Γράφει ο Σπύρος Σεραφείμ για το protagon.gr

Το μεσημέρι της Μεγάλης Πέμπτης παρήγγειλα στο αγαπημένο μου καφέ, απέναντι απ’ τη δουλειά μου, «παρακαλώ, θα ήθελα τον καφέ μου κι ένα σάντουιτς με ζαμπόν, χωρίς τυρί, όπως πάντα».

Κάποιοι από τους θαμώνες του μαγαζιού με κοίταξαν με τόσο αποτροπιασμό, μα με τόσο αποτροπιασμό τον αμαρτωλό, λες και τους έκλεισα την τηλεόραση, ακριβώς τη στιγμή που έβλεπαν ο «Ιησούς από τη Ναζαρέτ».

Έτσι – μέσα στα νεύρα, επιστρέφοντας στο ραδιοφωνικό σταθμό που εργάζομαι – έκανα μια σειρά από σκέψεις, χωρίς αξιολογική σειρά, από τα όσα έχω δει-καταλάβει εσχάτως, γύρω μου.

Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται ότι κάνουν νηστεία και τηρούν τα έθιμα με ευλάβεια, «όσοι στην πατρίδα μας δεν κάνουν νηστεία είναι αμαρτωλοί» και τους περιθωριοποιούμε, που «τόλμησαν να αμφισβητήσουν τα ιερά και τα όσιά μας, οι βλάσφημοι». Σε αυτή τη χώρα, αντίστοιχα, κανείς δεν διάβασε lifestyle περιοδικά επειδή «μέσα έχουν αυτές τις ξετσίπωτες», κανείς δεν ψήφισε τα δύο μεγάλα κόμματα αφού «όλοι τους μασόνοι είναι», σε αυτή τη χώρα σχεδόν όλοι ουρλιάζουν «δεν θα τους ξαναψηφίσω ποτέ», όλα τα στραβά μόνα τους έγιναν, «μπήκε ο Διάβολος, ο εξαποδώ». (Ναι, είναι μια λέξη!).

Σε άλλη περίπτωση, για όλα φταίνε οι εξωγήινοι, όχι εμείς, ποτέ. Εμείς «έχουμε τον Θεό μας που μας σώζει», «η Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει», «ο Θεός είναι με τη χώρα μας». Όλοι ήξεραν τα όσα έκανε ή δεν έκανε ο τάδε λαμόγιο προφυλακισθείς, όπως και ποιοι «πρέπει να μπουν φυλακή επειδή είναι διεφθαρμένοι», οι ίδιοι δεν «λάδωσαν» και δεν «λαδώθηκαν» ποτέ, ούτε υπέπεσε στην αντίληψή τους κάποια υπόθεση διαφθοράς. Η αδικία, βλέπετε, «είναι αμαρτία, δεν τη θέλει ο Θεός».

Το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής πολλοί δεν θα φάνε κρέας, αλλά θα πλακωθούν στα ούζα και στα τσίπουρα τρώγοντας νηστίσιμα και μέσα στη ζάλη τους θα κοιτάξουν τον κώλο της σερβιτόρας που «καλή είναι, αλλά είναι από την Αλβανία». Το βράδυ, όμως, όταν ξενερώσουν, για να πράξουν το θρησκευτικό τους καθήκον, θα πάνε «στη γύρα του Επιταφίου, όλο και κάποιο κορμί θα παίζει».

Θεωρώ ότι, σε ένα μεγάλο ποσοστό, είμαστε ένα έθνος που είναι κατ’ επίφαση θρήσκο, ορθόδοξο, πιστό. Η μειοψηφία μόνο έχει εντρυφήσει στην πίστη, γνωρίζοντας επακριβώς τα της θρησκείας. Οι υπόλοιποι είναι κάλπικοι πιστοί, κατ’ επίφαση, για τα μάτια των άλλων, «επειδή έτσι πρέπει».

Δεν είναι τυχαίο ότι πάρα πολλοί εδώ στην Ελλάδα πιστεύουν ότι ο Υιός του Κυρίου έχει τη μορφή του Ρόμπερτ Πάουελ, του ηθοποιού που υποδύθηκε τον Χριστό στην τηλεοπτική μίνι σειρά ο «Ιησούς από τη Ναζαρέτ», που προβάλλεται κάθε χρόνο από τα ελληνικά κανάλια.

Ευτυχώς, το γράφω και πάλι, φυσικά και υπάρχουν πολλοί Έλληνες που δεν είναι όπως ανέφερα πιο πάνω και ξέρουν τι πιστεύουν, είναι πραγματικά θρήσκοι και όχι θρησκόληπτοι. Εν κατακλείδι, όμως, στο τέλος, το Καλό κερδίζει μόνο στις ταινίες; Δεν ξέρω, δεν έχω καταλήξει.

