Πρέπει να επανέλθει με όλα όσα συμβαίνουν σήμερα γύρο μας?

Με την εσχάτη των ποινών που είναι η ποινή του θανάτου, κατά την γνώμη μου ,πρέπει να τιμωρούνται οι εγκληματίες που διαπράττουν ειδεχθή εγκλήματα που τυγχάνουν της κατακραυγής του κόσμου..

Παρόλα αυτά όμως, σε μερικά «πολιτισμένα» κράτη η ανθρώπινη ζωή είναι αγαθό απαραβίαστο και η κρατική εξουσία δεν έχει κανένα δικαίωμα να την αφαιρεί για κανένα απολύτως λόγο . Έτσι τα «ανθρωπόμορφα τέρατα» την γλυτώνουν και συνεχίζουν τα απεχθή εγκλήματα τους.

Σε άλλα «απολίτιστα» κράτη η θανατική ποινή συνεχίζει να εφαρμόζεται, καλώς για μένα , κυρίως σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ και σε πολλές ανατολικές χώρες ( εδώ διαφωνώ με τον τρόπο που επιβάλετε στις ανατολίτικες χώρες) ενώ στην Ευρώπη έχει πλέον καταργηθεί και αποτελεί παρελθόν γιατί είμαστε «πολιτισμένοι» και με τον «πολιτισμό» μας αυτόν, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να προσβάλουμε την μνήμη των θυμάτων και την αξιοπρέπεια των οικογενειών τους.

Προσωπικά εκτιμώ ότι η θανατική ποινή πρέπει να επανέλθει, παρότι αυτό είναι αντίθετο με την χριστιανική μου συνείδηση, γιατί έχει απίστευτη εκφοβιστική και προληπτική δύναμη καθώς ο φόβος της ποινής του θανάτου αποθαρρύνει τον εγκληματία από την τέλεση εγκλήματος και θα λειτουργούσε αποθαρρυντικά για τους μελλοντικούς εγκληματίες γνωρίζοντας, ότι τους περιμένει η εκτέλεση μετά την τέλεση της πράξης των . Αν λοιπόν τιμωρούνταν τόσο αυστηρά κάποια εγκλήματα ,πολλοί που τώρα προβαίνουν στην τέλεση αυτών σίγουρα θα αποθαρρύνονταν.

Με απλά λόγια, θέλω να πω, ότι η ισάξια ανταπόδοση είναι η μόνη που αρμόζει σε άτομα που έχουν αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή αλλά και σε περιπτώσεις άλλων εγκλημάτων που πλήττουν σοβαρά μια ανθρώπινη ζωή όπως είναι οι βασανισμοί, οι βιασμοί , η παιδεραστία, η εμπορία ναρκωτικών κ.ά. Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να τιμωρηθούν τέτοιοι εγκληματίες που τυγχάνουν της κατακραυγής του κόσμου και συχνά χαρακτηρίζονται από την κοινή γνώμη ως «ανθρωπόμορφα τέρατα», παρά μόνο με την εσχάτη των ποινών που είναι η ποινή του θανάτου; Γιατί η θανατική ποινή εξουδετερώνει και αχρηστεύει όλους αυτούς τους επικίνδυνους εγκληματίες και αποσοβείται ο κίνδυνος της επανάληψης τέτοιων φρικτών εγκλημάτων.

Αυτή είναι η θέση μου.. (Τάσος Φάντης)

Τα παιδιά δεν χάσανε τίποτα.
Εμείς, Στερήσαμε τα πάντα στα παιδιά μας. Δώσαμε μεγάλη σημασία στην απόκτηση υλικών, αναλώσιμων υλικών, εργαζόμενοι και οι δύο γονείς και εγκαταλείψαμε την διαπαιδαγώγηση των παιδιών “στον αέρα”.
Πρώτο πράγμα που στερήσαμε και στερούμε στα τέκνα μας είναι η Οικογενειακή Ζωή. Τα βλαστάρια μας, μεγαλώνουν στους δρόμους, στα ωδεία, στα φροντιστήρια, στα γυμναστήρια, δηλαδή σε ξένα χέρια.

Αντί να οραματιζόμαστε, αναζητώντας το ταλέντο στο κάθε παιδί και να το οδηγούμε στην καλλιέργεια του ταλέντου, εμείς συγκρίνουμε το παιδί μας με τα παιδιά του γείτονα, του φίλου ή του συγγενή πιέζοντάς το, να είναι το καλύτερο. Πρώτο σε όλα. Ξεχνούμε ότι η κάθε προσωπικότητα είναι ξεχωριστή και ο κάθε άνθρωπός πρέπει να είναι ευχαριστημένος να δημιουργεί στον τομέα που του ταιριάζει απόλυτα, αυτό λέγεται Ευτυχία.

Μας έχουν “σερβίρει” μια κάποια επίπλαστη καλοπέραση, και έχουμε στην πλειοψηφία βολευτεί. Μας έχει ξεφύγει ο “έλεγχος”, διότι δεν θέλουμε να μας “ελέγχει” κανείς, ενώ εμείς ελέγχουμε τους πάντες. Έτσι και τα παιδιά μας, αντιγράφοντας μας, όταν τους συμβουλεύουμε, αντιδρούν. Η αληθινή ζωή, έχει απαιτήσεις και εμείς αδρανούμε.
Μεγάλη Ιστορία. Σταματώ εδώ, με την υπόσχεση να επιχειρήσω την καταγραφή των απαιτήσεων της Ζωής.