Αρχείο ετικέτας Ευρωζώνη

Σπίρτα, πυρσοί και κούτσουρα

Άρθρο του Γιώργου Π. Μαλούχου για το “ΒΗΜΑ”

«Στην  ευρωζώνη είναι αρκετοί αυτοί που δεν μας θέλουν πια και πρέπει να τους πείσουμε ότι μπορούμε να μείνουμε σ’ αυτήν, να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος, να είμαστε ισότιμοι, αυτοδύναμοι και ανταγωνιστικοί. Αυτό είναι πολύ δύσκολο. Πολλοί παλεύουν με τη φωτιά, στο εξωτερικό και στο εσωτερικό. Αλλοι με πυρσούς και άλλοι με σπίρτα. Ο κίνδυνος σε κάθε περίπτωση είναι μεγάλος. Και το δίλημμα είναι θυσίες και περικοπές ή εθνική καταστροφή». Αυτά είπε χθες ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος στον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια. Κι είναι σωστά όλα αυτά, όπως και η γνησιότητα της αγωνίας του υπουργού Οικονομικών είναι κάτι περισσότερο από εμφανής. Όμως, τι και ποιους ακριβώς εννοεί άραγε;

Στο εξωτερικό, είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς σε ποιους αναφέρεται: στις «αγορές»; Στο Βερολίνο; Καλό θα ήταν όμως να το πει. Γιατί τέτοιες ώρες δεν είναι για γρίφους. Εχει ευθύνη να εξηγήσει τι ακριβώς εννοεί. Ιστορική ευθύνη. Και αν το εξηγήσει, ίσως βοηθήσει και τη θέση της χώρας. Πάντως, πάλι χθες, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε επιτέλους μια κουβέντα ρωτώντας «Ποιος είναι αυτός ο κ. Σόιμπλε που προσβάλλει τη χώρα μου;».

Στο εσωτερικό τώρα, μήπως ο κ. Βενιζέλος εννοεί ότι δυόμιση χρόνια μετά την ανάληψη της κυβέρνησης από το κόμμα του το βασικότερο, αν όχι το μόνο εμπόδιο για τις μεταρρυθμίσεις ήταν και εξακολουθεί να παραμένει ο αδιατάρακτος βαθύς δεσμός του κόμματος, ιδίως του δικού του, με το κράτος; Μήπως αυτός ο δεσμός είναι όχι απλώς σπίρτο ή πυρσός, αλλά… φλογοβόλο;

Το ΠαΣοΚ δεν είναι εκείνο που για να μην ενοχλήσει τα κομματικά του φέουδα δεν άγγιξε τίποτα στο δημόσιο τομέα; Δεν αποκρατικοποίησε, δεν αναδιοργάνωσε, δεν εξορθολόγισε το παραμικρό. Ακόμα και τώρα, που η χώρα πνέει τα λοίσθια, ποιος κρατάει τα κλειδιά του κρατικού μηχανισμού; Ποιος λέει τη μια μέρα ότι θα γίνουν απολύσεις στο δημόσιο τομέα και την επόμενη λέει ότι δεν θα γίνουν; Ποιος φτιάχνει πακέτα εφεδρειών που καταρρέουν; Ποιος έχει αναλάβει τα μεγαλεπήβολα σχέδια για την περιστολή των άχρηστων οργανισμών του κράτους που ενώ τους βγάζανε καμιά 200αριά, δεν έχει κλείσει, μέχρι στιγμής, κανέναν; Ολόκληρο έτερο αντιπρόεδρο έχει η κυβέρνηση με αυτό και μόνον το αντικείμενο, αλλά το παραμικρό δεν έχει πράξει. Ποια είναι άραγε η… ανταγωνιστικότητά του; Πόσο και πώς προσμετράται; Αν δούλευε σε ιδιωτική επιχείρηση, θα είχε κρατήσει τη θέση του;

