Αρχείο ετικέτας Οικουμενική κυβέρνηση

Ο γάιδαρος και η ουρά του…

Άρθρο του Σήφη Πολυμίλη για το “ΒΗΜΑ”

Βρισκόμαστε σε ένα σκοτεινό τούνελ, από το οποίο δεν ξέρουμε ούτε πώς, ούτε πότε θα βγούμε Οι πολίτες, είναι οργισμένοι, φοβισμένοι, αλλά κυρίως χωρίς ίχνος εμπιστοσύνης, για αυτούς που υποτίθεται ότι καθορίζουν το παρόν και το μέλλον του. Και βέβαια εξοργίζονται ακόμα περισσότερο όταν βλέπουν ότι είναι ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν την κατάσταση στην οποία τους έχουν φέρει και προσπαθούν με φτηνές φαρσοκωμωδίες να τους πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Η χθεσινή κωμικοτραγική διαπραγμάτευση των τριών αρχηγών αναδεικνύει την απώλεια κάθε αίσθησης πραγματικότητας, που διακατέχει το πολιτικό σύστημα. Την ώρα που παιζόταν η τύχη της χώρας, αυτοί προσπαθούσαν να παζαρέψουν πώς θα διαχειριστούν τα μικροκομματικά τους συμφέροντα αδιαφορώντας για τις συνέπειες…

Γιατί ή δεν καταλαβαίνουν τι τους γίνεται ή μας κοροϊδεύουν ακόμα ασύστολα. Είναι αδιανόητο να έχουν συμφωνήσει σε ένα πακέτο περικοπών μαμούθ που φτάνει τα 14 δις ευρώ και να πιστέψουμε ότι τους έπιασε ξαφνικά ο πόνος για 300 εκατ. και να απειλούν να τα τινάξουν όλα στον αέρα… Κι όλα αυτά γιατί; Για να βγει ο κ. Σαμαράς να μας πει από τηλοψίας ότι χάρη στη δική του ευαισθησία μπορεί να μην κοπούν κάποια επιδόματα, αλλά ρισκάρει να στείλει τη χώρα στο γκρεμό…

Κι από την άλλη μεριά ο άλλος λαϊκιστής σύμμαχος του κ. Καρατζαφέρης, δώσει τη δική του παράσταση, εκσφενδονίζοντας κάποιο χρησμό, μήπως και καταφέρει να πείσει τους οπαδούς του, ότι αγωνίζεται κι αυτός για τη σωτηρία μας. Με συνέπεια βέβαια να καλλιεργούν ένα απίστευτο κλίμα ανασφάλειας στο εσωτερικό και πλήρους αναξιοπιστίας στο εξωτερικό.

Μόνο που με τα καραγκιοζιλίκια δεν γίνεται πολιτική και πολύ περισσότερο δεν αντιμετωπίζεται μια τέτοια κατάσταση. ΄Η πιστεύουν ότι μια συμφωνία με τους δανειστές είναι λύση για τη χώρα και προσπαθούν να την πετύχουν όσο καλύτερα και όσο γρηγορότερα γίνεται ή αν δεν την πιστεύουν βγαίνουν ευθαρσώς και λένε όλη την αλήθεια στο λαό, εξηγώντας του και ποια είναι η εναλλακτική λύση που προτείνουν και τις όποιες συνέπειες της. Με το παιγνίδι της κολοκυθιάς και την καθυστέρηση, όχι απλώς δεν κερδίζουν τίποτε, αλλά επιδεινώνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Και ακόμα χειρότερα δίνουν άλλοθι στους δανειστές μας να μας εκβιάζουν και να απαιτούν όλο και σκληρότερα μέτρα γιατί δεν τους εμπιστεύονται: δεν πιστεύουν δηλαδή ότι αυτά στα οποία υποτίθεται συμφωνούν, θα τα εφαρμόσουν κιόλας.

Για να πληρώνουν εν τέλει ακόμα περισσότερο οι πολίτες την αναξιοπιστία και τον καιροσκοπισμό τους…

