Άρθρο του Γιώργου Λακόπουλου για το protagon.gr

«Τα αποτελέσματα δεν θα φανούν άμεσα» έλεγε από ραδιοφώνου κυβερνητικός αξιωματούχος για την απόφαση του Γιούρογκρουπ. Άλλος  υπουργός την ανήγαγε σε λυτρωτική εξέλιξη. Και αυτό το «γαϊτανάκι της επιτυχίας», μάλλον θα τραβήξει κι άλλο- μέρες που είναι. Τι θέλουν να πουν οι ποιητές; Για ποια αποτελέσματα μιλούν, για ποια λύτρωση και πότε ακριβώς θα φανούν; Σε ένα χρόνο; Σε δυο; Σε δέκα; Θα ήταν χρήσιμο να δοθεί μια απάντηση από όσους θεωρούν ότι η διευθέτηση του ελληνικού χρέους θα καταλάβει περίλαμπρη θέση στην ελληνική ιστορία.

Δεν δίδεται γιατί ξέρουν ότι δεν υπάρχει τέτοια απάντηση. Για παράδειγμα ακόμη και οι απόρρητες εκθέσεις της τρόικας, που δημοσιεύθηκαν τελευταία, προβλέπουν ότι ανάπτυξη στην Ελλάδα πριν την παρέλευση δύο ετών δεν πρόκειται να υπάρξει. Περιττό να πούμε ότι οι διαβεβαιώσεις του πρώην Πρωθυπουργού για πρωτογενές πλεόνασμα μερικών δις ευρώ κατά το 2012,  μόνο ως ανέκδοτο ισχύουν. Ένα από τα πολλά ανέκδοτα εκείνης της περιόδου.

Ας δεχθούμε όμως ότι τηρούμενων όλων των συναφών προϋποθέσεων από το 2014 αρχίζει η πραγματική ανάσα για την ελληνική οικονομία. Μέχρι τότε τι γίνεται, αδέρφια; Τι θα γίνουν οι άνεργοι, δεδομένου ότι η ανεργία δεν έπιασε ακόμη ταβάνι; Τι θα γίνουν η δημόσια υγεία και η δημόσια παιδεία που συνεχίζουν να επιδεινώνονται; Τι θα γίνει η κοινωνική πρόνοια που σχεδόν εξαφανίζεται; Τι θα γίνουν οι συντάξεις και οι μισθοί που εξαϋλώνονται; Τι θα γίνουν οι φόροι που συνεχώς επεκτείνονται; Τι θα γίνει η ασφάλεια και η αστυνόμευση που δεν υφίστανται καν σε πολλές επιπτώσεις;

Μπορεί κανείς να απαριθμήσει πολλά ερωτήματα στα οποία οι αρμόδιοι δεν θέλουν να δώσουν απαντήσεις. Ενίοτε  γιατί δεν συνάδουν με το φωτοστέφανο που φιλοτεχνούν για τον εαυτό τους. Ας δεχθούμε ότι εκεί που έφτασαν τα πράματα αυτό που αποφάσισε το Γιούρογκρουπ ήταν το καλύτερο δυνατό. Και μάλλον έτσι είναι. Το άλλο ήταν η άμεση χρεωκοπία. Και ας συμφωνήσουμε ότι η ανάκαμψη χρειάζεται χρόνο. Λογικά ακούγονται. Και θα μπορούσε να τα προϋπογράψει κάνεις. Αλλά με δυο προϋποθέσεις για τις οποίες δεν ακούγεται λέξη.