Ακόμα, ποιος είναι εκείνος που ακόμα μελετά το τι θα γίνει με το φοροεισπρακτικό μηχανισμό και τη φοροδιαφυγή, αλλά αποτέλεσμα δεν φέρνει; Ποιος διέλυσε ολοσχερώς την ιδιωτική οικονομία για να μην αγγίξει ούτε τρίχα από το κράτος;  Και, ταυτόχρονα, ποιος είναι εκείνος που στην αδυναμία του να πράξει τα απαραίτητα, έχει φορτώσει όλα τα βάρη στα πιο αδύναμα τμήματα του πληθυσμού κι έχει πλέον εξαφανίσει από το χάρτη ότι υπήρχε από αστικό κορμό αυτής της χώρας;

Ποιος είναι συνεπώς εκείνος που έχει κάνει την Ελλάδα να είναι παντελώς αναξιόπιστη στο οτιδήποτε, δίνοντας δυστυχώς, έτσι ένα πολύ γερό άλλοθι στην άσκηση πολιτικών και πιέσεων που διαλύουν τη χώρα; Τι άλλαξε από τα κακώς κείμενα δυόμιση χρόνια τώρα;… Η ουσιαστική απάντηση είναι μία και μόνη: απολύτως τίποτα.

Ετσι, είναι εύλογο το ερώτημα, ποιος είναι εκείνος που δεν έμαθε τίποτα απ’ όλα αυτά που τώρα φέρνουν τον κατακλυσμό. Δεν είναι οι ηγεσίες δεν τόλμησαν το παραμικρό; Που δεν έμαθαν τίποτα από όλο το κακό που βρήκε τη χώρα; Καλά είναι λοιπόν τα μεγάλα λόγια, ωραία είναι και τα σπίρτα, καλοί είναι και οι πυρσοί, μα δυστυχώς, το μεγαλύτερο και πιο φονικό απ’ όλα τα προβλήματα του τόπου, είναι, δυστυχώς, τα μεγάλα του κούτσουρα…

Πηγή : tovima.gr

Τώρα ο Γιώργος δικαιώνεται;

πηγή:tovima.gr

Άρθρο του Π.Καψή

Μήπως διαβάζουμε ανάποδα την πραγματικότητα; Μήπως τελικά η κίνηση του Γ. Παπανδρέου για την προκήρυξη δημοψηφίσματος δικαιώνεται από τα πράγματα; Τις τελευταίες ημέρες έχει αρχίσει και αναπτύσσεται μια τέτοια επιχειρηματολογία. Και επισημαίνονται δύο παράπλευρες συνέπειες της κρίσης.

Πρώτον η Ευρώπη κινητοποιήθηκε και μπροστά στον κίνδυνο μιας γενικότερης αποσταθεροποίησης αποφάσισε να αυξήσει την πίεση προς την Ελλάδα, να απαιτήσει συνεργασία των κομμάτων και κυρίως δέσμευση και της αντιπολίτευσης ότι θα τηρήσει όλες τις δεσμεύσεις της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου 2.

Δεύτερον μπροστά στον φανερό κίνδυνο εξόδου από την ευρωζώνη αλλά και την ασφυκτική πίεση της κοινής γνώμης για τον φόβο της χρεοκοπίας αναγκάστηκαν να κινητοποιηθούν και τα ελληνικά πολιτικά κόμματα και να αποδεχθούν την συνεργασία κάνοντας έτσι το πρώτο βήμα για μια πολύ πιο αποφασιστική αντιμετώπιση των προβλημάτων της οικονομίας.

Μέσα σε μια τέτοια συλλογιστική, οι παράπλευρες απώλειες, ο βαρύτατος δηλαδή τραυματισμός της αξιοπιστίας του πρωθυπουργού στην Ευρώπη, ο ταπεινωτικός τρόπος αντιμετώπισης της Ελλάδας από τους εταίρους αλλά και η προσωρινή έστω απώλεια κάθε δυνατότητας διαπραγμάτευσης της Ελλάδας απέναντι στους όρους των εταίρων – δανειστών μας, αποτελούν δευτερεύοντα ζητήματα που θα ξεπεραστούν με τον χρόνο.

Είναι πράγματι έτσι; Αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε. Με δυο πολύ μεγάλα ερωτηματικά. Το πρώτο αφορά την κυβέρνηση συνεργασίας. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε την παραμικρή διασφάλιση ότι θα πετύχει στο έργο της. Αντιθέτως, λίγο αν δει κανείς κάτω από τις γραμμές των δηλώσεων στελεχών της ΝΔ είναι σαφές ότι αποτελούν πολύ απρόθυμους εταίρους.