Σας αφήνω τώρα, αρχίζει ξανά, άλλο ένα επεισόδιο του Ιησού. Ναι, από τη Ναζαρέτ. Η οποία μοιάζει σαν χωριό της Επαρχίας μας…

Πηγή : protagon.gr

Άρθρο του Άρη Δαβαράκη για το protagon.gr

Βάζω τον εαυτό μου απέναντι και τον κοιτάζω στα μάτια : Δεν το κατάφερες ούτε φέτος να μη φας κρέατα την εβδομάδα της Τυρινής – ενώ μπορούσες να φας ότι άλλο σου έκανε κέφι. Τυριά, αυγά, γάλατα, βούτυρα, ψάρια το Σαββατοκύριακο. Μπα. Εσύ Ζαχαρία μου τα τσάκισες τα κρέατα με την ίδια (ή μάλλον με περισσότερη) λαιμαργία από την εποχή που ούτε ήξερες τι πάει να πει νηστεία – και δεν σε ένοιαζε κιόλας. Δεν πειράζει, λέει ο καλός σου άγγελος που έχει μεγάλη υπομονή, μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της ενδεκάτης ώρας σου λέει, «εδώ είμαι» :Στο χέρι σου είναι να καταλάβεις.

Τι να καταλάβεις; Τα περί νηστείας. Πρώτ απ’ όλα δεν σου είπε κανείς να νηστέψεις, εσύ θέλεις και το κάνεις  τα τελευταία χρόνια. Από Την Καθαρή Δευτέρα, μέχρι το αναστάσιμο δείπνο, την μαγειρίτσα δηλαδή, ούτε κρέατα, ούτε αυγά, ούτε ψάρια, ούτε βούτυρα και γάλατα, ούτε τυριά ούτε τίποτα αρτύσιμο. Είναι καμιά δεκαριά χρόνια τώρα που, σχεδόν απόλυτα, τα καταφέρνεις. Αλλά η νηστεία δεν είναι μόνο ζήτημα κοιλιάς, στομάχου και πέψης – είναι κυρίως πνευματικό ζήτημα. Στη διάρκειά της πρέπει να κατεβάζεις τα γκάζια, να σκέφτεσαι πολύ πιο προσεκτικά τι λες και τι κάνεις, νάχεις τον νου σου στον άλλον και στις ανάγκες του, να βγαίνεις απ’ το δρόμο σου για να διευκολύνεις άλλους δρόμους, συνανθρώπων σου –και  χίλια δυό άλλα που κανείς δεν μπορεί να τα καταφέρει στον απόλυτο βαθμό – μετράει όμως το πόσο θα προσπαθήσει ο καθένας μας.

Οι κακές σκέψεις, η ζήλεια, ο θυμός, η αντιπαλότητα, οι υπερβολικοί ενθουσιασμοί για πράγματα υλικά, οι λέξεις που βγαίνουν απ’ το στόμα σου –η γλώσσα σου, αυτό το θανάσιμο, αν το χρησιμοποιήσεις άδικα ή επιπόλαια, εργαλείο. Από σήμερα , όπως θα μπει και θα προχωράει ο Μάρτιος μετά την Πέμπτη, αυτή η περίοδος, στην δική μας παράδοση, είναι μέγιστη ευκαιρία αναβάθμισης και ανακαίνισης. Να καθαρίσεις. Να πετάξεις από το μυαλό και την καρδιά και την ψυχή σου όλο το σκουπιδαριό και να μηδενίσεις το κοντέρ –με αυστηρή επιτήρηση του επιπόλαιου καθημερινού εαυτού σου. Να μη σε στενοχωρήσω, να μη σε φέρω σε δύσκολη θέση, να μην σε πληγώσω –κατά λάθος έστω. Θέλει προσοχή συνέχεια. Μάτια, ψυχή, καρδιά, μυαλό –όλα σε εγρήγορση.

Θα μου πείτε –μόνο τη σαρακοστή πρέπει να είμαστε «σωστοί», να μην αφήνουμε τον εαυτό μας να διαχέεται ανεξέλεγκτος, να κρατάμε μια τάξη; Όχι βέβαια –είναι όμως θαυμάσια ευκαιρία το γυμναστήριό μας αυτό κάθε χρόνο, το γυμναστήριο της ψυχής μας. Αν καταφέρουμε, όσοι από μας νοιώθουνε βέβαια πραγματικά ατελείς και θέλουν να βελτιώσουν την απόδοσή τους, (δεν μιλάω για τους  «μια χαρά έτσι κι αλλιώς») να περάσουμε αυτό το στάδιο – στην διάρκεια του οποίου μπαίνει με φόρα και η άνοιξη και όλα στη φύση ανακαινίζονται και μπουμπουκιάζουν –   έχουμε πολλές περισσότερες ελπίδες να πετύχουμε του στόχους μας και να ξεπεράσουμε  τις μεγάλες δυσκολίες που οι περισσότεροι ζούμε, μόνοι ή οικογενειακά.

Θα ήθελα να σας γράψω περισσότερα, αλλά το θέμα δεν προσφέρεται. Να σας ευχηθώ λοιπόν προς το παρόν «καλή σαρακοστή»  – και καλή βδομάδα!

Πηγή : protagon.gr