Πρώτη προϋπόθεση. Ποιος εγγυάται ότι θα υπάρχει ανάπτυξη έστω σε βάθος  χρόνου; Δηλαδή με ποιο συγκεκριμένο μέτρο την επιδιώκουν; Πόσες φορές οι ίδιοι μηχανισμοί την προέβλεψαν και οι ίδιοι άνθρωποι την προπαγάνδισαν, αλλά αντί για ανάκαμψη προέκυψε επιδείνωση; Μήπως και με το πρώτο Μνημόνιο δεν έλεγαν ότι σε τρία χρόνια καθαρίζουμε; Συνεπώς για να γίνει δεκτός αυτός ο ισχυρισμός πρέπει τεκμηριωθεί με συγκεκριμένο τρόπο. Με συγκεκριμένα κονδύλια για συγκεκριμένα προγράμματα ανάπτυξης. Και προς το παρόν το μόνο που τεκμηριώνεται είναι ότι οι δανειστές θα πάρουν οπωσδήποτε τα λεφτά τους με τους τόκους. Τα υπόλοιπα παίζονται. Άρα δεν είναι θέμα χρόνου. Είναι κουβέντες στον αέρα. Αν υπήρχαν πράξεις  και πραγματικά σχέδια ασφαλώς και θα έπρεπε να δώσουμε χρόνο. Αλλά εφόσον η ανάπτυξη επαφίεται σε τόσους αστάθμητους παράγοντες και τόσες μεταβλητές καταλήγουν στο «ζήσε Μαύρε μου να φας το Μάη τριφύλλι». Ας  κάνουν κάτι χειροπιαστό λοιπόν σε αυτό το μέτωπο αν θέλουν να γίνουν πιστευτοί. Κάτι περισσότερο από αυτάρεσκες δηλώσεις υπουργών.

Δεύτερη προϋπόθεση. Ακόμη και  είναι βέβαιη η μέλλουσα ανάπτυξη- σε δυο, τρία χρόνια δηλαδή-  τι θα γίνει εν τω μεταξύ με αυτούς που πληρώνουν τώρα το κόστος του πρώτου Μνημονίου; Δηλαδή αυτοί που απολύονται, αυτοί που μένουν άστεγοι, οι νέοι που δεν βρίσκουν δουλειά, όσοι δεν βρίσκουν  ανταπόκριση στο καθημερινό πρόβλημά τους, όσοι κλείνουν την επιχείρησή τους, όσοι δεν μπορούν να επιβιώσουν στοιχειωδώς; Τι θα κάνουν όλοι αυτοί μέχρι να αλλάξουν τα πράγματα; Θα περάσουν σε κατάσταση χειμερίας νάρκης και θα περιμένουν να έλθει η ανάπτυξη για να ξεκινήσουν πάλι τη ζωή τους; Η θα τρώνε στατιστικές και συμφωνίες; Ο μακαρίτης ο  Γεννηματάς έλεγε ότι για τον άνεργο η ανεργία είναι 100%- τα γενικά ποσοστά δεν τον ενδιαφέρουν. Ας σταματήσουν λοιπόν να αραδιάζουν αριθμούς για ύψος κουρέματος,  διαμόρφωση χρέους και εξέλιξη δημοσιονομικών μεγεθών. Αυτά είναι για τους τεχνικούς. Για τους πολιτικούς προέχει να δουν το σημερινό πρόβλημα του πολίτη και να τον πείσουν ότι κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για τον ανακουφίσουν.

Προς το παρόν δεν το κάνουν. Και αρκεί ένα μόνο παράδειγμα: η ανεξέλικτη διαμόρφωση των τιμών. Ενώ ισχυρίζονται ότι εφαρμόζουν πρόγραμμα εσωτερικών υποτίμησης, το εφαρμόζουν αποκλειστικά στις αμοιβές και τις δημοσιές παροχές. Για τις τιμές δεν κάνουν τίποτε. Η μάλλον κάνουν. Το ίδιο το κράτος δίνει το σύνθημα της ανόδου τους, αν ληφθεί υπόψη ότι η ΔΕΗ αύξησε τα τιμολόγια της κατά 12%