Πηγή : tovima.gr

Αλίμονο στους νέους

Άρθρο του Κώστα Γιαννακίδη για το protagon.gr

Υπάρχουν μερικά εκατομμύρια συμπατριωτών μας που ουδόλως συγκινήθηκαν από τις νυχτερινές μανούβρες, τις φορτισμένες δηλώσεις και τις πατριωτικές φούσκες. Δεν συγκινήθηκαν διότι, απλώς, είχαν βυθιστεί στον ύπνο που τραβάτε και εσείς κάθε βράδυ πάνω από τα μάτια σας. Το μαξιλάρι πήρε το σχήμα της αγωνίας τους και το πρωί ήταν ποτισμένο από αριθμούς και άγχη.
Οι άνθρωποι αυτοί ξύπνησαν σε μία καινούργια χώρα. Βγήκαν από το σπίτι κοιτώντας με φόβο το γραμματοκιβώτιο, ζέσταναν τα χέρια με την ανάσα τους, κάποιοι γλίστρησαν στην παγωνιά και αρκετοί ξεκίνησαν με το βλέμμα πιο κάτω και από τις σόλες των παπουτσιών τους. Αυτοί είστε εσείς ή ο διπλανός σας. Είναι ο μέσος Έλληνας. Το πιθανότερο είναι να μην έχει και σπουδαία πληροφόρηση για όσα έγιναν τη νύχτα. Κακώς! Διότι έτσι δεν εκτίμησαν την ευρηματικότητα των τριών πολιτικών αρχηγών που, ενώ συναίνεσαν αμέσως στη μείωση του κατώτερου μισθού κατά 22%, έσκυψαν πάνω από τον πόνο του συνταξιούχου. «Να λιγοστέψουμε τον πόνο» είπε ο Σαμαράς. Ο Καρατζαφέρης κάτι πήγε να πει με στίχους του Καβάφη. Ο ΓΑΠ έπρεπε να απαντήσει με στίχους του Γιάννη Πλούταρχου.
Αν δεν είσαι Έλληνας, το απολαμβάνεις. Οι αρχηγοί μας συμφώνησαν εύκολα να ανεβάσουν τις εργασιακές σχέσεις σε ρωμαϊκή γαλέρα. Αποδέχθηκαν χωρίς ιδιαίτερη διαπραγμάτευση βασικό μισθό που δείχνει ενδιαφέρων μόνο αν τον πάρεις σε κέρματα. Έστειλαν 15.000 πρώην ψηφοφόρους τους στην ανεργία. Συνυπέγραψαν τη μείωση των κοινωνικών δαπανών. Όμως η εμπλοκή παρουσιάστηκε στις συντάξεις. Όλα και όλα, στην Ελλάδα ο συνταξιούχος είναι βαρόμετρο πολιτικής ευαισθησίας. Είναι άλλο να αρχίζεις τη ζωή σου με 300 ευρώ και άλλο να την τελειώνεις με χαμηλή επικουρική σύνταξη. Ούτως ή άλλως, αν, ως νέος, καταφέρεις να βρεις δουλειά, η ευτυχής συγκυρία αναπληρώνει το χαμένο εισόδημα. Αν, όμως, ως συνταξιούχος υποστείς μείωση της σύνταξης, τότε κάποιοι στα ραδιόφωνα θα καθαρίζουν λαρύγγι πριν πιάσουν μικρόφωνο.
Το πολιτικό σύστημα που αναδείξαμε και ανεχθήκαμε οδήγησε τη χώρα σε αυτή τη μέρα. Και το μόνο που είχε να δείξει στην οριακή, υποτίθεται, διαπραγμάτευση ήταν προσχηματικές αντιρρήσεις. Όντως, τα βλέπει η μέρα και γελάει.   

Πηγή : protagon.gr

Η ανάκτηση της αξιοπρέπειας

Άρθρο του Αντώνη Φουρλή για το protagon.gr

Η διαπραγμάτευση που ολοκληρώνεται από ώρα σε ώρα υπήρξε το πολιτικό ισοδύναμο του “γκολ εσείς – σέντρα εμείς”. Για όποιον δεν γνωρίζει το συγκεκριμένο σύνθημα, διευκρινίζω ότι έπειτα από κάθε γκολ που δέχεται μία ομάδα στο ποδόσφαιρο, επαναφέρει τη μπάλα με λάκτισμα στην σέντρα του γηπέδου. Δεν χρειάζεται να διευκρινίσω και το ποιός έβαλε τα γκολ, εν προκειμένω…

Τον λογαριασμό αυτής της διαπραγμάτευσης θα τον λάβουμε όλοι μας, κατ’οίκον. Δεν ξέρω αν θα είναι μοιρασμένος ακριβοδίκαια, αλλά διατηρώ τις αμφιβολίες μου γνωρίζοντας την μακρά παράδοση των ελληνικών κυβερνήσεων και των κομμάτων.
Γι αυτό και δεν με συγκινούν τα δραματικά διαγγέλματα των τελευταίων 24ωρων, περί δήθεν μαχών και λυσσαλέων αντιστάσεων στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων. Δεν τα πίστεψα ούτε για ένα δευτερόλεπτο – και δεν φαντάζομαι ότι είμαι ο μόνος. Όπως δεν πρέπει ούτε μία στιγμή να τους επιτρέψουμε να μας πείσουν, ότι δήθεν κόπτονται για την εθνική, ή την δική μας αξιοπρέπεια.

