Αρχείο ετικέτας κόμματα

Restart: Ημέρα πρώτη

Άρθρο της Λώρης Κέζα για το “ΒΗΜΑ”

Υπάρχει κάτι ελπιδοφόρο στο πολιτικό σκηνικό. Το τέλος της Μεταπολίτευσης δίνει την ελπίδα ότι θα ξεφορτωθούμε μια και καλή όλους αυτούς που κατέστρεψαν τη χώρα: εκείνους που μοίραζαν λεφτά σαν να ήταν δικά τους, εκείνους που διόριζαν ωσάν το κράτος να είναι δική τους επιχείρηση, εκείνους που βύθισαν το δάχτυλο στο μέλι.

Καιρός να φεύγουν όλοι αυτοί οι επηρμένοι που εξελέγησαν με γλοιώδεις μεθόδους, έζησαν σαν άρχοντες σε βάρος των φορολογούμενων και προήγαγαν σε ανώτατη αξία την τεμπελιά. Καιρός να ξεκουμπίζονται όλοι αυτοί οι αδιάφοροι βουλευτές που το κρίσιμο βράδυ, ενώ καιγόταν η Αθήνα και ψηφίζονταν τα μέτρα, κάθονταν στο εντευκτήριο της Βουλής βλέποντας μπάλα (ΠΑΟ-Ξάνθη).

Η αραίωση και η ανανέωση είναι πλέον αναπόφευκτη. Ήδη έχουν αλλάξει θεαματικά οι συσχετισμοί: ένας στους πέντε βουλευτές δεν εκπροσωπεί πλέον το κόμμα με το οποίο εξελέγη. Πρόκειται για αποχωρήσαντες και διαγραφέντες που αναζητούν αλλού την τύχη τους.

Το ΠαΣοΚ είχε 160 βουλευτές. Σήμερα έχει 130. Η Νέα Δημοκρατία ξεκίνησε με 91 έδρες, έμεινε με 62. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τον κυρ Φώτη, στο ΛΑΟΣ άλλος μπαίνει, άλλος βγαίνει. Μόνον οι κομμουνιστές παραμένουν αμετάβλητοι. Σε τούτο το κλίμα ακούγονται διάφορα σενάρια πολιτικής φαντασίας, με πιο ακραίο (αλλά χαρακτηριστικό) το σχέδιο που διακινεί ο κ. Πάνος Καμμένος: θα φτιάξουν, λέει, νέο σχήμα διαγραφέντες (ένθεν κι ένθεν) και θα κατέλθουν με επί κεφαλής τον Μίκη Θεοδωράκη!

Προς ώρας, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, δεν μπορούν να γίνουν ασφαλείς εκτιμήσεις για το πού θα πάνε τα ανεξάρτητα πρόσωπα καθώς δεν καταγράφονται δυναμικές πρωτοβουλίες ενόψει εκλογών. Ακόμη κι εκείνοι που βολιδοσκοπούν, δεν τολμούν.

Ορισμένες επισημάνσεις: κάποιοι από τους ανεξάρτητους (αλλά κι από τους εξαρτημένους) βρίσκονται σε ηλικία απόσυρσης ή έχουν γράψει τόσα πολλά χιλιόμετρα πολιτικής διαδρομής που οφείλουν να αποχωρήσουν. Ας γίνουν σύμβουλοι, ας παριστάνουν τους Νέστορες, όμως με τέτοιο μερίδιο ευθύνης για την καταστροφή, θα πρέπει να ντραπούν να ζητήσουν σταυρό. Είναι αδιανόητο να ξαναπολιτευτούν άτομα που στη ζωή τους δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να κάθονται στα βουλευτικά έδρανα, να σχεδιάζουν ανερμάτιστες πολιτικές πλατφόρμες και να ψηφίζουν νόμους που δεν εφάρμοσαν.

Οι βουλευτές που βρέθηκαν εκτός ΠαΣοΚ έχουν τις εξής επιλογές. Μπορούν να ζητήσουν στέγη στη Δημοκρατική Αριστερά και να βρουν την πόρτα κλειστή (είναι προφανές ότι αν μετακομίσουν μαζικά, τα δυνητικά ποσοστά της παράταξης θα καταρρεύσουν). Μπορούν να ακολουθήσουν τις grandes dames των οικονομικών_ εάν εκείνες έχουν την όρεξη να επιμηκύνουν το βεβαρημένο βιογραφικό τους. Μπορούν επίσης να φτιάξουν το λόμπι των ασήμαντων, που θα απαρτίζεται από βουλευτές που έγιναν γνωστοί επειδή επί μια διετία υπερψήφιζαν οτιδήποτε κι ανέχονταν αδιαμαρτύρητα «τα πάντα όλα» του κ. Παπανδρέου αλλά την κρίσιμη στιγμή θέλησαν να κάνουν κόνξες. Καθώς στην πλειονότητά τους είναι πασοκοτραφείς, θα νιώσουν άβολα οπουδήποτε αλλού. Μέχρι να βολευτούν, θα έχουν γίνει οι εκλογές.