Συμπέρασμα: Η απόφαση του Γιούρογκρουπ για το χρέος έχει φυσικά την αξία της και θα κριθεί κατά την εφαρμογή της. Αλλά δεν προσφέρεται ούτε για αυτοεπαίνους, ούτε για επικοινωνιακό μπαλαμούτι. Και κυρίως δεν λύνει το άμεσο πρόβλημα εκατομμυρίων ανθρώπων. Τα πράγματα είναι δύσκολα και θα δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο για όλο και μεγαλύτερη μερίδα πληθυσμού. Και αυτή τη φόρα δεν μασάνε «επιτυχίες» σαν αυτές που είχαν οδήγησε προ καιρού στο θλιβερό θέαμα οι υπουργοί να χειροκροτούν στο υπουργικό συμβούλιο τον τότε πρωθυπουργό. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, λοιπόν. Εντάξει με τη συμφωνία, έκλεισε και μπράβο τους. Με τα υπόλοιπα τι θα γίνει;

Πηγή : protagon.gr

Άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ για το ¨ΕΘΝΟΣ”

Αρχισαν διεργασίες. Οι αφόρητες πιέσεις των Γερμανών οδηγούν στην αποδυνάμωση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

Η καρατόμηση 43 συν 9 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για χάρη του νέου Μνημονίου δεν στάθηκε ικανή να κορέσει τη δίψα για «πολιτικό αίμα» Ελλήνων του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ούτε οι δηλώσεις νομιμοφροσύνης και υποταγής του Αντώνη Σαμαρά και του Γιώργου Παπανδρέου αποδείχθηκαν επαρκείς για να ικανοποιήσουν τη σαδιστική επιθυμία του Σόιμπλε να ταπεινώσει σε βαθμό πλήρους εξευτελισμού τους Ελληνες πολιτικούς ηγέτες που στηρίζουν το νέο Μνημόνιο. Το Βερολίνο συμπεριφέρεται σαν σε σκουλήκια στους εδώ πολιτικούς συμμάχους του. Το γεγονός ότι μέχρι στιγμής οι ηγέτες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αποδείχθηκαν ανίκανοι να διαπραγματευθούν και να κερδίσουν κάτι, αύξησε την αλαζονεία των Γερμανών. Δεν τους εξευμένισε. Τους οδήγησε να επιβάλλουν διαρκώς επαχθέστερους όρους, βέβαιοι όντες εκ των προτέρων ότι οι όροι αυτοί θα γίνουν αποδεκτοί. Η Μέρκελ και ο Σόιμπλε δεν αισθάνονται ότι είναι εταίροι, σύμμαχοι ή φίλοι της Ελλάδας. Αισθάνονται ότι είναι νικητές που υπαγορεύουν όρους στους ηττημένους Ελληνες. Οι Γερμανοί, άλλωστε, λατρεύουν τη δύναμη και την επίδειξη ισχύος.
Ας μην υποκρινόμαστε, όμως, ότι αυτό μας εκπλήσσει. Ούτε αυτή η περιφρονητική συμπεριφορά προς αδύναμες χώρες είναι αποκλειστικά γερμανική. Κάθε άλλο. Αυτός είναι ο κανόνας στις διεθνείς σχέσεις. Δεν μας εντυπωσιάζει καθόλου αυτό.
Αυτό που δεν συνειδητοποιεί, όμως, επαρκώς το Βερολίνο είναι πως οι ασφυκτικές πιέσεις που ασκεί στους Ελληνες υποτελείς του βρίσκονται κοντά, ίσως πολύ κοντά στο σημείο θραύσης των πολιτικών συμμάχων των Γερμανών στην Ελλάδα.

Σε ό,τι αφορά στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, το κορυφαίο και καθοριστικό σημείο σήμερα, μέσα σε αυτό το πνεύμα κοινωνικής αναταραχής και καθολικής αντίθεσης του ελληνικού λαού προς το νέο Μνημόνιο, είναι το αν οι δεκάδες διαγραφέντες βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θα σχηματίσουν αντιμνημονιακά κόμματα στον κεντροδεξιό και τον κεντροαριστερό χώρο.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, η αντίθεση μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί διαπερνά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Η διαγραφή των αντιμνημονιακών βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αφήνει αντικειμενικά πολιτικά ακάλυπτους τους ψηφοφόρους της ΝΔ και τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που είναι κατά του νέου Μνημονίου και οι οποίοι βεβαίως είναι η συντριπτική πλειοψηφία και στα δύο κυβερνητικά κόμματα.