Σκούζουν για την εθνική αξιοπρέπεια, αυτοί που έκοψαν και έραψαν στα μέτρα τους το σημερινό ελληνικό κράτος. Ενα κράτος που εξευτελίζει την αξιοπρέπεια κάθε πολίτη ξεχωριστά και τον υποχρεώνει να προσαρμοστεί στους κανόνες του για να “ενσωματωθεί”: Στα πολιτικά γραφεία όπου πατεράδες σκύβουν το κεφάλι για να διορίσουν τα παιδιά τους. Στα νοσοκομεία όπου ο άνθρωπος γίνεται σκουπίδι. Στα σχολεία που ωθούν μαθητές, γονείς και δασκάλους στην παραπαιδεία. Στις εφορίες του λαδώματος και της προστατευόμενης φοροδιαφυγής. Στην ανέλιξη και στις μεταθέσεις δημοσίων υπαλλήλων με “μέσον”. Στους συνδικαλισταράδες τύπου Φωτόπουλου που το παίζουν Ρομπέν των Δασών με το χαράτσι αλλά θεωρούν κεκτημένο το τσάμπα ηλεκτρικό στα σπίτια τους και τις παροχές για επαγγελματίες εργατοπατέρες. Στα πόθεν έσχες των πολιτικών που όλοι τους συμφωνούν ότι είναι της πλάκας αλλά ως δια μαγείας ποτέ δεν αλλάζουν. Στους μισθούς των βουλευτών που φούσκωναν από τα επιδόματα και τα προνόμια (και που καλά θα κάνουν να μην μας παριστάνουν τους ευαίσθητους, γιατί μόνο εσχάτως και με τις φωνές των ΜΜΕ ψιλο-μαζεύτηκαν), αλλά και με τις επιδοτήσεις των κομμάτων που Κύριος οίδε πως χρηματοδοτούνται. 
Από χθες, ακούω ορισμένους διακεκριμένους εκροσώπους του ως άνω συστήματος να σκούζουν και για το κλειδωμένο ταμείο, όπου θα μπουν τα χρήματα των δανειστών που προορίζονται για τους τόκους των ομολόγων, λέγοντας ότι και αυτό προσβάλει δήθεν την εθνική μας αξιοπρέπεια.

Η Μέρκελ και ο Σαρκοζί αποδείχθηκαν (φυσικά) ευφυέστεροι των δικών μας φωστήρων και βρήκαν αυτό τον τρόπο, αντί του επιτρόπου, ώστε να εξασφαλίσουν ότι δε θα φαγωθούν με κάποιο μυστήριο τρόπο στην Ελλάδα αυτά τα δανεικά. Δεν τους αδικώ. Εσείς θα δανείζατε σε ελληνική κυβέρνηση για να κάνει ό,τι νομίζει με τα λεφτά σας; Και αν αυτό συνιστά προσβολή της αξιοπρέπειας, τότε μήπως όλοι εμείς που ξεπληρώνουμε ακόμη στεγαστικά δάνεια, ή επισκευαστικά, ή έχουμε αγοράσει αυτοκίνητο με δάνειο, ή έχουμε χρησιμοποιήσει πιστωτικές  κάρτες, είμαστε όλοι αναξιοπρεπείς; Εγώ, πάντως, δεν το νομίζω. Γιατί, εξ όσων γνωρίζω, στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, τα δάνεια χορηγούνται “δι ορισμένον σκοπόν” και δεν τα παίρνεις στο χέρι για να εξαφανιστείς προς άγνωστη κατεύθυνση…    

Περιμένοντας να ακούσουμε και να κρίνουμε όλοι μαζί σε λίγες ώρες (ελπίζω) τα μέτρα που ενέκριναν οι πολιτικοί αρχηγοί μας, ως κατάλληλα και συμβατά με την εθνική μας αξιοπρέπεια, έχω μόνο ένα πράγμα να παρατηρήσω. Οτι ακούγοντας όσους σκούζουν περί εθνικής αξιοπρέπειας, καλά θα κάνουμε όλοι εμείς να σκεφτούνμε λίγο παραπάνω, πώς ακριβώς αυτή διασφαλίζεται. Και τί θα σημαίνει η δήθεν “υπερήφανη” πτώχευση, η έξοδος από την ευρωζώνη, ή έστω η περιθωριοποίηση της Ελλάδας – έστω και εντός ΕΕ. Τί θα σημαίνει για τα εθνικά μας θέματα, για το μέλλον των παιδιών μας, για την υπόσταση της χώρας μας που συμβαίνει να βρίσκεται σε μία διακεκαυμένη ζώνη του πλανήτη. Τί θα σημαίνει όχι μόνο για την εθνική μας αξιοπρέπεια, αλλά και για την εθνική μας επιβίωση. Και μήπως θα ήταν καλύτερο να μην αναθέσουμε ποτέ ξανά την διασφάλισή τους σε αυτούς τους ίδιους, που τις “διασφάλιζαν” μέχρι σήμερα. Ετσι μπορεί και να την ανακτήσουμε. Εδώ που τα λέμε, εγώ νομίζω ότι γι αυτό φοβούνται και σκούζουν. 