Ακόμα χειρότερα, ακόμα δηλαδή και αν η συνεργασία αποδειχθεί ειλικρινής, τίποτα δεν μας διασφαλίζει ότι η νέα κυβέρνηση θα έχει τις πολιτικές προϋποθέσεις για να λύσει τα προβλήματα που οδήγησαν τις κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ σε αδιέξοδο. Μπροστά σε μια γενικευμένη εξέγερση των δημοσίων υπαλλήλων -όχι όλων αλλά πάντως μιας σημαντικής μερίδας ακτιβιστών- η κυβέρνηση ουσιαστικά παρέλυσε. Πώς θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα η νέα κυβέρνηση και αρκεί μια ευρύτερη κοινοβουλευτική στήριξη για να περάσει τις αλλαγές που απαιτούνται;

Γεγονός που μας οδηγεί στο δεύτερο μεγάλο ερωτηματικό, την στάση των πολιτών. Αρέσκονται ορισμένοι να λένε ότι με τις τελευταίες εξελίξεις στην ουσία το δημοψήφισμα κερδήθηκε. Αλλά βέβαια αυτό θα πρέπει να επιβεβαιωθεί στις κάλπες. Και μια ενδεχόμενη αποτυχία της συνεργασίας που θα μας άφηνε χωρίς εναλλακτικές λύσεις μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικά εκλογικά αποτελέσματα και να βάλει τη χώρα σε ένα σπιράλ αποσταθεροποίησης.

Αλλά βέβαια όλα αυτά είναι πρόωρα. Αυτό που σήμερα προέχει είναι να πετύχει η συνεργασία!

Τραβάμε το σχοινί…

πηγή: http://www.naftemporiki.gr

Άρθρο του Π. Φ. ΚΑΚΟΥΡΗ

Η αποκόμιση εντυπώσεων στην εγχώρια πολιτική σκηνή καθίσταται πλέον επικίνδυνη, αφού οι Ευρωπαίοι εταίροι δείχνουν να χάνουν την υπομονή τους μαζί μας. Με καθυστέρηση ετών, αρχίζουν να πιστεύουν ότι δεν αντιμετωπίζουμε με σοβαρότητα ούτε τα κρίσιμα ζητήματα και ετοιμάζονται να ζήσουν και χωρίς εμάς, αν έστω και στο παραπέντε δεν συμμορφωθούμε.

Το μήνυμα που εξέπεμψαν ηγέτες της Ευρωζώνης, στελέχη της Κομισιόν και σύσσωμος ο ευρωπαϊκός Τύπος, συμπυκνώνεται στην ύφανση σχεδίων για μια Ευρωζώνη χωρίς την Ελλάδα, που θα είναι η χειρότερη δυνατή προοπτική. Οσοι νομίζουν ότι νοσταλγούν τη δραχμή, θα πρέπει να σκεφτούν ότι η προοπτική αυτή είναι απολύτως καταστροφική υπό τις σημερινές συνθήκες.

Η οργή των Ευρωπαίων εταίρων δεν ήταν απρόκλητη. Δεν ξύπνησαν ένα πρωί και είπαν να τελειώνουμε με την Ελλάδα. Την προκαλέσαμε. Στις 26 Οκτωβρίου, συμφωνήθηκε η νέα δανειακή σύμβαση και το κούρεμα κατά 100 δισ. ευρώ των ελληνικών ομολόγων. Λίγες μέρες μετά, οι ξένοι ηγέτες, που έχασαν ατέλειωτες ώρες διαπραγματεύσεων, έμαθαν ότι η ελληνική κυβέρνηση θα κάνει δημοψήφισμα τον Ιανουάριο, για να εγκρίνει ο ελληνικός λαός τη σύμβαση ή και να την απορρίψει. Οποιοσδήποτε θα εξοργιζόταν.

Τελικά το δημοψήφισμα «πνίγηκε» στην τρικυμία των γενικότερων πολιτικών εξελίξεων, αλλά ο εκβιασμός των εταίρων παραμένει. Δεν μας εκταμιεύουν την 6η δόση, αν προηγουμένως δεν εγκριθεί η δανειακή σύμβαση από τη Βουλή.

