις μας παραμένουν σε ισχύ και ζητούμε συγκεκριμένη απάντηση και όχι υβρεολόγια» αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ.»

Αποτέλεσμα; Κανένα. Για άλλη μια φορά ο πολιτικός διάλογος θα συνεχιστεί μέσω ξύλινων ανακοινώσεων με πολωτικά ως και φαιδρά συνθήματα που διαμορφώνουν το χειρότερο κλίμα για τη χώρα, στη χειρότερη δυνατή στιγμή.

Πηγή : protagon.gr