Πηγή : protagon.gr

Η χώρα των ηρώων

Άρθρο του Σταύρου Θεοδωράκη για το protagon.gr
Αυτή η χώρα μπορεί να μην έχει πολιτικούς, έχει όμως ήρωες. Καπεταναίους ξακουστούς που καλπάζουν στους δρόμους της Αθήνας ολημερίς και ολονυχτίς και δεν αφήνουν σε ησυχία τους Τροϊκανούς. Ακόμη και όταν ξεπεζεύουν από τα άλογα – ή τέλος πάντων από τα τζιπ και τις λιμουζίνες – η περπατησιά τους μαρτυρά ότι είναι λεβέντες άντρες. 
Ο ένας θα σώσει – αν δεν έσωσε ήδη – τα δώρα μας. Τα καλοκαίρια μας και τα Χριστούγεννα μας θα έχουν πια το όνομά του. Σαμαράς ο δωροσώστης. Κουραμπιέδες, μελομακάρονα και σαμπρέλες (μπάνιου) θα έχουν πια κάτι από το σχήμα του ηρωικού του προσώπου. Ο άλλος ο Καρατζαφέρ αγάς θα σώσει – αν δεν έσωσε ήδη – τις συντάξεις και τα Ταμεία. Μην σας ξεγελά το όνομά του, παραπλανητικό είναι για να νομίσουν οι Ευρωπαίοι ότι είναι Τούρκος υποτακτικός αλλά αυτός την κρίσιμη ώρα θα μπει μπροστά και οι καημενούλες οι συντάξεις και τα Ταμεία θα κρυφτούν πίσω του. Και ο τρίτος ο κοσμογυρισμένος θα σώσει – αν δεν έσωσε ήδη – τους κατώτερους μισθούς, τους καταφρονεμένους. Έτσι με Παπανδρέου θα ξεκινάει ο μήνας, με Παπανδρέου θα τελειώνει, καθότι μπορεί οι μέρες να περνούν, τα λεφτά όμως στις τσέπες δεν θα σώζονται. Ο φόβος και ο τρόμος των απανταχού μη σοσιαλιστών, μπορεί να υποχώρησε για δύο χρόνια αλλά δεν κιότεψε.
Αλλά έτσι είναι οι Έλληνες, στα δύσκολα δίνουν τα χέρια και μάχονται. Και ό,τι δεν καταφέρουν οι ΣαμαροΠαπανδρεοΚαρατζαφέρηδες θα το αποτελειώσει το αντάρτικο. Η ηρωική Αλέκα (της βροχής) θα μας βγάλει εν ανάγκη από την Ευρώπη για να γίνουμε επιτέλους η κυρίαρχη δύναμη του Νοτιανατολικού Βαλκανικού Συμφώνου που θα ιδρύσουμε μόνοι μας καθότι οι παλιοί, του Συμφώνου, την έκαναν από καιρό (οι χέστες). Και στον λόφο του Λυκαβηττού (από την πλευρά των Εξαρχείων βέβαια) είναι η σπηλιά του Αλέξη. Εκεί που δεν θα τολμήσει να πατήσει κανείς από τους δανειστές όταν τους κόψουμε τις πληρωμές. Και αν μας κόψουν και αυτοί τα αγαθά, δεν πρέπει να μας μέλλει. Το τσούρμο του καπετάν Αλέξη έχει προνοήσει και έχει σπείρει όλο τον λόφο, λάχανα και μαρούλια. Στην άλλη μεριά του Λυκαβηττού (προς το Κολωνάκι) είναι η σπηλιά του Φώτη. Ήπιος φαίνεται αλλά το όπλο του είναι στην ρητορεία του. Θα αποκοιμίσει τους κακούς και θα τους μπερδέψουμε στο μέτρημα των ελλειμμάτων. Πιο κάτω στα πεδινά του Κολωνακίου αναλαμβάνουν οι άτακτοι. Ντόρα, Δημαράς, Καμένος, Κατσέλη. Χτυπούν και χάνονται. Γι’αυτό σας λέω αδέλφια: Βγάλτε τα λάβαρα απ’ τα σεντούκια. Το Έθνος επιτέλους ξαναζεί τις παλιές του δόξες. Ελευθερία ή θάνατος. Ή καλύτερα και Ελευθερία και Θάνατος μαζί. Για να τους μπερδέψουμε τους άπιστους.
Πηγή : protagon.gr