Σημειωτέον, η 6η δόση είχε εγκριθεί από το άτυπο Eurogroup και απέμεναν τα τυπικά, αλλά οι εταίροι πάτησαν φρένο, εκβιάζοντας ολόκληρο το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Είναι κοινό μυστικό ότι, χωρίς τις δόσεις από το δάνειο της τρόικας, με μαθηματική ακρίβεια η χώρα θα οδηγηθεί στη χρεοκοπία, αφού οι δαπάνες μας είναι υψηλότερες των εσόδων και τα ταμιακά διαθέσιμα εξαντλούνται.

Την αδυναμία μας αυτή εκμεταλλεύονται οι εταίροι και χρησιμοποιούν την 6η δόση, αλλά και τη νέα σύμβαση, ως μοχλό πίεσης να δρομολογήσουν τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Ζητούν ξεκάθαρα διασφαλίσεις, ότι το περιεχόμενο της νέας δανειακής σύμβασης και οι όροι δεν θα αλλάξουν από μια άλλη κυβέρνηση. Πώς θα γίνει αυτό, δεν μας λένε. Παρατηρούν όμως ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένα κόμμα που δεν θέλει να αφήσει την εξουσία και το άλλο να φοβάται να την αναλάβει.

Τα Ψέματα Τελείωσαν

πηγή :http://www.ethnos.gr

Αρθρογραφία ΕΘΝΟΣ

Δεν είναι βέβαιο αν και κατά πόσο θα κοπάσει μετά τις χθεσινές διεργασίες στις Κάνες η πολιτική κρίση που προκλήθηκε μετά την ανακοίνωση από τον πρωθυπουργό της απόφασής του να προχωρήσει σε δημοψήφισμα σε σχέση με την απόφαση της 27ης Οκτωβρίου. Αυτό είναι κάτι που θα κριθεί από την υπευθυνότητα και τη σοβαρότητα με την οποία θα χειριστούν το θέμα όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι σε αυτό και πρωτίστως οι ηγεσίες και τα μέλη των κοινοβουλευτικών ομάδων των δύο παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας.

Εκείνο, όμως, που είναι πλέον απολύτως βέβαιο είναι ότι Μέρκελ και Σαρκοζί μάς διεμήνυσαν εκ μέρους του μηχανισμού στήριξης και του ΔΝΤ ότι η συνέχιση της βοήθειας και ακόμη και η εκταμίευση της 6ης δόσης εξαρτώνται από τη διασφάλιση κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης απέναντι στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει, σύμφωνα με την απόφαση, να τηρήσει η χώρα στα επόμενα χρόνια.

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι δύο ή τρεις φορές επικαλέστηκαν οι δύο ηγέτες τις περιπτώσεις της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, όπου τα αποτελέσματα από την εφαρμογή των προγραμμάτων στήριξης είναι εντυπωσιακά πιο θετικά από αυτά που εμείς έχουμε επιτύχει.

Και οι δύο απέδωσαν τη διαφορά στο γεγονός ότι στις χώρες αυτές κυβέρνηση και αντιπολίτευση παραμέρισαν τις κομματικές διαφορές και σκοπιμότητες και στήριξαν την προσφερόμενη από την Ευρωζώνη βοήθεια.

Η επιλογή είναι πλέον δική μας. Ή θα υπάρξει πολιτική συναίνεση για την επικύρωση της συμφωνίας της 27ης Οκτωβρίου από τη Βουλή ή θα πρέπει να πάμε στο δημοψήφισμα, όπου, όμως, το διακύβευμα δεν θα είναι η συμφωνία, αλλά αν επιλέγουμε να είμαστε στο ευρώ ή όχι. Και μέχρι να εκπληρωθούν αυτοί οι όροι ούτε η συμφωνία θα προχωρήσει, ούτε η 6η δόση θα εκταμιευτεί.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι τόσο ο Γ. Παπανδρέου που έχει μεγάλες ευθύνες για τη μέχρι τώρα πορεία, όσο και ο Αντ. Σαμαράς θα αποδειχτούν αντάξιοι των περιστάσεων. Αλλωστε από δικούς τους χειρισμούς και δικές τους πράξεις και παραλείψεις κινδυνεύουμε να μείνουμε εκτός Ευρωζώνης.