Για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση δηλαδή υπάρχει ένα αβυσσαλέο πολιτικό κενό εκπροσώπησης μεγάλης μερίδας του ελληνικού πληθυσμού! Αν, λοιπόν, οι διαγραφέντες βουλευτές, μαζί φυσικά με άλλα στελέχη, συγκροτήσουν δύο διακριτούς κομματικούς αντιμνημονιακούς πόλους, έναν που να κινείται στον χώρο της ΝΔ και έναν στον χώρο του ΠΑΣΟΚ, καθαρά αντιμνημονιακούς όμως, υπάρχει ήδη έτοιμο το πολιτικό υπόστρωμα της κοινωνίας για να τους υποδεχθεί.

Αν όντως συσπειρώσουν όλες τις αντιμνημονιακές δυνάμεις των αντίστοιχων χώρων και δεν αποτελέσουν κάποιες παρέες πολιτευτών, η είσοδός τους στη Βουλή (ενδεχομένως και με εντυπωσιακά ποσοστά για νεοπαγή κόμματα σε περίπτωση που επιλέξουν και κατάλληλους ηγέτες) είναι εκ των προτέρων διασφαλισμένη – ακριβώς επειδή καλύπτουν εξόφθαλμο πολιτικό κενό.

Σε μια τέτοια περίπτωση καθίσταται σχεδόν αδύνατο για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ που θα απομείνουν να συγκεντρώσουν από κοινού 100 έδρες και πάνω ώστε με τις 50 έδρες μπόνους της ΝΔ να αποκτήσουν κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Οι απίθανοι συνδυασμοί που θα επιχειρηθούν σε μια τέτοια περίπτωση για να προκύψει κυβερνητική πλειοψηφία, θα υπερβούν κατά πολύ τους χειρότερους εφιάλτες των Γερμανών πολιτικών, ενώ η επανάληψη των εκλογών μπορεί να βγάλει ακόμη χειρότερα για τα μνημονιακά κόμματα αποτελέσματα, καθώς θα έχει πια αποτυπωθεί και στις κάλπες και όχι μόνο στις δημοσκοπήσεις η πρωτοφανής αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αν υπάρξουν φυσικά τέτοια αντιμνημονιακά κόμματα στους αντίστοιχους χώρους. Αν ευοδωθούν δηλαδή οι κινήσεις που ήδη γίνονται…

Κ. ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ
«Δεν ανέχομαι λοιδορίες Σόιμπλε»

ΕΣΠΑΣΕ τη σιωπή του στο θέμα των δεινών, προσβολών και ταπεινώσεων που υφίσταται η Ελλάδα από την ΕΕ και πρωτίστως από τη Γερμανία, προκειμένου να της χορηγηθεί από τους υποτιθέμενους εταίρους η συμφωνηθείσα οικονομική βοήθεια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας: «Δεν ανέχομαι να λοιδορείται η πατρίδα μου από τον κύριο Σόιμπλε», διακήρυξε ο Κάρολος Παπούλιας. Πρόκειται για μια δήλωση που δικαίως κυριάρχησε χθες σε όλα τα τηλεοπτικά δελτία, καθώς ήταν κυριολεκτικά η πρώτη φορά που ακούστηκε επίκριση της γερμανικής στάσης απέναντι στη χώρα μας από τα χείλη της ανώτατης πολιτειακής ή πολιτικής ηγεσίας, καθώς οι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ουδέποτε τόλμησαν κάτι ανάλογο

Πηγή : ethnos.grethnos.gr