Τα αποπαίδια της Νέας Δημοκρατίας έχουν ανάλογες διεξόδους. Με την Ντόρα δεν κάνουνε χωριό_ άλλωστε αυτή είναι μνημονιακή, δεν μπορεί να τους φιλοξενήσει. Ο ακροδεξιός παράγοντας είναι άστατος, τη μια μέρα θέλει, την άλλη δεν θέλει. Επιπλέον την κρίσιμη νύχτα έχασε τα δυο πιο προβεβλημένα στελέχη του: το ΛΑΟΣ ξεφουσκώνει παντοιοτρόπως. Να σημειώσουμε και κάτι ακόμη. Οι περισσότεροι βουλευτές της περιφέρειας στήριζαν την εκλογή τους σε διορισμούς, σε διευθετήσεις, σε εξυπηρετήσεις. Η εποχή των δώρων τελείωσε: θα επιστρέψουν στους νομούς τους χωρίς κόμμα και με άδεια τα χέρια. Σκοτεινό το μέλλον τους.

Στο ερώτημα «και τώρα τι;» υπάρχει απάντηση και βρίσκεται μεταξύ των ψηφοφόρων. Δεν εννοούμε για τη δύναμη της ψήφου αλλά για τη δυνατότητα να κατέλθουν ως υποψήφιοι. Νέα, καθαρά ονόματα μπορούν να στελεχώσουν τα υπάρχοντα κόμματα. Μόνο φρέσκα, αναμάρτητα πρόσωπα μπορούν να αναστήσουν τις αποψιλωμένες κοινοβουλευτικές παρατάξεις. Το πιο ενδιαφέρον και καθόλου ουτοπικό είναι αυτό που θα προκύψει από νέα κόμματα. Έτσι όπως διαμορφώνονται τα πράγματα, τίποτε δεν είναι απίθανο. Ήρθε η ώρα για το αναπάντεχο.

Πηγή : tovima.gr


Όχι καμπίσια άλογα, αλλά μουλάρια που πατούν γερά

Άρθρο του Αντώνη Παπαγιαννίδη

Ωραία (δηλαδή τι ωραία, φρίκη!) πέρασε το Υπερμνημόνιο, σκίστηκαν στα δυο τα κόμματα, κάηκε η Αθήνα (αληθινά, όχι συμβολικά), βγήκε ο κόσμος στον δρόμο (άσχετο, αυτό, με το προηγούμενο), αναθάρρησαν οι αγορές ότι το άμεσο ελληνικό αδιέξοδο υποχωρεί. Α, ναι, έγινε και μια επίθεση των Anonymous σε πολλά επίσημα sites, με πρώτο του Έλληνα Πρωθυπουργού. Μένει ένας ανασχηματισμός – νάχουμε να ασχολούμαστε. «Μένει» να συμφωνήσουν και οι Ευρωπαίοι και οι του ΔΝΤ ότι συμφωνήσαμε πειστικά (ως χώρα) σ’ αυτά που είχαν συμφωνηθεί. Και να προωθήσουν στα δικά τους Κοινοβούλια τα συμφωνημένα. Και να τα περάσουν. «Μένει» να υλοποιηθεί και να πετύχει – όχι απλώς να διακηρυχθεί! – το PSI-Plus μας. Και να στηθούν ύστερα οι λυτρωτικές κάλπες…

Φίλε αναγνώστη, όλη η προηγουμένη παράγραφος είναι χωρίς νόημα, χωρίς περιεχόμενο. Είναι αναντίστοιχη με την πραγματικότητα. Διότι το πρώτο και κύριο που θα χρειαζόταν, τώρα, ούτε καν επισημαίνεται. Χρειάζεται να βρεθούν και ανασυρθούν από κάπου (που;) άνθρωποι να αναλάβουν την ευθύνη υλοποίησης όλων των συμφωνημένων/ψηφισμένων/προωθούμενων. Άνθρωποι που να πιστεύουν σ’ αυτά – η ιστορία θα δείξει αν είχαν δίκιο ή άδικο, αλλά να πιστεύουν τώρα σ’ αυτό που θα κάνουν. Άνθρωποι που να πιστεύουν πρώτα στον εαυτό τους, και γι αυτό να μπορούν να μιλήσουν, ευθέως, για αυτό που κάνουν: όχι να κρύβονται, όχι να αλλάζουν κάθε τόσο, όχι να υπεκφεύγουν. Σαν τα μουλάρια του Αλβανικού μετώπου («ημίονοι φόρτου» λέγονταν) που πατούσαν γερά. Όχι σαν τα καμπίσια άλογα σίγουρα όχι σαν τους επιμελημένα ξυστρισμένους δρόμωνες ίππους ή ίππους επίδειξης.  Αυτοί μένουν πάντα στην μέση του δρόμου, όταν έλθουν τα δύσκολα.

*Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης είναι δημοσιογράφος.

Πηγή : protagon.gr

Η αριστερή χρεοκοπία

Άρθρο του Γιώργου Καρελιά για το protagon.gr


Ποιο «κούρεμα», ποιο νέο δάνειο και ποιος Γερμανός επίτροπος; Η είδηση του Σαββατοκύριακου ήταν η πτώχευση της εκδοτικής εταιρείας του ΚΚΕ!

Ειδησάρα. Διότι μέχρι τώρα ξέραμε ότι οι κομμουνιστές είναι καλοί επιχειρηματίες στον δυτικό κόσμο. Στην Κύπρο, για παράδειγμα, το ΑΚΕΛ είναι μεγάλος επιχειρηματίας (μεγαλύτερος είναι η Εκκλησία). Κι εδώ η Τυποεκδοτική ήταν μια ανθούσα επιχείρηση, τουλάχιστον  στις δεκαετίες του  ’80 και του ’90, παίρνοντας εμπορικές δουλειές. Φαίνεται, όμως, ότι η κρίση δεν κάνει διακρίσεις. Και χτύπησε και την «κόκκινη» επιχείρηση, που κατέφυγε στο περιβόητο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα, για να αποφύγει τις πιέσεις των πιστωτών της.

Δεν είναι καλά τα πράγματα στο χώρο του Τύπου. Οι απολύσεις πληθαίνουν (τέτοιες έκανε πριν από μήνες και η Τυποεκδοτική). Το ίδιο και οι καθυστερήσεις στην καταβολή των μισθών (το φαινόμενο παρατηρήθηκε και σε μέσα ενημέρωσης που ελέγχει το άλλο κόμμα της Αριστεράς, ο Συνασπισμός).

Αλλά η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στα κόμματα εξουσίας. Στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ παρατηρήθηκαν καθυστερήσεις στην καταβολή της μισθοδοσίας, παρά τις συνεχείς προκαταβολές που παίρνουν από την κρατική επιχορήγηση. Τα δάνειά τους από τράπεζες σε λίγο δεν θα είναι εφικτό να εξυπηρετούνται.

Αυτή είναι η οικονομική κατάσταση του πολιτικού συστήματος σήμερα. Τα δυο μεγάλα κόμματα είναι, ουσιαστικά, χρεοκοπημένα. Τα μικρότερα εξαρτώνται απολύτως από την κρατική επιχορήγηση και τα τραπεζικά δάνεια. Τα στελέχη τους, όμως, κατακεραυνώνουν τους Γερμανούς και λοιπούς ευρωπαίους, οι οποίοι ζητούν συμμάζεμα των δαπανών του κράτους, για να χορηγήσουν νέα δάνεια. Συμμάζεμα, όμως, το 2011 δεν έγινε. Παρά τις περικοπές μισθών και συντάξεων και την
φοροκαταιγίδα, το έλλειμμα δεν μειώθηκε!

Τι θα συμβεί αν αποτύχουν οι συζητήσεις, δεν δοθεί το νέο δάνειο και η χώρα υποχρεωθεί να ζήσει μόνο με όσα η ίδια βγάζει; Πώς θα συνεχιστεί η πολυτελής χρηματοδότηση του πολιτικού συστήματος; Δεν θα συνεχιστεί, γιατί τότε «θα τους πάρουν με τις πέτρες». Τότε, όμως, θα την πληρώσουν εκατομμύρια Έλληνες και  οι πρόσφατες σκηνές της πλατείας Συντάγματος, με τις ουρές για πατάτες και κρεμμύδια, θα γίνουν καθημερινό φαινόμενο.

Όποιοι, λοιπόν, εξανίστανται με τα αιτήματα κάποιων Γερμανών να μας βάλουν επιτηρητή, να αφήσουν κατά μέρος τις, δήθεν, ηρωικές δηλώσεις και να φροντίσουν να τα ακυρώσουν στην πράξη. Εθνική αξιοπρέπεια με το χέρι συνεχώς απλωμένο δεν υπάρχει.


Πηγή : protagon.gr